Εργασιακά: Αυτές είναι οι αλλαγές που έρχονται με το νομοσχέδιο Χατζηδάκη
Δραματικές αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις, με δυσμενέστερες συνθήκες για τους εργαζόμενους, αναμένεται να φέρει το νέο νομοσχέδιο Χατζηδάκη, το οποίο αναμένεται να κατατεθεί στη Βουλή τον Μάϊο, μετά το Πάσχα.
Συνοπτικά, το νομοσχέδιο προβλέπει σημαντικές αλλαγές που αφορούν στο ατομικό και συλλογικό εργατικό δίκαιο, το ασφαλιστικό, όπως επίσης και στον συνδικαλιστικό νόμο, αλλά και το φλέγον ζήτημα του κατώτατου μισθού.
Οι αλλαγές από τη μια πλευρά στοχεύουν αφενός στην ελαστικοποίηση της εργασίας μέσα από τη διευθέτηση των ωραρίων σε ατομική βάση και αφετέρου στην υποτίμηση της αξίας της μέσα από την έκπτωση των αμοιβών των υπερωριών και από την άλλη πλευρά στη συρρίκνωση των συλλογικών εργαλείων αντίδρασης των εργαζομένων στην εργοδοτική ασυδοσία.
Όπως έχει γίνει γνωστό μέχρι σήμερα, μεταξύ άλλων προβλέπονται:
- Καθιέρωση ψηφιακής κάρτας στην τηλεργασία,
- Διευθέτηση του χρόνου εργασίας με ατομικές συμβάσεις,
- Απασχόληση και τα Σαββατοκύριακα σε κλάδους υψηλής τεχνολογίας
- Εξίσωση και αύξηση υπερωριών έως και 150 τον χρόνο σε υπηρεσίες και βιομηχανία περισσότερες υπερωρίες
- Μητρώα μελών στα συνδικάτα,
- Με ηλεκτρονικές ψηφοφορίες οι αποφάσεις για απεργίες
Κατάργηση του 8ωρου με ατομικές συμβάσεις
Η πρώτη σημαντική αλλαγή που περιλαμβάνει το νομοσχέδιο είναι η κατάργηση του 8ωρου χρόνου εργασίας, χάριν της «ευελιξίας» και της «παραγωγικότητας», με αποτέλεσμα ο εργαζόμενος να αφήνεται απροστάτευτος στην κάθε εργοδοτική αυθαιρεσία. Συγκεκριμένα, δίνεται η δυνατότητα προκειμένου εργαζόμενοι σε εποχικές δραστηριότητες να δουλεύουν «μέχρι 10 ώρες ημερησίως για ένα εξάμηνο και για 6 ώρες για τους υπόλοιπους μήνες του χρόνου», με ατομικές συμβάσεις εργασίας. Επιπλέον για κάποιους κλάδους «θα προβλεφθεί απασχόληση και τα Σαββατοκύριακα».
Επομένως, για έξι συνεχόμενους μήνες οι εργαζόμενοι θα υποχρεώνονται σε δεκάωρη εργασία και θα αμείβονται για οκτώ ώρες, ενώ οι επιχειρήσεις και οι εργοδότες, το ίδιο διάστημα (της δεκάωρης εργασίας) και το επόμενο (με μειωμένο ωράριο, που θα χορηγούνται άδειες ή ρεπό), θα έχουν τη δυνατότητα επιπλέον υπερωριών καθώς με το νομοσχέδιο αυξάνονται στο υπερδιπλάσιο οι υπερωρίες που θα μπορεί να επιβάλει σε ετήσια βάση η εργοδοσία.
Όπως προκύπτει από σχέδιο που επεξεργάζεται η κυβέρνηση, η συμφωνία για την κατανομή του ωραρίου εργασίας θα προκύπτει από ατομικές συμβάσεις που θα καταρτίζονται μεταξύ εργοδότη και εργαζομένου.
Υπερεργασία... χωρίς υπερωρίες
Επιπλέον, σύμφωνα με τη σχετική διάταξη που περιλαμβάνεται στο εργασιακό νομοσχέδιο, στις επιχειρήσεις στις οποίες εφαρμόζεται το συμβατικό ωράριο εργασίας έως 40 ώρες την εβδομάδα, ο εργαζόμενος μπορεί να απασχολείται επιπλέον πέντε ώρες την εβδομάδα κατά την κρίση του εργοδότη.
