Ο Αλκέτ Ριζάι μίλησε για την απόδραση με το ελικόπτερο από τις φυλακές Κορυδαλλού [vids & pics]
Είναι ένα από τα πρόσωπα που έχουν απασχολήσει έντονα την επικαιρότητα, καθώς έχει καταφέρει να δραπετεύσει δυο φορές από τις ελληνικές φυλακές με τη βοήθεια ελικοπτέρων, στις 6 Ιουνίου 2006 και στις 22 Φεβρουαρίου 2009, μαζί με τον Βασίλη Παλαιοκώστα. Ο λόγος για τον αλβανό κρατούμενος Alket Rizai, ο οποίος με εξαίρεση αυτές τις δυο ολιγόμηνες αποδράσεις, βρίσκεται στη φυλακή για 17 ολόκληρα χρόνια.
Σε συνέντευξη που είχε δώσει στο VICE το 2018, ανήμερα της επετείου της πρώτης απόδρασής του το 2006, ο Rizai μιλάει στο για τους λόγους που τον οδήγησαν τότε σε εκείνη την απόφαση, για την εμπειρία του ως δραπέτης και για τη διάθεσή του να επανενταχτεί ομαλά στην κοινωνία, καθώς έχει πια, όπως λέει, «κρεμάσει την κάπα» του. Υπενθυμίζεται ότι το απόγευμα της Κυριακής 6 Ιουνίου 2006, γύρω στις 18:30, ένα μικρό ιδιωτικό ελικόπτερο προσγειώθηκε στο προαύλιο της Ε΄ Πτέρυγας των ανδρικών φυλακών Κορυδαλλού, προκειμένου να παραλάβει δύο φυλακισμένους - τον Βασίλη Παλαιοκώστα και τον Alket Rizai. Δείτε το βίντεο από την δεύτερη θεαματική απόδραση με ελικόπτερο, το 2009
https://www.youtube.com/watch?v=-YOO8CcgBZ8
«Ένας άνδρας και δύο γυναίκες νοίκιασαν το ελικόπτερο από τον Άγιο Κοσμά για μια βόλτα πάνω από την Αθήνα», κατέθεσε ο πιλότος του ελικοπτέρου, μια εβδομάδα μετά την απόδραση. Την ημέρα της απόδρασης, «ο ίδιος άνδρας, μαζί με ένα δεύτερο άνδρα, εμφανίστηκαν και πάλι στον Άγιο Κοσμά και ζήτησαν επίσης να κάνουν βόλτα, πληρώνοντας προκαταβολικά για την ενοικίαση του ελικοπτέρου 1.400 ευρώ. Λίγα λεπτά μετά την απογείωση, με απείλησαν με πιστόλι και χειροβομβίδα και με υποχρέωσαν να προσγειωθώ στο προαύλιο του Κορυδαλλού, απ’ όπου πήρα τους δύο κρατουμένους».
Οι δύο άνδρες για τους οποίους έκανε λόγο ο πιλότος ήταν ο 38χρονος Αλβανός Gentian Papa και ο 26χρονος Έλληνας Σπύρος Δραβίλας. Ο Σπύρος Δραβίλας, συνελήφθη στα τέλη Αυγούστου του 2008, και παρέμεινε στη φυλακή μέχρι τις αρχές Ιουνίου 2013. Παραβίασε την τακτική άδεια που του είχε δοθεί, και έζησε για δύο χρόνια ως δραπέτης των ελληνικών φυλακών. Αυτοκτόνησε στις 29 Μαΐου 2015, τοποθετώντας την κάνη ενός καλάσνικοφ στο στόμα του, προκειμένου να μη συλληφθεί, όταν δυνάμεις των ΕΚΑΜ περικύκλωσαν το σπίτι όπου διέμενε.
