Η σκοτεινή στατιστική του χουλιγκανισμού και ο επόμενος νεκρός…

του Λουκά Βελιδάκη

Χουλιγκανισμός: Αναρωτηθείτε, ωστόσο, για μερικά δευτερόλεπτα. Ποιος δεν το περίμενε; Ποιος δεν υπέθετε ότι κάποια στιγμή θα θρηνούσαμε και πάλι θύματα; Ποιος δεν ήξερε ότι ομάδες χούλιγκανς, καλυμμένες πίσω από τα χρώματα των συλλόγων που υποστηρίζουν, έχουν εδώ και πολλά χρόνια ανοίξει ένα κύκλο βίας γύρω από τον οποίο περιστρέφονται δαιμονισμένα; Το θέμα δεν είναι ούτε αθλητικό, ούτε καν αστυνομικό… Εμπίπτει στη σφαίρα της κοινωνιολογίας, όταν ολοκληρώνεται ο ρόλος της εγκληματολογίας.

Τα πράγματα είναι ξεκάθαρα. Μόνο οι εθελοτυφλούντες και αυτοί που έχουν μάθει να κρύβονται πίσω από το δάκτυλο τους, χύνοντας εκ των υστέρων κροκοδείλια δάκρυα, μπορούν να υποστηρίξουν ότι είχαν άγνοια, ότι βρίσκονταν σε βαθύ σκοτάδι.

Στις μέρες μας είναι εξαιρετικά εύκολο είναι να βρεις στο Διαδίκτυο βιντεάκια με οπαδούς να συγκρούονται ή συζητήσεις στις οποίες υπάρχει ανταλλαγή απειλών. Τα social media είναι το παράλληλο πεδίο της “διαμάχης”, όπου οι χούλιγκανς επιδεικνύουν τα κατορθώματα τους και ανταγωνίζονται με τους αντιπάλους για το ποιος είναι ο πιο βίαιος. Κοντολογίς, οι οπαδοί παρουσιάζουν τις παρανομίες τους, πανηγυρίζοντας για αυτές…

Η τεχνολογία βρίσκεται ήδη στο μέλλον. Οι πρωταγωνιστές των επεισοδίων δεν είναι κάποιοι άγνωστοι περιθωριακοί που κλείνουν «ραντεβού θανάτου» σε σκοτεινά σοκάκια. Υπάρχουν ιστοσελίδες και fora οπαδών στα social media με πλούσιο οπτικοακουστικό υλικό. Οι επιθέσεις εναντίον των «αντιπάλων» είναι πράξη τιμής. Το να πάρεις το κασκόλ ή τη φανέλα του «εχθρού» είναι τρόπαιο. Και αυτομάτως ανεβαίνεις στα μάτια των «συντρόφων». Κάπως έτσι έχει η κατάσταση. Έτσι απλά…

Το περιστατικό με το νεκρό οπαδό μέσα από την τραγικότητα του απλώς απογυμνώνει τις υποβόσκουσες αλήθειες μας. Πίσω και κάτω από την πολιτικώς ορθή καθημερινότητα μας υπάρχουν ομάδες ανθρώπων που έχουν στραφεί στην τυφλή βία προκειμένου να βρουν σκοπό ζωής. Ανθρώπων που η κοινωνία τους έχει εξωπετάξει, η ανεργία τους μαστίζει, τα ναρκωτικά είναι η «λύση» και η βία αποτελεί τη φωτογραφία δίπλα στην ταυτότητα τους. Τη νέα τους ταυτότητα…

Λύση για να σπάσει αυτό το απόστημα; Οι κατασταλτικοί μηχανισμοί της αστυνομίας δεν έχουν δουλέψει ποτέ επί της ουσίας και σε βάθος. Η βία παράγει βία. Το να κλείσουμε όλα τα γήπεδα, να σταματήσουμε όλα τα πρωταθλήματα, να ρίξουμε στον Καιάδα το οτιδήποτε έχει να κάνει με χώρους συνάντησης οπαδών δεν πρόκειται να οδηγήσει σε αποτέλεσμα. Το ζήτημα δεν είναι ούτε αθλητικό, ούτε αστυνομικό.

Το θέμα έχει να κάνει με τη διάρθρωση της κοινωνίας μας. Αυτοί οι «χρήσιμοι ηλίθιοι» είναι εν δυνάμει «πυρηνικά όπλα» στα χέρια των όποιων και όσων εξουσιάζουν. Τους βολεύει η παρουσία τους. Είναι ψηφοφόροι, είναι πελάτες, είναι ο προσωπικός στρατός… Ως σκέψη τρομάζει- και δυστυχώς δεν είναι σενάριο συνωμοσίας.

Το να γίνει λόγος για έλλειμμα παιδείας είναι τουλάχιστον περιττό. Εδώ δεν έχουμε παιδεία στην οδική μας συμπεριφορά (τι πιο απλό;) και σκοτωνόμαστε στους δρόμους. Σιγά μην είχαμε στο χώρο των οπαδών…

Μια σκοτεινή άβυσσος έχει απλωθεί μπροστά μας. Ένας νέου τύπου χουλιγκανισμός, με ταυτοτικά στοιχεία, μοιάζει με καζάνι που βράζει. Αν δεν υπάρξει άμεση και έγκαιρη πολύπλευρη αντιμετώπιση του φαινομένου, με μαθηματική βεβαιότητα θα μετρήσουμε και νέους νεκρούς. Κι είναι να απορείς, αν στις μέρες μας η ζωή έχει χάσει τόσο πολύ την αξία της, ώστε ένα ακόμα θύμα του χουλιγκανισμού να γίνεται μέρος μιας σκοτεινής στατιστικής…