Μάλιστα, οι συγκεκριμένες επιπλέον ώρες υπερεργασίας (από 41η έως και 45η) αμείβονται με 20% προσαύξηση του ημερομισθίου, που δεν συνυπολογίζονται στα όρια υπερωριακής απασχόλησης. Για όσους εργάζονται έξι ημέρες την εβδομάδα η υπερεργασία φτάνει τις οκτώ ώρες επιπλέον την εβδομάδα και συνολικά τις 48.
Τηλεργασία με... ωράριο λάστιχο
Όσον αφορά την τηλεργασία, θα προβλέπεται «διαβούλευση και ελεύθερη, χωρίς περιορισμούς, συμφωνία μεταξύ εργοδοτών και εργαζομένων για τον τρόπο απασχόλησης, για την κατανομή του οκταώρου στη διάρκεια της ημέρας, αν δηλαδή θα εφαρμόζεται σπαστό ωράριο, όπως και για τα διαλείμματα».
Ψηφιακή κάρτα εργασίας για έλεγχο του ωραρίου
Ακόμα αναφέρεται ότι θα καθιερωθεί ψηφιακή κάρτα εργασίας, μέσω της οποία θα ελέγχεται ο χρόνος εργασίας, προκειμένου να εντοπίζονται τυχόν υπερωρίες, οι οποίες μπορεί να αγγίζουν έως τις 150 ώρες ετησίως και είτε θα πληρώνονται, είτε θα καλύπτονται με χορήγηση άδειας μέσα στο εξάμηνο.
Ατομικές συμβάσεις αντί για ΣΣΕ
Το νομοσχέδιο θα περιλαμβάνει πλήθος αλλαγών που αφορούν και στη συνδικαλιστική δράση. Το δημοσίευμα αναφέρει πως «προβλέπεται η κατάρτιση και επικαιροποίηση μητρώων εργαζομένων από τα συνδικάτα, με προφανή σκοπό να προωθηθούν οι ηλεκτρονικές ψηφοφορίες στις συνδικαλιστικές ενώσεις για μείζονα και ελάσσονα θέματα από την κήρυξη απεργιών μέχρι την πραγματοποίηση γενικών συνελεύσεων και εκλογή διοικητικών συμβουλίων στις ενώσεις εργαζομένων».
Μάλιστα, συγκεκριμένη διάταξη αναφέρει ότι η ικανότητα για συλλογικές διαπραγματεύσεις συναρτάται με την εγγραφή των εκπροσώπων στο μητρώο εργοδοτών και αντίστοιχα στο μητρώο των εργαζομένων.
Τέτοια προϋπόθεση δεν υφίσταται σήμερα και οι συλλογικές διαπραγματεύσεις για τη σύναψη ΣΣΕ γίνονται από την αντιπροσωπευτικότερη συνδικαλιστική οργάνωση. Όπως εκτιμούν συνδικαλιστικοί παράγοντες, η συγκεκριμένη διάταξη θα δημιουργήσει γραφειοκρατικά προσκόμματα περιορίζοντας σημαντικά το συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα του «συνδικαλίζεσθαι». Επίσης με τη συγκεκριμένη διάταξη καταργείται η παράγραφος 4 του άρθρου 2 του Νόμου 1876 του 1990, γνωστού και ως συνδικαλιστικού νόμου, που προβλέπει ότι αντικείμενο συλλογικών συμβάσεων μπορεί να είναι και διάφορα ζητήματα περί επιχειρηματικής πολιτικής, στο μέτρο που αυτά επηρεάζουν άμεσα τις εργασιακές σχέσεις.
Το ν/σ περιλαμβάνει, επίσης, ρυθμίσεις για την άδεια πατρότητας, μέτρα αντιμετώπισης της βίας και της σεξουαλικής παρενόχλησης στους χώρους εργασίας, ρυθμίσεις για την τηλεργασία αλλά και μέτρα για τις νέες μορφές απασχόλησης όπως οι λεγόμενες συνεργατικές πλατφόρμες (delivery, κ.λπ.).
Παράλληλα, θα προβλεφθούν νέες αλλαγές στο πλαίσιο διευθέτησης ατομικών και συλλογικών διαφορών μέσω του Σώματος Επιθεώρησης Εργασίας (ΣΕΠΕ) και του Οργανισμού Μεσολάβησης και Διαιτησίας (ΟΜΕΔ).
