Η μάχη κατά της βλακείας...

Η μάχη μπροστά μας -κατά πώς φαίνεται- θα διεξαχθεί σε τρία μέτωπα: Αντιμετώπιση/ πρόληψη κατά του κορονοϊού, διαχείριση της ύφεσης και απόκρουση της βλακείας. Ήταν άλλωστε αναμενόμενο- η βλακεία είναι ανίκητη, πανταχού παρούσα και πολυμορφική: τώρα διαθέτει τα χαρακτηριστικά της συνωμοσιολογίας στο πλαίσιο της πανδημίας. Ξεκίνησε δε και αντάρτικο κατά της μάσκας στα σχολεία.

Όλως τυχαίως, ξεπετάχτηκαν και σχετικά γκρουπ στο Facebook, τα οποία άμεσα γιγαντώθηκαν. Εκεί ανθίζει ένας κήπος συνωμοσιολογίας που ποτίζεται από ισχυρές δόσεις παραδοξολογίας, οι οποίες -όπως θα περίμενε κανείς- δεν έχουν ούτε μακρινή σχέση με τη λογική, τα επιστημονικά δεδομένα και την πραγματικότητα. Είναι ένα μπόλιασμα φόβου και ανοησίας, πασπαλισμένο με τζάμπα μαγκιά («για το παιδί μου ρε!») και νεο-ελληναρίστικη δοκησισοφία.

Άλλοτε θα έμοιαζε με αστείο περιστατικό, οι γραφικοί θα ήταν απλώς... γραφικοί και η ζωή θα έπαιρνε το δρόμο της, ακολουθώντας τη ροή της κανονικότητας. Τώρα όμως όλα είναι αλλιώς. Στα χρόνια της πανδημίας, η στάση ενός ηλίθιου έχει καταστροφική δυναμική. Αν δε αυτή η στάση λάβει πολλαπλασιαστικά χαρακτηριστικά μέσω των συσπειρώσεων που ενισχύονται από τα social media, τότε η κατάσταση ενδέχεται να χαθεί- ως εκ τούτου να χαθεί και η μπάλα... κι άντε μετά να τη βρεις: η ιχνηλάτηση θα κάψει φλάντζα.

Ο ανόητος δεν ορρωδεί προ ουδενός. Και τώρα υπάρχει ένας διαφαινόμενος συνασπισμός ανόητων που σηκώνει κεφάλι: ο ένας παίρνει δύναμη από τη βλακεία του άλλου κι αν δεν τερματιστεί άμεσα η δράση τους (εν δυνάμει) θα κοστίσει κεφάλια - τα δικά τους και των άλλων. Ακόμη κι αν το δούμε υπό το πρίσμα μιας φιλελεύθερης ανάγνωσης, τα δικά τους κεφάλια ας τα κάνουν ό,τι θέλουν. Οι άλλοι τι φταίνε να πληρώνουν τον κάθε κοινό βλάκα;

Κι επιμένω στους οξείς χαρακτηρισμούς: Η ενημέρωση γύρω από την πανδημία είναι αδιανόητα μεγάλη. Ίσως να μην υπάρχει ιστορικό προηγούμενο. Επίσης, η πρόσβαση στις πηγές ενημέρωσης είναι απύθμενη. Και να μην θες, που λέει ο λόγος, μαθαίνεις. Δικαιολογίες δεν υπάρχουν. Η άρνηση των γεγονότων σημαίνει άρνηση της ευθύνης. Κι εδώ η ευθύνη είναι απ' όλους προς όλους. Η μάχη έναντι της βλακείας ήταν διαχρονικά δύσκολη- χαμένη από χέρι. Τώρα ωστόσο η ανοησία πρέπει να δεχθεί λυσσώδη επίθεση σε μια μάχη με υπαρξιακά χαρακτηριστικά.

Καλή μας δύναμη...