Πως πανδημία ακρίβεια και deals καθορίζουν τις πολιτικές εξελίξεις

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη είχε την τύχη να είναι η πρώτη μετανημόνιακή κυβέρνηση. Βρήκε γεμάτα ταμεία και οι αρχικές επιλογές στη στελέχωση έδωσαν γρήγορα πλεονέκτημα στη σύγκριση με την προηγούμενη κυβέρνηση που προσπάθησε αλλά βυθίστηκε και εκείνη στη δίνη που κατάπιε τους προκατόχους της στην εξουσία.

Όμως η πανδημία, με 22.549 νεκρούς με χοντρά λάθη στην διαχείριση και η ακρίβεια λόγω της ενεργειακής κρίσης, των καθυστερημένων παρεμβάσεων και της υποτίμησης του προβλήματος, έχουν δημιουργήσει μία δύσκολη εξίσωση για το κυβερνητικό επιτελείο.

"Δεν φταίει η κυβέρνηση για την πανδημία και την ακρίβεια, είναι παγκόσμια φαινόμενα" απαντούν τα στελέχη της Νέας Δημοκρατίας στα πάνελ για το "σκληρό μνημόνιο" πού ζουν οι πολίτες στην καθημερινότητά τους. Μπορεί και να χουν δίκιο, αλλά με αυτό το σκεπτικό ούτε ο ο Σαμαράς ή ο Τσίπρας έφταιγαν που εφάρμοσαν μνημόνιο με το πιστόλι στον κρόταφο, έκαναν απολύσεις ή έκλεισαν τις τράπεζες όταν η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα δεν έστελνε (μεθοδεύοντας ασφυξία ως  προς τη ρευστότητα) ούτε μονόλεπτα και δίλεπτα σαν και εκείνα που ξεμένουν στα τασάκια. Οι πολίτες και τότε και τώρα και πάντα, κρίνουν το αποτέλεσμα και το πιστώνουν ή το χρεώνουν σε όποιον κυβερνά, την περίοδο που συμβαίνει.

[caption id="attachment_1906363" align="alignnone" width="525"] Το βράδυ του Σαββάτου 22/1 ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης επισκέφτηκε άστεγους στον Πειραιά[/caption]

Ενδεικτικό του προβληματισμού που έχει δημιουργηθεί στο Μαξίμου είναι ότι στις κυριακάτικες εφημερίδες  (23/1) υπάρχουν διαρροές για επαναφορά του κατώτατου μισθού στα 751 ευρώ τον Ιανουάριο του 2023. Προηγήθηκε η αύξηση 2% την Πρωτοχρονιά του τρέχοντος έτους (πήγε στα 663 ευρώ ο κατώτατος μισθός) αλλά και η δέσμευση για νέα αύξηση την άνοιξη.

Μεγάλο πλεονέκτημα που ακόμα διατηρεί η κυβέρνηση Μητσοτάκη η προσδοκία των σοβαρών οικονομικών παραγόντων της χώρας για έργα και πόρους το επόμενο διάστημα και κυρίως η αντίληψη ότι έχουν απέναντί τους πρόσωπα στην κυβέρνηση που μπορούν να εμπιστευτούν. Τουλάχιστον μέχρι αποδείξεως του εναντίου.

Και μπορεί ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης Αλέξης Τσίπρας να κατηγορεί το Μαξίμου για "κυβέρνηση των deals" αλλά αυτό θα έπρεπε να έχει και μία διαφορετική ανάγνωση από την Κουμουνδούρου καθώς όποιος μπορεί να κάνει και να τηρήσει ένα deal θεωρείται και σοβαρός συνομιλητής για όσους κρατάνε δυνάμεις σε διάφορα επίπεδα στη χώρα.

Ναι αλλά θα μου πείτε υπάρχει και ο λαός. Η καθημερινότητά του, η πραγματικότητα. Και αυτός θέλει ένα deal. Ένα συμβόλαιο που επιτέλους να τηρηθεί.

