Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας: Απεργιακές κινητοποιήσεις για κοινωνική δικαιοσύνη και ισότητα
Η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, όπως τόνισαν οι 39 Γυναικείες Συλλογικότητες πρέπει να είναι «μία απεργία δυναμική για να ακουστεί η φωνή των γυναικών καθώς ενώνει εκατομμύρια γυναίκες σε περισσότερες από 50 χώρες του κόσμου». Οι συλλογικότητες κάλεσαν εργαζόμενες, συνταξιούχους, φοιτήτριες, γυναίκες με αναπηρία γυναίκες, πρόσφυγες και μετανάστες να πάρουν μαζικά μέρος στη φεμινιστική απεργία που έχουν προκηρύξει η ΑΔΕΔΥ και τα σωματεία γυναικών προκειμένου να διεκδικήσουν έναν κόσμο με κοινωνική δικαιοσύνη και ουσιαστική ισότητα σε όλα τα επίπεδα.
Παρά τις σημαντικές κατακτήσεις του φεμινιστικού κινήματος σε καμία χώρα στον κόσμο δεν έχει επιτευχθεί ακόμα ισότητα των φύλων καθώς οι γυναίκες εξακολουθούν να εργάζονται περισσότερο και να αμείβονται λιγότερο ενώ παραμένει αόρατη μη αμειβόμενη εργασία τους και η συμβολή τους στο ΑΕΠ. Παράλληλα απειλούνται οι κατακτήσεις που κερδήθηκαν με σκληρούς αγώνες πολλών ετών αφού οι γυναίκες συνεχίζουν να δέχονται διακρίσεις και βία στην ιδιωτική και δημόσια σφαίρα. «Από την πρώτη μεγάλη φεμινιστική διαδήλωση στις 8 Μαρτίου του 1857 από εργάτριες κλωστοϋφαντουργίας στη Νέα Υόρκη που πλημμύρισαν τους δρόμους ζητώντας καλύτερες συνθήκες εργασίας μέχρι και σήμερα ο αγώνας των γυναικών για ισότητα είναι διαρκής», σύμφωνα με τις συλλογικότητες. Στη χώρα μας υπάρχει σοβαρή υποχώρηση στο πεδίο της ισότητας καθώς αυτή δεν αφορά μόνο τον τομέα της εργασίας αλλά και την έμφυλη βία, τη διακίνηση και εμπορία γυναικών, τη συμμετοχή τους στα κέντρα λήψης αποφάσεων, της υλικής φτώχεια, την εκπαίδευση, το περιβάλλον. Η πολιτική αντιμετώπιση του δημογραφικού, το οποίο χρεώνεται εξ' ολοκλήρου στις γυναίκες υποτιμά την αξία της αμειβόμενης εργασίας και της επαγγελματικής εξέλιξης των γυναικών, τη σημασία της μείωση της ανεργίας, την αύξηση στους μισθούς, τη μεσοπρόθεσμη και μακροπρόθεσμη ενίσχυση των οικογενειών τους.
«Από την άλλη η πολιτική για την ισότητα των φύλων που περιστρέφεται γύρω από τα στερεότυπα που θέλουν τη γυναίκα με μερική προσωρινή εργασία και αμοιβή συμπλήρωμα στον οικογενειακό προϋπολογισμό έχει τελειώσει». Ένα πρόσφατο παράδειγμα του Μεσαίωνα που έχει επιστρέψει είναι η επίθεση στο αναφαίρετο δικαίωμα των γυναικών στον έλεγχο του σώματός του και την άμβλωση. Οι αφίσες για τα αγέννητα παιδιά που κόσμησαν τους χώρους του μετρό στοχοποιούν τις γυναίκες ως υπεύθυνες για την υπογεννητικότητα.
Έμφυλη Βία
Σύμφωνα με πρόσφατη έκθεση του ΟΗΕ το 2018 87.000 γυναίκες δολοφονήθηκαν από το σύντροφό τους ή από κάποιο μέλος της οικογένειάς τους. Οι γυναικοκτονίες που αποτελούν έκφραση της πιο ακραίας μορφής έμφυλης βίας οφείλονται στις βαθιές ρίζες τις ανισότητες τα καταστρεπτικά στερεότυπα που παρουσιάζουν τις γυναίκες λιγότερο πολύτιμα μέλη της κοινωνίας. Σύμφωνα με τις συλλογικότητες «ο όρος γυναικοκτονια μπήκε ορμητικά στο δημόσιο λόγο μετά το βιασμό και τη δολοφονία της Ελένης Τοπαλούδη στη Ρόδο αλλά και για να επισημάνει τις 40 ανάλογα σε περιπτώσεις από το 2018 σήμερα ενώ την ίδια ώρα η έμφυλη βία για τις γυναίκες πρόσφυγες εντείνεται».
Η φετινή απεργία δίνει την ευκαιρία στις γυναίκες να απαιτήσουν αξιοπρεπή ζωή με ίσα δικαιώματα και να ζητήσουν ένα κράτος πρόνοιας που θα τις καλύπτει χωρίς διακρίσεις και αποκλεισμούς λόγω εθνικότητας, κοινωνικής τάξης, σεξουαλικού προσανατολισμού και ταυτότητας φύλου, χρώματος, θρησκείας, να διεκδικήσουν καλύτερες εργασιακές και μισθολογικές συνθήκες, να συμμετάσχουν στην υπεράσπιση του πλανήτη ενάντια στις πολιτικές που καταστρέφουν τη φύση και να απαιτήσουν την ισότιμη συμμετοχή του σε όλα τα κέντρα λήψης αποφάσεων.
