Κριστόφ Πεντερέτσκι: Έφυγε από τη ζωή ο πρωτοπόρος συνθέτης και μαέστρος [vids]

Κριστόφ Πεντερέτσκι: Ήταν γνωστός ως ένας από τους μεγάλους σύγχρονους συνθέτες και από τους πλέον καινοτόμους. Άφησε την τελευταία του πνοή στη γενέτειρά του Κρακοβία. Τιμήθηκε με πολλά βραβεία και συνεργάστηκε με συμφωνικές ορχήστρες τόσο στην Ευρώπη όσο και την Αμερική κατά την πολυετή καριέρα του, ενώ έμεινε γνωστός και για την χρήση της μουσικής του σε μεγάλες ταινίες όπως η "Λάμψη" του Στάνλει Κιούμπρικ ή ο "Εξορκιστής" του Γουίλιαμ Φρίντκιν, ενώ είχε συνθέσει μουσική για τα θύματα της Χιροσίμα και του Ολοκαυτώματος. Σύμφωνα με πληροφορίες, κατέληξε ύστερα από μακρά ασθένεια.

Ο Πεντερέτσκι γεννήθηκε το 1933 στη νότια Πολωνία και σπούδασε μουσική στο Πανεπιστήμιο της Κρακοβίας καθώς και στη Μουσική Ακαδημία της πόλης. Έγινε γνωστός στα τέλη της δεκαετίας του '50, όταν παρουσίασε μερικά από τα σημαντικότερα έργα του, μεταξύ αυτών, τους Ψαλμούς του Δαυίδ και τη Θρηνωδία για τα Θύματα της Χιροσίμα. Επηρεάστηκε από τους πρωτοπόρους της λόγιας μουσικής όπως τους Βέμπερν και Στραβίνσκι. Έγινε διάσημος με το έργο του "Πάθη κατά Λουκά" και το ορατόριο Dies Irae στη μνήμη των θυμάτων του Αουσβιτς. Το 1980 ο Λεχ Βαλέσα και η Αλληλεγγύη του ζήτησαν να συνθέσει ένα έργο αφιερωμένο στους νεκρούς της από το κομμουνιστικό καθεστώς, έτσι συνέθεσε το Lacrimosa, την οποία συμπεριέλαβε αργότερα στο πολωνικό Ρέκβιεμ.

Συνθέσεις του έχουν χρησιμοποιηθεί σε ταινίες όπως στη "Λάμψη", στον "Εξορκιστή", στην "Ατίθαση Καρδιά" του Ντέιβιντ Λιντς και στο "Κατίν" του Αντρέι Βάιντα. 

"Δεν έζησα σε εύκολους καιρούς" αναφέρει ο πολωνός συνθέτης σε μία σπάνια συνέντευξή του, κάνοντας λόγο τόσο για το Ολοκαύτωμα όσο και για την περίοδο της σταλινικής καταπίεσης, στην οποία αντέδρασε με τη μουσική του. Ακούγοντας και επηρεασμένος από άλλους δημιουργούς της αβάν γκαρντ, λέει πως δεν ανήκε σε κάποια ομάδα. "Οι καλλιτέχνες δεν χρειάζονται να είναι μέσα σε ομάδες. Όλοι οι καλλιτέχνες που θυμάμαι από το παρελθόν, ήταν πραγματικά μοναχικοί, όπως είμαι κι εγώ". Στην συνέντευξη αναφέρει επίσης πως σήμερα τα όρια μεταξύ αβάν γκαρντ και mainstream μουσικής είναι πιο δυσδιάκριτα.