Το ελικόπτερο άφησε τους δυο δραπέτες δίπλα στο νεκροταφείο του Σχιστού, στον Πειραιά. Η διαφυγή τους συνεχίστηκε με δύο μοτοσικλέτες που τους περίμεναν και οι οποίες θα βρεθούν εγκαταλειμμένες αργότερα στην περιοχή του Σκαραμαγκά. Την επιχείρηση εντοπισμού τους θα αναλάβει προσωπικά ο επιτελάρχης του αρχηγείου της Ελληνικής Αστυνομίας, Βασίλης Τσιατούρας. Ο Alket Rizai συνελήφθη στις 8 Σεπτεμβρίου του 2006 στο χωριό Πρόδρομος Βοιωτίας όπου κρυβόταν, ενώ για τον Βασίλη Παλαιοκώστα η περιπέτεια θα διακοπεί, για μερικούς μήνες, στις 20 Αυγούστου του 2008 στη Σουρωτή Θεσσαλονίκης.
https://www.youtube.com/watch?v=RjM8sMMhpAE
Να σημειωθεί ότι ως ηθικός αυτουργός και χρηματοδότης της επιχείρησης είχε κατηγορηθεί ο Βασίλης Στεφανάκος, μια από τις δεσπόζουσες μορφές της ελληνικής παραβατικής οικονομίας, ο οποίος εκείνη την εποχή ήταν καταζητούμενος. Ο Βασίλης Στεφανάκος, συνελήφθη τον Ιανουάριο του 2008, έπειτα από δυο χρόνια φυγοδικίας. Παρέμεινε για σχεδόν μια δεκαετία έγκλειστος σε διάφορες φυλακές της χώρας. Αποφυλακίστηκε τον Αύγουστο του 2016 και τον Ιανουάριο του 2018 έπεσε νεκρός από τις 22 σφαίρες ενός καλάσνικοφ το οποίο φαίνεται να υλοποίησε τους όρους κάποιου συμβολαίου θανάτου εις βάρος του.
Οι Rizai και Παλαιοκώστας απέδρασαν και δεύτερη φορά, στις 22 Φλεβάρη του 2009. Η απόδραση έγινε με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, πάλι με ελικόπτερο. Οι δυο τους είχαν μεταχθεί προσωρινά στις φυλακές Κορυδαλλού, καθώς εξελισσόταν η εκδίκαση σε δεύτερο βαθμό της πρώτης τους απόδρασης. Ο Βασίλης Παλαιοκώστας έκτοτε δεν έχει πέσει ξανά στα χέρια της Αστυνομίας. Ο Rizai συνελήφθη στις 16 Νοεμβρίου του ίδιου έτους.
https://www.youtube.com/watch?v=KsV7GhhPN0A
Αναλυτικά η συνέντευξη του Alket Rizai
Ερώτηση: Σε μια συνέντευξή σου πριν από κάποια χρόνια, είχες πει ότι ο λόγος που απέδρασες ήταν ότι ήσουν άδικα στη φυλακή.
Alket Rizai: Όταν λέω άδικα, εννοώ σε σχέση με τις υποθέσεις που με χρεώνουν. Δηλαδή, για τις δολοφονίες. Δεν λέω ότι δεν έχω κάνει παρανομίες, αλλά δεν έχω σχέση με τις συγκεκριμένες δολοφονίες. Με κατηγόρησαν και με καταδίκασαν, επειδή είχε ο διοικητής του Τμήματος Ανθρωποκτονιών προηγούμενα μαζί μου. Έτρωγα σε μια ταβέρνα στο Συκούριο και βλέπω στην τηλεόραση τη φάτσα μου, ότι είμαι καταζητούμενος. Παίρνω τον δικηγόρο μου τηλέφωνο και τον ρωτάω τι είναι αυτό. Του ζητάω το τηλέφωνό του τότε διοικητή του Τμήματος Ανθρωποκτονιών. Παίρνω τηλέφωνο και του λέω «Τι είναι αυτά;». Μου λέει επί λέξει: «Άκου, πουτάνα Αλβανέ, ή εξαφανίζεσαι από την Ελλάδα ή θα σε φορτώσω φόνους. Ή θα πας φυλακή ισόβια», μου λέει, «ή πεθαμένος». Του λέω: «Άκου, φυλακή μπορεί να με βάλεις, αλλά για το πεθαμένος», του λέω, «όπου γουστάρεις ραντεβού». «Όχι, μάγκα μου», μου λέει, «θα σε βρω εγώ».
