Η τελευταία μεγάλη κρίση (πραγματική και όχι απλά χρηματοοικονομική) που αντιμετώπισε η ανθρωπότητα ήταν ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος. Φυσικά ο αριθμός των θυμάτων του δεν είναι σε καμία περίπτωση συγκρίσιμος με αυτόν του covid-19, αλλά πάντως ήταν μία περίοδος που όπως και σήμερα είχε διαρραγεί ο παγκόσμιος κατασκευαστικός-εμπορικός ιστός και είχε σταματήσει σε μεγάλο βαθμό η καθημερινή επιχειρηματική και επαγγελματική δραστηριότητα των ανθρώπων.
Ως γνωστόν ο διεθνής πολιτικός αντίκτυπος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου ήταν η ανάδειξη των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής ως της νέας παγκόσμιας ηγέτιδας δύναμης. Κατόπιν αυτών τίθεται από πολλούς το ερώτημα κατά πόσον η κρίση του covid-19 μπορεί να προκαλέσει αντίστοιχα πολιτικές εξελίξεις στην διεθνή πολιτική σκηνή, ακόμη και να αλλάξει τις διεθνείς ισορροπίες. Το σενάριο αυτό ενισχύεται από την διαφαινόμενη απροθυμία-αδιαφορία των ΗΠΑ να επιτελέσουν τον ρόλο του παγκόσμιου ταγού στην αντιμετώπιση της πανδημίας, κάτι σε παλιότερες εποχές θα ήταν αυτονόητο. Όντως οι Ηνωμένες Πολιτείες δίνουν την εικόνα ότι ομφαλοσκοπούν, προσπαθώντας να αντιμετωπίσουν τις τρομακτικές συνέπειες της πανδημίας στο εσωτερικό τους και μάλιστα συχνά με αντικρουόμενες τακτικές, όπως για παράδειγμα η πολιτεία της Νέας Υόρκης.
Στην, δε, άλλη πλευρά του Ατλαντικού η Ευρώπη φαίνεται να κλυδωνίζεται επικίνδυνα από τις εκατόμβες του κορωνοιού στην Ιταλία, την Ισπανία, τη Γαλλία και το Ηνωμένο Βασίλειο. Στα πλαίσια αυτά, είναι άγνωστο που θα καταλήξουν οι συνεχείς διαφωνίες μέσα στους κόλπους της Ευρωπαικής Ένωσης, καθώς τα κράτη-μέλη διχάζονται όσον αφορά την διαχείριση της οικονομικής πλευράς της κρίσης του Covid-19 με την έκδοση ή όχι Ευρωομολόγου. Μάλιστα ο Γάλλος Πρόεδρος Μακρόν δεν δίστασε να προειδοποιήσει δημόσια πως «Η Ευρωπαϊκή Ένωση μπορεί να καταρρεύσει από τον κορονοϊό, Θα πέσει ολόκληρη η Ευρώπη»
Όμως η κρίση του κορονοϊού δεν προκαλεί αναταράξεις μόνο στα Διεθνή Fora, αλλά ακόμη και στις διακρατικές σχέσεις. Ήδη οι ΗΠΑ στρέφονται απροκάλυπτα κατά της Κίνας, κατηγορώντας την για πλημμελή διαχείριση της επιδημίας, αλλά και πλασματικά στοιχεία θανάτων, ενώ τις ίδιες κατηγορίες επανέλαβε ανοικτά και ο Μακρόν. Στην μεγάλη εικόνα πρέπει να προστεθεί και το πρωτοφανές φαινόμενο των διακρατικών «κατασχέσεων» υγειονομικού υλικού που παρατηρήθηκε σε ουκ ολίγες περιπτώσεις, ενώ επίσης η διακοπή της χρηματοδότης του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας με απόφαση του Donald Trump, και μάλιστα με σαφείς αιχμές για «Κινέζικη επιρροή» δυναμιτίζει ακόμη περισσότερο το κλίμα. Από την άλλη, οι Κινέζοι προσπαθούν να διαχειριστούν την παγκόσμια εικόνα τους, δωρίζοντας υγειονομικό υλικό και ανασκευάζοντας τις κατηγορίες για ολιγωρία και παραπληροφόρηση.
Ποια θα είναι λοιπόν η εικόνα στην μετά covid-19 εποχή; Σίγουρα είναι πολύ νωρίς για να κάνει κανείς προβλέψεις, καθώς η πορεία της πανδημίας είναι αυτή που θα καθορίσει τις εξελίξεις. Όμως, ήδη η ανθρωπότητα ζει στην πραγματικότητα μίας παγκόσμιας καραντίντας, της οποίας ακόμη κανείς δεν γνωρίζει τις αληθινές συνέπειες. Διότι αυτή τη στιγμή βιώνουμε μία πρωτόγνωρη παγκόσμια κρίση, που συνεπάγεται όχι μόνον υγειονομικές, αλλά και άγνωστες ψυχολογικές, κοινωνικές και κυρίως οικονομικές συνέπειες. Η ανθρωπότητα έχει μάθει να αντιμετωπίζει τις χρηματοοικονομικές κρίσεις, οι οποίες όμως ουδεμία σχέση έχουν με μία παγκόσμια καραντίνα. Διότι οι χρηματοοικονομικές κρίσεις οφείλονται κατά κύριο λόγο σε κλυδωνισμούς των νομισμάτων, των μετοχών και των χρηματιστηρίων, ενώ αντίθετα η καραντίνα πλήττει δραστικά την παραγωγή του πραγματικού πλούτου, του πλούτου δηλαδή που παράγεται καθημερινά από τις βιομηχανίες, τις επιχειρήσεις, τις υπηρεσίες και το εμπόριο.
Αν η πανδημία λήξει σύντομα, το πιθανότερο είναι ότι κόσμος θα συνεχίσει να είναι όπως τον ξέρουμε. Αν όμως διαρκέσει περισσότερο, ίσως δούμε σημαντικές αλλαγές στην διεθνή σκηνή. Άλλωστε πάντα οι κρίσεις είναι αυτές που γεννούν τις εξελίξεις.