Όντως τα κατώτερα στρώματα ταλαιπωρούνται από την πανδημία και την ακρίβεια. Και αν για την πανδημία υπάρχει έστω το όπλο του εμβολίου στο οποίο και "πόνταρε όλα τα λεφτά της" η κυβέρνηση Μητσοτάκη, με την ακρίβεια στενάζει και βλέπει τους υπουργούς να βγάζουν "selfies"  και να ετοιμάζονται για "Πάσχα χωρίς πανδημία".  Όποτε όμως ο θερμοστάτης της κυβέρνησης πλησιάζει το κόκκινο μία δημοσκόπηση έρχεται να αλλάξει την ατζέντα της δημόσιας συζήτησης και να προσφέρει θαλπωρή και νέα πίστωση χρόνου.

Βέβαια και ο ίδιος ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης είπε ότι δεν αμφισβητεί όλες τις δημοσκοπήσεις πλην κάποιων εξαιρέσεων σαν και εκείνη που προκάλεσε και τη σύσταση  εξεταστικής επιτροπής και μάλισατ πρόσθεσε ότι για αυτό επιχειρεί αλλαγές στο κόμμα του.

Το πρόβλημα για την αντιπολίτευση είναι ότι δεν έχει εμπεδώσει ο απλός πολίτης την πεποίθηση ότι υπάρχει μια σοβαρή εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης της χώρας από την αντιπολίτευση κυρίως. Έχει ακούσει από τον ΣΥΡΙΖΑ με ποιους θα κυβερνήσει ο Τσίπρας; Διαβάζει για τα προβλήματα στην Αυγή, τον Πολάκη, τον Φίλη, ή τις επιλεκτικές διαρροές για το καταστατικό, τα όργανα και τις θητείες ενόψει συνεδρίου. Απαντούν όλα αυτά στην αγωνία του  απλού κόσμου;

Πιο πολύ μοιάζουν με παράσιτα στον ήχο που ο αρχηγός θέλει να μεταδώσει προς τους πολίτες και το μήνυμα χάνεται όχι μόνο γιατί "η κυβέρνηση έχει εγκαταστήσει καθεστώς στα μέσα ενημέρωσης" όπως είπε ο Αλέξης Τσίπρας στη συνέντευξή του στο Kontra.

Στο ΠΑΣΟΚ του Νίκου Ανδρουλάκη τα πράγματα είναι επίσης πολύπλοκα. Παρά τις ευνοϊκές δημοσκοπήσεις και το τρικομματικό τοπίο που προσπαθούν να διαμορφώσουν επικοινωνιακά οι ισχυροί οργανισμοί, οι θέσεις που διατυπώνονται είναι στο κατόπι της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ενώ οι πρώτες επιλογές στα πρόσωπα δημιούργησαν μία αμηχανία αν όχι προβληματισμό.

Ο νέος αρχηγός του Κινήματος Αλλαγής σύντομα θα βρει μπροστά του και την δυσαρέσκεια των ηττημένων στις εσωκομματικές εκλογές που αγνοούνται στη στελέχωση και στο παρασκήνιο πνέουν μένεα.

Μόνο ο Βελόπουλος και η Ελληνική Λύση την περνάνε "ζάχαρη" και το μόνο που μένει να δούμε είναι αν κληθούν στην πρώτη εντολή σχηματισμού κυβέρνησης να συμμετάσχουν και φυσικά αν θα το αποδεχτούν.

Σε περίπτωση πάντως που οι εκλογές είναι πρόωρες, το σκηνικό θυμίζει αρκετά εκείνες του 2012. Διαμορφώνεται ένα τουλάχιστον 15% τιμωρητικής ψήφου που ουδείς μπορεί να σταθμίσει με ασφάλεια που θα καταλήξει.

Και αν θεωρείτε υπερβολή αυτό που γράφω σκεφτείτε ότι μόνο αυτοί οι 300.000 άνω των 60 που ξεκίνησαν να πληρώνουν πρόστιμο γιατί δεν έκαναν το εμβόλιο, αν πάνε στην κάλπη μαζί με έναν συγγενή τους συγκροτούν ένα κόμμα του 10% εφόσον η συμμετοχή είναι ίδια με εκείνη των εκλογών του 2019.

Σιγά-σιγά οι δυσαρεστημένοι αυξάνονται και πληθύνονται... Αρκεί να μετρήσεις τα ρολόγια ρεύματος και φυσικού αερίου.