Τέλος πάντων, πηγαίνω Αθήνα και πάω μετά από δυο μέρες και δίνω κανονικά το «παρών» στο Τμήμα, επειδή είχα περιοριστικούς όρους για άλλη υπόθεση. Επειδή σκέφτηκα ότι δεν είναι τίποτα, αφού δεν έχω κάνει κάτι. Παρόλο που υποτίθεται ότι υπήρχε ένταλμα, δεν με κράτησαν, αλλά με συλλάβανε μερικές μέρες μετά. Μη στα πολυλογώ, στο δικαστήριο πήγα όλα τα στοιχεία που έδειχναν ότι είμαι αθώος, παρόλα αυτά με καταδίκασαν σε ισόβια. Θα μπορούσα να έχω αποδράσει και πιο νωρίς, όμως περίμενα να τελειώσει το εφετείο. Μόλις τελείωσε το εφετείο και δεν αθωώθηκα, αποφάσισα να φύγω. Γι’ αυτό απέδρασα.
Ερώτηση: Πώς οργανώσατε την απόδραση;
Alket Rizai: Τότε ήμουν κρατούμενος στις φυλακές της Πάτρας και με πήγαν για το δικαστήριο αυτό στον Κορυδαλλό. Βρισκόμαστε με τον Μπίλι (σσ: τον Βασίλη Παλαιοκώστα), συζητάμε, του λέω έτσι και έτσι. Του λέω «Μπίλι, τι θα κάνουμε;». Μου λέει, «Εντάξει, μέσα είμαι». Λέμε στον συγχωρεμένο τον Δραβίλα να το κάνει (σ.σ.: το ελικόπτερο) μια βόλτα, έτσι, για να δούμε. Το κάνει μια βόλτα και βλέπει ότι δεν υπάρχει ούτε έλεγχος, ούτε τίποτα. Λέει στον πιλότο «Θέλω να κάνω μια έκπληξη σε έναν φίλο μου που έχει γάμο. Μπορούμε;».
«Αν θες», του λέει «και στην ταράτσα του σπιτιού του μπορούμε να το προσγειώσουμε, αρκεί να μην έχει δέντρα για 13 τετραγωνικά». Είδε, επίσης, ότι ο πιλότος μιλούσε στον ασύρματο τρεις φορές: Μία όταν σηκωνόταν, μία ενδιάμεσα για τη διαδρομή και μία προτού προσγειωθεί. Είδαμε με τον Μπίλι ότι γίνεται και το βάλαμε μπρος. Μιλάω και με έναν ξάδερφό μου και του λέω, «Είσαι μέσα;». Μου λέει, «Μέσα είμαι, αλλά με μια προϋπόθεση. Θα κανονίσεις πρώτα να φάω γαρίδες σε ένα καλό εστιατόριο και να πάω με ένα μοντέλο, επειδή μετά από αυτό δεν ξέρω τι μπορεί να γίνει. Μπορεί και να πεθάνω». «Μη φοβάσαι», του λέω, «αν πάρετε τον αέρα του πιλότου, όλα καλά θα πάνε».
