Περήφανοι για τον Γιάννη και για την Ελλάδα
Αισθάνομαι και γω περήφανος για τον Γιάννη. Όχι όμως για το δαχτυλίδι που πήρε και τους πόντους που έβαλε.
Αισθάνομαι περήφανος που συμπατριώτες μου καμαρώνουν ως δικό τους ένα παιδί που δεν γεννήθηκε απο Έλληνες.
Που συμπατριώτες μου καμαρώνουν ως δικό τους, ένα παιδί που έχει διαφορετικό χρώμα απ"αυτούς.
Κυρίως όμως αισθάνομαι περήφανος που η Ελλάδα κάποια στιγμή και σε ανύποπτο χρόνο, όταν ο Γιάννης ήταν 2, 5, ή 10 χρόνων, τον δέχθηκε, τον φρόντισε και τον δίδαξε, όσο μπορούσε, κάνοντάς τον έναν σπουδαίο άνθρωπο.
Την ελάχιστη αυτή φροντίδα ο Γιάννης την αξιοποίησε όσο ποτέ κανείς άλλος και έφτασε στα ουράνια. Γιαυτό, συγχαρητήρια αξίζουν σ'αυτον και μόνο σ'αυτόν.
Αυτό που δικαιούμαστε όμως όλοι εμείς, είναι να χαιρόμαστε με τη χαρά του!!!
