Ο Ουίνστον Τσόρτσιλ και η διαβολοβδομάδα του Αλέξη Τσίπρα
Αρχικά, η διαβολοβδομάδα ως γνωστόν είναι η τελευταία εβδομάδα εκπαίδευσης στα κομάντο των Ομάδων Υποβρύχιων Καταστροφών όπου η σωματική και ψυχολογική πίεση εντείνεται για να «εγκαταλείψουν» ή να γίνουν «βατράχια» ΟΥΚ. Μία τέτοια και χειρότερη πολιτική ή μάλλον παραπολιτική εβδομάδα πέρασε και ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης και από ότι φάνηκε χθες στην ΚΕΑ επιβίωσε. Τώρα θα μου πείτε τι δουλειά έχει ο Ουίνστον Τσόρτσιλ με τα «βατράχια» και μια βδομάδα του Αλέξη Τσίπρα; Καμία. Απλώς μου άρεσε ο τίτλος. Και συνεχίζω.
[caption id="attachment_1643081" align="alignnone" width="1024"]
Διαβολοβδομάδα στο Βασιλικό Ναυτικό της μακρινής Ταϊλάνδης [/caption]
Ο Αλέξης Τσίπρας στη φάση που βρίσκεται το κόμμα του (θα πρέπει να) ανατρέχει σίγουρα σε όσα κατά καιρούς έλεγε ο Σερ Ουίνστον Λέοναρντ Σπένσερ Τσώρτσιλ οποίος πριν βαφτιστεί από την ιστορία «Πατέρας της Νίκης» υπέστη άπειρες ήττες λέγοντας μάλιστα το περίφημο «Επιτυχία σημαίνει να πηγαίνεις από αποτυχία σε αποτυχία, δίχως να χάνεις τον ενθουσιασμό σου» ενώ προσέθετε «Δεν θα φτάσεις ποτέ στον προορισμό σου, αν σταματάς και ρίχνεις πέτρες σε κάθε σκύλο που γαβγίζει».
Πάμε λοιπόν. Αν ο προορισμός του Αλέξη Τσίπρα είναι η επάνοδος στην εξουσία αυτή τη στιγμή πιθανώς φαντάζει πολύ μακρινός. Και η εβδομάδα που προηγήθηκε θεωρητικά τον κάνει ακόμα μακρινότερο. Αλλά αυτά είναι σχετικά και μεταβάλλονται.
[caption id="attachment_1642731" align="alignnone" width="1024"]
Εκ των πρωταγωνιστών των ημερών[/caption]
Και αν γαβγίσανε τις τελευταίες μέρες σκυλιά. Σκυλιά σαν και αυτά που ο σοφός Ουίνστον συμβούλευε να μη σταματάς για να τους ρίχνεις πέτρες. Η ψυχρολουσία ξεκίνησε με το σποτ. Για τους πιο παρατηρητικούς, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ δεν είπε κουβέντα και ορθώς. «Σκυλιά γαβγίσανε» υπέρ και κατά, αλλά ο Τσίπρας δεν σήκωσε ούτε χαλίκι να ρίξει.
Αντίθετα με κάποιους που έλαμπαν από χαρά έχοντας βρει την ευκαιρία να ξεκολλήσουν την πλάτη τους από τα εσωκομματικά σχοινιά και να επενδύσουν χαμογελώντας με την εξόχως καπιταλιστικά λευκασμένη οδοντοστοιχία τους σε κάτι που παραλίγο να καταστρέψει όλα τα ανοίγματα που προσπαθεί να κάνει ο πρόεδρος προς συστημικά μέσα και Δημοσιογράφους τους τελευταίους μήνες. Αλλά... Πέρασε κι αυτό.
Ακολούθησαν μια μέρα μετά, οι συνομιλίες των αξιωματικών της Αστυνομίας για τον Πάνο Καμμένο, στη συνέχεια η διαβολοβδομάδα κορυφώθηκε με το ηχητικό Μιωνή, Παππά και κατεληξε με την «φιλική» συνομιλία Παπαγγελόπουλου με βοηθό εκδότου, συνομιλίες με αυτούς δηλαδή που ήθελε να κυνηγήσει ο Καμμένος. Μύλος. Και ούτε ψύλλος στον κόρφο του Προέδρου.
Αλλά ο Τσίπρας τα πήγε καλά. Ψύχραιμος και με ισορροπημένη ρητορική μέσα στην εβδομάδα, έφτασε μέχρι τη χθεσινή κεντρική επιτροπή ανασυγκρότησης σχεδόν αλώβητος προσωπικά.
