Νίκος Πλουμπίδης: Σαν σήμερα καταδικάζεται δις σε θάνατο, 14 Aυγούστου εκτελείται
Ο Νίκος Πλουμπίδης γεννήθηκε το 1920 από φτωχή αγροτική οικογένεια και εκτελέστηκε στις 14 Αυγούστου του 1954, μόλις λίγες ημέρες μετά την καταδίκη του, δύο φορές εις θάνατο. Ποινή που αποφασίστηκε σαν σήμερα.
Υπήρξε υψηλόβαθμο στέλεχος του ΚΚΕ, με πλήθος αγωνιστικές περγαμηνές, ισχυρή πολιτική προσωπικότητα του Μεσοπολέμου και της μεταπολεμικής περιόδου. Αλλά και θύμα των εσωτερικών συγκρούσεων του κόμματός του κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1950. Η προσωπικότητά του αποτελεί, με την πολυκύμαντη δραστηριότητα και την πολύπαθη ζωή του, μέρος όχι μόνο της ιστορίας της Αριστεράς, αλλά και της νεότερης πολιτικής ιστορίας της Ελλάδας.
Ήταν δάσκαλος και ηγετικό στέλεχος του ΚΚΕ κατά την περίοδο της μεταξικής δικτατορίας τη Γερμανική Κατοχή και τον Εμφύλιο Πόλεμο στην Ελλάδα
Έπαιξε πολύ σημαντικό ρόλο στην αναδιοργάνωση του ΚΚΕ στους πρώτους μήνες της Κατοχής και στην οργανωτική συγκρότηση του ΕΑΜ Εκτελέστηκε ένα χρόνο περίπου μετά την εκτέλεση του Νίκου Μπελογιάννης, έχοντας στιγματιστεί ως συνεργάτης της Ασφάλειας από το ίδιο του το Κόμμα. Παρ΄ όλα αυτά το όνομά του έμεινε στο διάβα της ιστορίας ως συνώνυμο του πιστού, συνεπή ιδεολόγου. Ήταν ο ρομαντικός κομμουνιστής, δάσκαλος στο επάγγελμα, δάσκαλος των νεότερων συντρόφων στους παράνομους μηχανισμούς του μετεμφυλιακού ΚΚΕ.
«Γνωρίζεται» με την Ασφάλεια όταν στις απεργιακές κινητοποιήσεις και διαδηλώσεις του 1929 συλλαμβάνεται και βασανίζεται. Και μετά από χρόνια συνελήφθη για στερνή φορά στο Κουκάκι από την Ασφάλεια το 1939 σε κομματικό ραντεβού με τον Γ. Μιχαηλίδη, κατόπιν προδοσίας του Δ. Επειδή έπασχε από φυματίωση μεταφέρθηκε στο σανατόριο «Σωτηρία» στην πτέρυγα πολιτικών κρατουμένων. Την πρώτη φορά που είχε συλληφθεί, το 1929, οι γιατροί του είχαν δώσει έξι μήνες ζωή λόγω φυματίωσης. «Αφού πρόκειται να πεθάνω σε έξι μήνες, ας τους ζήσω όσο μπορώ πιο έντονα, πιο αγωνιστικά», ήταν η απάντησή του.
Πριν εκτελεστεί είχε δηλώσει: «Υπήρξα τίμιος αγωνιστής, πάλεψα για το καλό του λαού και για το κόμμα μου. Και αφήνω στο γιο μου φεύγοντας ένα τίμιο όνομα. Να είστε πάντα καλά. Βλέπετε, εγώ σε λίγο φεύγω με ψεύτικες και άδικες κατηγορίες. Το κόμμα μου, το ξέρω, θα βρει την αλήθεια και θα με δικαιώσει. Γεια χαρά παιδιά. Ζήτω το ΚΚΕ».
Φορούσε μαύρο κοστούμι και άσπρο πουκάμισο. Γύρω στις 5 το πρωί, πριν ακόμα ξημερώσει, κατεβαίνει από το αυτοκίνητο. Ο τόπος που είχε επιλεγεί για την εκτέλεσή του ήταν η Αγία Μαρίνα, στο Δαφνί. Περνώντας δίπλα από τους δημοσιογράφους, δεμένος ακόμα με τις χειροπέδες. Και με τις χειροπέδες εκτελέστηκε.