Τότε γινόταν και το Ράλι Ακρόπολις και υπήρχαν και πολλά άλλα ελικόπτερα εκείνη την ώρα. Παίρνουν, λοιπόν, το ελικόπτερο, ανεβαίνουν πάνω και μόλις σηκώνονται από τον Άγιο Κοσμά και μιλάει ο πιλότος στον ασύρματο, χραπ -εκεί τρώει μία-, του βγάζουν το ακουστικό και του λένε «Πάμε Κορυδαλλό». Λέει, «Τι θα κάνουμε στον Κορυδαλλό, ρε παιδιά;». Του λένε, «Θα πάμε να πάρουμε δυο παιδιά». «Εντάξει», λέει, «πάμε». Εν τω μεταξύ, είχαμε μάθει εμείς ότι δεν πρέπει να «κάτσει» το ελικόπτερο, επειδή σε αυτήν την περίπτωση θα πρέπει να σβήσει τις μηχανές και του είπαν να το κρατήσει μερικούς πόντους πάνω από το έδαφος.
Ερώτηση: Σε ποια πτέρυγα ήσασταν και πώς ήξερε πού ακριβώς να προσγειωθεί;
Alket Rizai: Στην Ε΄ Πτέρυγα ήμασταν. Ο συγχωρεμένος (σ.σ.: Σπύρος Δραβίλας) ήξερε πώς είναι το μέρος και πού θα το προσγειώσει. Είχαμε, όμως, και μια κόκκινη σημαία του Che Guevara που φαινόταν από ψηλά. Στο προαύλιο κάτω είχε χώμα και από τον αέρα που έκανε το ελικόπτερο έγινε χαμός και δεν βλέπαμε ούτε ο ένας τον άλλον. Όπως σηκώθηκε, του λέμε «Πάμε πίσω από το Σχιστό», που είναι το νεκροταφείο. Εκεί δεν ήταν κανένας να μας περιμένει. Ήταν μόνο δύο μηχανές, που τις είχαν κρύψει σε κάτι χόρτα. Μόλις κατεβαίνουμε, εγώ με ένα μπιτόνι βενζίνη προσπάθησα να βάλω φωτιά στο ελικόπτερο, αλλά ο πιλότος δεν κατέβαινε. Του έλεγα, «Ρε μαλάκα, κατέβα» και αυτός μου έλεγε «Όχι, δεν κατεβαίνω». Εγώ φοβόμουν μη σηκωθεί πάλι και μας κυνηγήσει. Έριξα τελικά μια κλοτσιά στον λεβιέ, τράβηξα και κάτι καλώδια, για να το χαλάσω, πήραμε τις μηχανές και εξαφανιζόλ.
Ερώτηση: Πώς ένιωσες;
Alket Rizai: Επειδή τότε έπινα και ναρκωτικά, σου λέω φίλε δεν έβγαλα ούτε χαρμάνα (σ.σ.: στερητικό σύνδρομο). Μιλάμε για τέτοια αδρεναλίνη που δεν περιγράφεται, έπαθα πλάκα. Πάμε στο αυτοκίνητο μετά και το πλακώνω στο γκάζι. Ήταν -πώς να σου πω- όπως ήμουν μέσα στο αυτοκίνητο, ξέχασα αμέσως τη φυλακή, δεν ξέρω πώς να στο περιγράψω, σαν παράδεισος. Βάλαμε και ραδιόφωνο και ακούγαμε δυνατά Μητροπάνο.
Ερώτηση: Πόσο καιρό έμεινες έξω;
Alket Rizai:Περίπου τέσσερις μήνες.
Ερώτηση: Ωραία πέρασες;
Alket Rizai:Όχι, ρε φίλε, τι ωραία; Δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα από το να είσαι κυνηγημένος. Δεν βγήκα σχεδόν ποτέ έξω από το σπίτι. Πολύ άγχος. Έβλεπα να φανταστείς κανέναν παπά και έλεγα μήπως είναι μπάτσος μεταμφιεσμένος. Ακόμη και στις αποδράσεις φύγαμε όμορφα και ωραία, δεν πειράξαμε κανέναν. Ούτε τον πιλότο πυροβολήσαμε, ούτε κανέναν. Κανείς δεν έπαθε τίποτα απολύτως, φύγαμε κύριοι. Επίσης, για μένα προσωπικά, θα είναι ξεφτίλα να παραβιάσω άδεια.
