Events, dear boy, events... Αυτά ρίχνουν τις κυβερνήσεις
Ο Χάρολντ Μαμίλαν συντηρητικός Βρετανός πρωθυπουργός για 6 χρόνια από το 1957, στην Ελλάδα είναι ευρύτερα γνωστός στα μέρη μας κυρίως για το «σχέδιο τριπλής συγκυριαρχίας» που είχε προτείνει για το Κυπριακό και απέρριψε ο Μακάριος (και όχι μόνο).
[caption id="attachment_1623889" align="alignnone" width="958"]
7 Αυγούστου 1958. Ο πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Καραμανλής υποδέχεται στο αεροδρόμιο τον Βρετανό ομόλογό του Χάρολντ Μακμίλαν. [/caption] Ο Χάρολντ Μακμίλαν άφησε όμως ως παρακαταθήκη μία φράση του ή μάλλον μια λέξη! Αυτήν την απηύθυνε σε δημοσιογράφο που τον ρώτησε το πολύ απλό. Τι είναι αυτό που μπορεί να ρίξει μία κυβέρνηση; Και η απάντηση δεν ήταν η οικονομία, τα σκάνδαλα ή κάποια άλλη κρίσιμη θεματική της πολιτικής αλλά πιο απλή: «Events, dear boy, events» Και δεν το είπε ο καθένας αυτό. Ο Μακμίλαν δεν ήταν κανένας τυχαίος. Βετεράνος του Α Παγκοσμίου πολέμου, με τραυματισμό που τον άφησε δυο χρόνια στο νοσοκομείο, πουλέν του Τσόρτσιλ, έμπειρος πολιτικός και πρύτανης στην Οξφόρδη για 26 χρόνια μέχρι τον Θάνατο του. «Γεγονότα, αγαπητό μου παιδί, γεγονότα» αυτή είναι λοιπόν η απάντηση πού βρίσκει εφαρμογή τόσο στην ιστορία όσο και στην σύγχρονη πραγματικότητα. Και όχι μόνο σε σχέση με τις κυβερνήσεις. Αυτό ισχύει και για τις επιχειρήσεις τις σχέσεις, τη ζωή συνολικά. Εντάξει. Και η φθορά παίζει τον ρόλο της αλλά τα γεγονότα είναι οι επιταχυντές. Οι καταλύτες. [caption id="attachment_1623630" align="alignnone" width="1024"]
Ο αμερικανός αστυνομικός τη στιγμή (επτά λεπτά κράτησε) Ντέρεκ Κάουβιν που δολοφονεί τον Τζορτζ Φλόιντ[/caption] Τα γεγονότα που μπορούν να ρίξουν κυβερνήσεις ή να αλλάξουν το ρου της πολιτικής ιστορίας μιας χώρας είτε κατασκευάζονται είτε απλά συμβαίνουν. Το πρώτο μάλιστα είναι πιο δύσκολο από το δεύτερο καθώς η πραγματικότητα είναι πιο εφευρετική. Ο Donald Trump είναι μία χαρακτηριστική περίπτωση. Είχε όλα τα μέτωπα ανοιχτά. Τον ήλεγχαν για ένα σωρό υποθέσεις. Άλλαζε τους συνεργάτες και τις απόψεις σαν τα πουκάμισα αλλά στην πραγματικότητα δεν είχε αντίπαλο και φάνταζε μέχρι και τον Μάρτιο ως το απόλυτο φαβορί για τις προεδρικές εκλογές του Νοεμβρίου. Ποιος μπορούσε να προβλέψει το «event» του κορονοϊού; 
Ο Τραμπ μάλιστα θεωρεί μέσες άκρες ότι του το κατασκεύαζαν οι Κινέζοι. Και πάνω που ψάχνεται και προσπαθεί να συνέλθει από τους 100.000 νεκρούς έρχεται και η δολοφονία στη Μινεάπολη ως γεγονός που ξεχειλίζει το καζάνι που βράζει. Οι διαδηλώσεις έχουν φτάσει μέχρι το Λευκό Οίκο. Με διακύβευμα ίδιο με εκείνο που εμμέσως στέρησε την ζωή από τον Τζον Φιτζέραλντ Κένεντι αγαπημένο φίλο του Χάρολντ Μακμίλαν. Η θέση των μαύρων στην αμερικανική κοινωνία. Ο Κένεντι προσπαθούσε να την βελτιώσει κάθε τρόπο (όπως και ο αδερφός του που δολοφονήθηκε αργότερα για τον ίδιο λόγο λίγο αργότερα από τον Μάλκολμ X). Ο Τραμπ που βασίστηκε κυρίως στις ψήφους λευκών συντηρητικών Αμερικανών δεν τον λες και διαπρύσιο υπερασπιστή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. 