Και για να είμαστε ειλικρινείς και να μην ηθικολογούμε, η αλήθεια είναι πως δεν χρειάζεται κανένας πανικός. Ο Ελληνικός λαός δεν κρυφάκουσε πρώτη φορά κασέτες και κοριούς. Δεν κατάλαβε τώρα πως λειτουργούν τα πράγματα σε κάποια κλιμάκια της δικαιοσύνης και πως κάθε κυβέρνηση προσπαθεί με τον τρόπο της να τα ελέγξει. Δεν έπεσε από τα σύννεφα ακούγοντας υπουργούς να μιλάνε στο χαλαρό με επιχειρηματίες. Και όσοι έσπευσαν να βγάλουν τη σκούφια τους για να βαρέσουν τον Παππά μπορεί να υπήρξαν προσεκτικότεροι αλλά κάποιες υπουργικές ή άλλες τους αποφάσεις σε κάποιες περιπτώσεις είναι πιο εκκωφαντικές από οποιοδήποτε ηχητικό.
Και σήμερα δηλαδή που μιλάμε, τον ελληνικό λαό δεν τον κυβερνούν άγιοι, άμωμοι, παρθένοι και αυτοδημιούργητοι. Θέλετε να πιάσουμε ονόματα και υποθέσεις; Ή μήπως δεν γνωρίζουν οι Έλληνες το παρελθόν του καθενός; Και όμως δίνουν εκ νέου ευκαιρίες, εμπιστοσύνη, πλειοψηφία. Το γιατί, το έχει πει και αυτό ο Ουίνστον με διάφορες φράσεις του για την Δημοκρατία και τους ψηφοφόρους όπως ότι «Το καλύτερο επιχείρημα εναντίον της δημοκρατίας είναι μια συζήτηση με τον μέσο ψηφοφόρο για πέντε λεπτά».
Ελπίζω αγαπητέ αναγνώστη να μη σε έκανα έξαλλο. Εξάλλου εσύ δεν είσαι ο μέσος ψηφοφόρος. Ουδείς μας πιστεύει κάτι τέτοιο για τον εαυτό του.
Ξέρω πως αυτά που γράφω φαντάζουν κυνικά και σίγουρα αντίκεινται στη λογική του ηθικού πλεονεκτήματος που αν την άκουγε βέβαια ο Ουίνστον Τσόρτσιλ θα έτρωγε το πούρο του. Και το προσπερνώ το ηθικό το πλεονέκτημα ασχολίαστο ενθυμούμενος μια τρίτη και τελευταία φράση του ιδιόρρυθμου Πατέρα της Νίκης: «Οι άνθρωποι ψηφίζουν με βάση το τι υπόσχεσαι αύριο, όχι με βάση το τι έκανες εχθές».
[caption id="attachment_1643084" align="alignnone" width="1024"]
Ο Ουίνστον Τσόρτσιλ το 1945 [/caption]
Εξηγούμαι. Ο ΣΥΡΙΖΑ κρίθηκε ως κυβέρνηση τον Ιούλιο του 2019. Αυτά που είδαμε την προηγούμενη εβδομάδα ήταν κάποια απόνερα. Απόνερα, όχι τσουνάμι. Δεν θα κριθεί η πορεία του ΣΥΡΙΖΑ από τις υποκλοπές, τους ισχυρισμούς των αντιπάλων του και τα σποτ. Σκεφτείτε τη δική σας ζωή τις δικές σας συνομιλίες να βγαίνουν στη δημοσιότητα. θα τη «βγάζατε καθαρή» σε όλες τις περιπτώσεις; «Ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθο βαλέτω»
Αλλού είναι λοιπόν η ουσία. Έρχονται σοβαρότατες προκλήσεις, οικονομικές, υγειονομικές, εθνικές. Η κυβέρνηση έχοντας την ευθύνη έχει μπροστά της ένα βουνό και μάλιστα.. ασυμπτωματικό. Ουδείς μπορεί να φανταστεί πώς θα είναι η κατάσταση το Φθινόπωρο και ο Χειμώνας του 2020, δηλαδή σε λίγες εβδομάδες. Και δεν αποκλείεται εκεί που περιμέναμε ανασχηματισμό ο Μητσοτάκης να επιχειρήσει αυτό που ο Τσίπρας χαρακτήρισε «απόδραση» στην καταληκτική του ομιλία χθες, δηλαδή τις εκλογές.
Το κρίσιμο και τώρα και ειδικά όσο περνάει ο καιρός είναι τι θα προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ - Προοδευτική Συμμαχία στις νέες συνθήκες και με ποιους θα τα προτείνει. Τι θα υποσχεθεί δηλαδή για αύριο και όχι τι έκανε χθες.