Ερώτηση: Πλέον περιμένεις να πάρεις την πρώτη σου άδεια. Ένας από τους λόγους που δεν στη δίνουν, ενώ τη δικαιούσαι, είναι οι δύο αποδράσεις σου.
Alket Rizai: Εδώ και πολλά χρόνια δικαιούμαι άδεια. Εγώ έχω πει ότι την κάπα μου την έχω κρεμάσει. Θέλω να φτιάξω οικογένεια και σιγά-σιγά να μπω και εγώ στο κλίμα της κοινωνίας. Την ευκαιρία δεν μου τη δίνουν, αλλά κάποια στιγμή θα μου τη δώσουν. Όμως αυτό που γίνεται είναι άδικο. Λένε για τις αποδράσεις. Ακόμη και στις αποδράσεις φύγαμε όμορφα και ωραία, δεν πειράξαμε κανέναν. Ούτε τον πιλότο πυροβολήσαμε, ούτε κανέναν. Κανείς δεν έπαθε τίποτα απολύτως, φύγαμε κύριοι. Επίσης, για μένα προσωπικά, θα είναι ξεφτίλα να παραβιάσω άδεια. Αφού μου ανοίγουν αυτοί την πόρτα, δεν υπάρχει περίπτωση να την παραβιάσω. Θα με αφήσουν οι ίδιοι να πάω λίγες μέρες να δω την οικογένειά μου και εγώ θα την παραβιάσω; Στο τέλος αναγκάστηκα και τους είπα να φέρω, αν είναι, τροχόσπιτο έξω από τη φυλακή, για να είμαι με τη γυναίκα μου. Είμαι από το 2003 μέσα. Πάνε 15 χρόνια (σ.σ.: η συνέντευξη δόθηκε το 2018).
Ερώτηση: Μετά από 15 χρόνια στη φυλακή, πιστεύεις τελικά ότι η φυλακή σωφρονίζει;
Alket Rizai: Αν θέλουν στ’ αλήθεια να σωφρονίσουν τον κόσμο, να ξέρουν ότι ο κόσμος δεν σωφρονίζεται, όταν υπάρχει τέτοια αυστηρότητα. Παράδειγμα, η Ολλανδία έχει 25 ισοβίτες και η Ελλάδα έχει πάνω από 1.000. Εδώ, κάθε λίγο, ό,τι γίνεται λένε για τον νόμο Παρασκευόπουλου. Έχουν κολλήσει οι δημοσιογράφοι με τον νόμο Παρασκευόπουλου, ενώ ο νόμος αυτός έπρεπε να γίνει, επειδή είχαμε φτάσει στο σημείο από δύο άτομα που πρέπει να κοιμούνται σε ένα κελί, να κοιμούνται έξι.
Άλλο παράδειγμα, είναι οι άδειες που δίνονται πολύ αυστηρά. Οι άδειες έχουν το νόημα ότι δίνεις στον κρατούμενο την ευκαιρία σιγά-σιγά να ξεκινήσει μια καινούρια ζωή και να μπει ξανά στην κοινωνία. Αν του κόβουν κάποιου την πρώτη άδεια, του κόβουν τη δεύτερη, του κόβουν την τρίτη, ξεκινάει ο κρατούμενος να σκέφτεται, «Μου χαλάσανε τα όνειρα που έκανα» και αυτό είναι λάθος, αν θέλουν να τον σωφρονίσουν. Έτσι και αλλιώς, κάποιος που θέλει να την κοπανήσει από την άδεια, είτε με την πρώτη την πάρει είτε με την πέμπτη, θα την κοπανήσει. Πρέπει να λειτουργήσει διαφορετικά το σύστημα. Είναι αυστηρές οι ποινές εδώ. Αυτό δεν είναι σωφρονισμός. Είπαμε, να μας τιμωρούν, επειδή δεν είμαστε άγγελοι, αλλά ούτε και διάβολοι είμαστε.
