Νάντια Κομανέτσι: Το Δέκα το καλό, σαν σήμερα αφήνει άναυδο τον κόσμο
Η μικροσκοπική έφηβη, ύψους μόλις 1.49 και βάρους 39 κιλών μνημονεύεται μέχρι σήμερα. Πέτυχε το πρώτο τέλειο 10άρι στην ιστορία της ενόργανης γυμναστικής με τελικό απολογισμό επτά δεκάρια, τρία χρυσά μετάλλια, ένα αργυρό και ένα χάλκινο.
To κορίτσι που γεννήθηκε το 1961 στο Onești της Ρουμανίας, ένα μικρό χωριό στα Καρπάθια Όρη ήταν αυτό που «νομιμοποίησε» την ενόργανη γυμναστική. Την έκανε υπαρκτή και δημοφιλή. Προπονητής της ήταν ο Béla Károlyi.
https://youtu.be/K4n0x1hijHE
Οι μέθοδοι του Κάρολι δεν ήταν ακριβώς δημοκρατικές. Δεν είχαν σχέση με τη σωστή διαπαιδαγώγηση ή το σεβασμό στην ανθρώπινη ζωή. Όπως αποκάλυψε το 2008 η Emelie Eberle, η οποία πήγε στην εν λόγω σχολή σε ηλικία 12 χρόνων -και σήμερα ζει στις ΗΠΑ ως Trudi Kollar- «Ήταν βάναυσος. Προφανώς και κάναμε λάθη και εκείνος μας χτυπούσε παντού. Σε όλα τα σημεία του σώματος μας. Τα χέρια του ήταν τεράστια και ο πόνος απίστευτος».
Το 2002 η Rodica Dunca, επίσης μαθήτρια του Ρουμάνου, δήλωσε ότι «υπήρχαν ημέρες που μας χτυπούσε μέχρι να τρέξει αίμα από τη μύτη μας. Δεν ήταν ακαδημία. Ήταν στρατόπεδο συγκέντρωσης, φυλακή. Είχε ανθρώπους να μας συλλαμβάνουν, κάθε φορά που επιχειρούσαμε να φύγουμε. Ο ίδιος μας ενημέρωνε πως τις συνέπειες της επόμενης απόπειρας, θα τις πλήρωνε η οικογένεια μας. Επίσης, η πείνα ήταν ο αιώνιος εχθρός μας. Ωθούσαμε τους εαυτούς μας στα άκρα. Οι μέθοδοι που χρησιμοποιούσε για να μας κρατήσει μακριά από το φαγητό, θα μπορούσαν να μας είχαν σκοτώσει».
Η ζωή της Νάντια περιλάμβανε 8ωρες καθημερινές προπονήσεις, έξι ημέρες την εβδομάδα από όταν θυμόταν τον εαυτό της. Σιγά σιγά άρχισαν και οι διακρίσεις. Αναδείχθηκε παγκόσμια πρωταθλήτρια εφήβων, το 1974, πρωταθλήτρια Ευρώπης το 1975, πήρε χρυσό στο άλμα, στο American Cup του 1976.
Όσα χρόνια και αν πέρασαν, η Κομανέτσι δεν ξέχασε δέκατο δευτερολέπτου από αυτήν την εμφάνιση. «Ένιωθα "πεταλούδες" στο στομάχι μου. Σκεφτόμουν "θέλω να γίνω η καλύτερη". Δεν έχει σημασία πόσο καλά έχεις προετοιμαστεί. Πάντα μπορείς να κάνεις λάθος. Συγκεντρώθηκα, αλλά είχα και ένα άγχος. Στο τέλος ήμουν ευτυχισμένη με όσα είχα κάνει. Σκέφτηκα πως θα μου δώσουν 9.9 και ξαφνικά άκουσα έναν τεράστιο θόρυβο, μέσα στο γήπεδο. Όταν γύρισα, είδα το 1.00 και ένιωσα περίεργα. Μια συναθλήτρια μου, μου εξήγησε ότι ήταν 10! Ειλικρινά δεν κατάλαβα τι σήμαινε αυτό. Ήξερα πως είναι το μεγαλύτερο σκορ, αλλά δεν ήξερα ότι έχω γράψει ιστορία. Είχα μετά την εμφάνιση στο άλμα και δεν είχα χρόνο να το επεξεργαστώ».
Συνολικά είδε άλλες έξι φορές το 1.00, όπως άλλαζε την ιστορία του αθλήματος και τελικά τη δική της ιστορία. Η εφημερίδα Guardian έγραψε «έμοιαζε να είναι σχεδόν απάνθρωπη μέσα στην ακρίβεια της».
Στις 28 Νοεμβρίου του 1989 διαφεύγει από τη Ρουμανία και φτάνει στη Νέα Υόρκη. Συγκλονιστικός ήταν ο τρόπος με τον οποίο αυτή η κορυφαία προσωπικότητα έφυγε από την πατρίδα της, σε μια εποχή που ο Ψυχρός Πόλεμος δεν είχε ακόμη τελειώσει.
Ηταν 28 ετών όταν μαζί με άλλους έξι Ρουμάνους κατέφυγαν αρχικά σε ένα ορεινό σπιτάκι, περίπου 15 μίλια από τα σύνορα, και από εκεί την ίδια νύχτα, πέρασαν κρυφά στην Ουγγαρία. `Ενας άλλος Ρουμάνος - ο οποίος ζούσε μόνιμα στην Αμερική- ο Κονσταντίν Πανάιτ, είχε αναλάβει τη φυγάδευσή της.
Με τη βοήθειά του μετέβη στην Αυστρία, όπου αμέσως πήγε στην αμερικανική πρεσβεία και ζήτησε πολιτικό άσυλο. Αυτή η είδηση έκανε τον γύρο του κόσμου και τα ειδησεογραφικά πρακτορεία μετέδιδαν με έκτακτα τηλεγραφήματα ότι «η Νάντια Κομανέτσι άφησε πίσω της ένα πολυτελέστατο διαμέρισμα, ένα αυτοκίνητο και την οικονομική ασφάλεια, για χάρη της ελευθερίας».
«Εκείνη την εποχή, το να έφευγε κάποιος κρυφά στο εξωτερικό σήμαινε ότι χανόταν για πάντα. Θα ήταν αδύνατον πλέον να επιστρέψει. Ήταν ταξίδι χωρίς γυρισμό. Ουδέποτε το είπα στη μητέρα μου, γιατί ήμουν σίγουρη πως θα πάθαινε καρδιακή προσβολή. Το είπα μόνο στον αδελφό μου. Ήταν μια σκληρή νύχτα που δεν θα ήθελα να θυμάμαι», αναφέρει σε συνέντευξή της πολλά χρόνια αργότερα η Νάντια Κομανέτσι.
Από τον Απρίλιο του 1996 είναι παντρεμένη με τον Μπαρτ Κόνερ- πρώην αθλητή και καλό της φίλο από τους Ολυμπιακούς του '76. Η λαμπρή τελετή έγινε στο Βουκουρέστι και το περιοδικό Sports Illustrated να την αποκάλεσε «την εκδοχή του βασιλικού γάμου στον κόσμο των σπορ». Η δημοκρατική πλέον κυβέρνηση της Ρουμανίας, της συμπεριφέρθηκε σαν βασίλισσα, Στις 3 Ιουνίου 2006, ήρθε στον κόσμο και ο γιος της, Ντίλαν Πιλ Κόνερ.
