Ποιος φοβάται την ευθύνη;
Η πολιτική του κ. Μητσοτάκη δοκιμάστηκε και το σημάδι που αφήνει δείχνει ότι πρόκειται για ένα κράμα ανάλγητης αδιαφορίας, κυνικης επιμονής σε αποτυχημένες επιλογές και υποκριτικής στάσης έναντι των Θεσμών και της επιστήμης. Υπερβολή; Την απάντηση δίνουν οι πράξεις και οι παραλείψεις στο διάστημα μεταξύ της πρώτης και της δεύτερης καραντίνας. Το άνοιγμα του τουρισμού χωρίς αυστηρά υγειονομικά πρωτόκολλα, ο καθημερινός συνωστισμός των πολιτών στα μέσα μαζικής μεταφοράς, η έλλειψη οποιασδήποτε εναλλακτικής προσπάθειας ασφαλούς λειτουργίας των σχολείων, οι ανεπαρκείς προσλήψεις και η ολιγωρία θωράκισης του συστήματος υγείας συνιστούσαν ένα πραγματικό ξόδεμα της καραντίνας αντί να επικρατήσει η στρατηγική εκπόνησης ενός σχεδίου προετοιμασίας του ΕΣΥ κατά τις οδηγίες του ευρωπαϊκού γραφείου του Παγκόσμιου Οργανισμού υγείας.
Και όχι μόνο. Κάθε κύμα της πανδημικής κρίσης φέρνει και ένα ακόμη κοινωνικό ρήγμα και μία ακόμη υποβάθμιση κρίσιμων Θεσμών για τη δημοκρατία. Φέρνει την στοχοποίηση μερίδων της ελληνικής κοινωνίας, ιδίως των νέων, τον παραμερισμό της διαφάνειας ιδίως στις δημόσιες συμβάσεις, την εκμετάλλευση της έκτακτης νομοθέτησης για εξυπηρετήσεις και τον εξοβελισμό από τη δημόσια σφαίρα ή τη δυσφήμιση οποιασδήποτε πολιτικής κριτικής ιδίως μέσω διαστρέβλωσης των αντίθετων απόψεων ή ακόμη και μέσω αντισυνταγματικών απαγορεύσεων συμβολικών πολιτικών δράσεων. Κάτω από το επικοινωνιακό πέπλο της κρίσης που καλύπτει κάθε άλλο ζήτημα, έχουν βρεθεί πολλές πτυχές της δημοκρατίας μας που μοιάζει να έχει υποβληθεί σε ένα είδος ήσυχης αναστολής. Το σιωπητήριο που έχει επιβληθεί είναι τόσο γενικευμένο που η μεγαλύτερη εθνική καταστροφή στη νεότερη Ιστορία μας έχει μετατραπεί σε αναφορά απλών αριθμών χωρίς όνομα και χωρίς πρόσωπο. Και αυτά, μαζί με τις ανεπάρκειες στη διαχείριση κρύβονται κάτω από το αφήγημα ατομικής ευθύνης. Οποιοσδήποτε, άλλωστε, προβληματισμός απέναντι στη δυστοπική επίδραση της Covid 19 στον χώρο των ατομικών ελευθεριών και των δικαιωμάτων εμφανίζεται ως ανεύθυνη αντιπολίτευση και δολίως τσουβαλιάζεται δίπλα στις απόψεις όσων ενδίδουν στις συνωμοσιολογία. Η επιστήμη, που θα έπρεπε να βρίσκεται σε μία περίοπτη θέση, ανοιχτή προς την κοινωνία αποκόπηκε από τη ζωντανή διάδραση με αυτή, εργαλειοποιήθηκε τεχνηέντως και υποβαθμίστηκε σε απλό επικοινωνιακό παρακολούθημα του Μεγάρου Μαξίμου. Για επιλογές ως προς τις οποίες δύσκολα θα μπορούσε να πιστέψει κανείς πώς γίνονταν με την έγκριση η την υπόδειξη των επιστημόνων όπως οι παραπάνω, ήταν αυτονόητο να δοθούν στη δημοσιότητα τα πρακτικά της επιτροπής λοιμωξιολόγων όπως ακριβώς προτείνει η κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ Προοδευτική συμμαχία με τροπολογία. Αλλά και αυτό ακόμα αποκρούστηκε άρον άρον. Η ανάδειξη των παραδοξοτήτων αυτών των πολιτικών θα συνέβαλε τόσο στην αποφυγή της πρόωρης κατάρρευσης των νοσοκομείων όσο και στην προστασία της επιστήμης αφού θα ξεχώριζε τη στάση της από εκείνη της Κυβέρνησης. Όμως εκείνοι που έχουν αλλεργία στη δημόσια κριτική προτίμησαν να μη δουν τη θετική διάσταση και να την απορρίψουν ως δήθεν απαξίωση της επιστήμης. Ο ΣΥΡΙΖΑ- Προοδευτική συμμαχία έχει επανειλημμένα εκπονήσει ολοκληρωμένες προτάσεις οικονομικής στήριξης της κοινωνίας ( "προγράμματα Μένουμε Όρθιοι") . Γίνεται η φωνή της λογικής και των αδύναμων αναδεικνύοντας τις ελλείψεις και τα προβλήματα που αντιμετωπίζει καθημερινά η ελληνική κοινωνία.
Ιδίως με συνεχείς παρουσίες των στελεχών και του ίδιου του προέδρου του στις πιο βαριά πληττόμενες πόλεις. Πρωτοστατεί στην απόκρουση της περαιτέρω διολίσθησης του πολιτεύματος σε αυταρχικούς δρόμους. Τέλος, προτείνει τη συνεννόηση με τις άλλες πολιτικές δυνάμεις στο πλαίσιο ενός συμβουλίου πολιτικών αρχηγών για να σωθεί ό,τι μπορεί να σωθεί. Προτείνει την εκπόνηση ενός σχεδίου άμεσης ενίσχυσης των νοσοκομείων και τον διορισμό ενός υπουργού υγείας κοινής αποδοχής υπό την προϋπόθεση βέβαια της αναστολής των πρόσφατων αντιλαϊκών μέτρων ( πτωχευτικός κώδικας κλπ) και της άμεσης οικονομικής στήριξης πολλών κατηγοριών συμπολιτών μας που βρίσκονται σε οριακό σημείο επιβίωσης. Ο ΣΥΡΙΖΑ Π-Σ αναλαμβάνει την πολιτική ευθύνη που συνεπάγεται η μάχη για τη σωτηρία της ελληνικής κοινωνίας. Η ΝΔ ας συνειδητοποιήσει ότι δεν κυβερνά για τη δική της ύπαρξη αλλά σε κάθε της ζάρια παίζεται ακριβώς η μοίρα όλη της ελληνικής κοινωνίας
Το άρθρο του κ. Καλογήρου δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Παρόν της Κυριακής"
