Πρωινό Παρασκευής, 8 η ώρα, η λεωφόρος Βεΐκου έχει την τυπική κίνηση. Το 608 ξεκινά και παίρνει τους πρώτους επιβάτες. Στο διπλό λεωφορείο, χωρητικότητας 150 ατόμων, είναι διάσπαρτα μόλις 5 άτομα. Όσο προχωρούν οι στάσεις και ενώ έχει κατέβει στην Πατησίων αρχίζει να γεμίζει. Οι περισσότεροι πάνε στις δουλειές τους. Όσοι μάλιστα είναι ακριβείς και τυπικοί στις ώρες τους, πετυχαίνουν καθημερινά στο ίδιο λεωφορείο, τα ίδια πρόσωπα.

Οι φυσιογνωμίες μεταξύ τους γνώριμες, το ίδιο και η κατάσταση που επικρατεί. Είναι όλοι πολύ ήσυχοι, ίσως και νυσταγμένοι. «Παίζουν» με τα κινητά τους, ακούν μουσική ή βλέπουν σειρές. Τα μάτια τους είναι στραμμένα στις οθόνες των κινητών τους. Πιθανόν για να ξεφεύγουν και να μην κοιτούν τον συνωστισμό που επικρατεί. Όσοι ανυψώνουν για λίγο τα βλέμματα τους και κοιτούν γύρω τους, έχουν μια αίσθηση δυσφορίας. Κάποιοι ξεφυσούν. Κάποιοι άλλοι προσπαθούν να μετακινηθούν. Ψάχνουν να βρουν ένα σημείο που να μη νιώθουν τους υπόλοιπους πάνω τους. Μάταια.

Φορούν όλοι μάσκες, χωρίς εξαιρέσεις. Άλλωστε είναι το μόνο μέτρο που μπορούν να τηρήσουν. Λίγοι φορούν ακόμη και γάντια μιας χρήσης μόνο στο ένα χέρι, το οποίο χρησιμοποιούν είτε για να επικυρώσουν το εισιτήριο τους είτε για να κρατηθούν.

Πίσω από τον οδηγό ένα μικρό μέρος του λεωφορείου είναι αποκομμένο από το υπόλοιπο. Έχει τοποθετηθεί μια αλυσίδα, για να μην συνωστίζεται κόσμος ακόμη και πάνω στον οδηγό. Όπως μας εξηγεί «αυτό το διαχωριστικό κόβει τουλάχιστον 12 άτομα». Παρά την αλυσίδα, κάποιοι επιβάτες πλησιάζουν όσο μπορούν για να διαμαρτυρηθούν. «Ζητούν περισσότερα λεωφορεία και πιο πολλά δρομολόγια», λέει ο οδηγός ενώ συμπληρώνει «τα οχήματα είναι 20 ετών και εμείς και οι μηχανικοί είμαστε ήρωες, πόσο να αντέξουμε;»

Σιγά, σιγά καλύπτονται όλα τα καθίσματα. Οι «απαγορευτικές» ταινίες που υπήρχαν σε κάποιες θέσεις ώστε να μένουν κενές, δεν είναι κολλημένες πια. Ο ένας κάθεται ακριβώς δίπλα στον άλλο. Ο ένας βρίσκεται κολλημένος πάνω στον άλλο.

«Είναι χάλια. Κάθονται όλοι όπου βρουν», λέει μια επιβάτης. Έχει συνηθίσει τον συνωστισμό. Εξάλλου δεν μπορεί να κάνει και κάτι άλλο. Το μόνο που ζητά είναι να ανοίξει το παράθυρο που βρίσκεται δίπλα της. «Τουλάχιστον δεν υπάρχει γκρίνια πια γι’ αυτό», λέει. Αυτό άλλωστε ήταν και το μοναδικό κλειστό. Από τα υπόλοιπα έμπαινε κανονικά το καυσαέριο της πόλης.

«Όταν το βλέπω γεμάτο, το αφήνω να περάσει και περιμένω το επόμενο», λέει μία άλλη. Είναι από τους λίγους που έχουν τη δυνατότητα να καθυστερήσουν και να μπουν στο επόμενο που ελπίζουν να έχει λιγότερο κόσμο. Οι υπόλοιποι θα αναγκαστούν να στριμωχτούν. Ανά τακτά χρονικά διαστήματα ακούγεται ηχητικό μήνυμα που υπενθυμίζει στο κοινό: «Τηρείτε τις αποστάσεις». «Πώς» θα αναρωτηθούν πολλοί σιωπηλά.

Το δρομολόγιο στο 608 δεν ήταν ασφυκτικό. Οι εικόνες αυτές, ωστόσο, σίγουρα δεν ευνοούν όταν τα κρούσματα κορονοϊού τις τελευταίες ημέρες, δεν πέφτουν κάτω από 300.

Τις καθημερινές εικόνες συνωστισμού σχολίασε στο flash.gr, o ταμίας του συνδικάτου εργαζομένων ΟΑΣΑ, Μιχάλης Χριστοφορίδης.

«Οι αποστάσεις είναι αδύνατον να τηρηθούν, πρέπει να γίνει κάτι μαγικό, να βρεθούν λεωφορεία, να επανδρωθούν και να μπορέσει να είναι πιο συχνή, πιο τακτική η συγκοινωνία για να είναι πιο αραιά ο κόσμος. Στην πράξη δεν μπορεί να τηρηθεί κανένα μέτρο. Επικοινωνιακά υπάρχουν κατευθύνσεις του ΕΟΔΥ, της κυβέρνησης, ώστε να τηρούνται οι αποστάσεις. Τα λεωφορεία είναι γεμάτα, η δρομολόγηση είναι πολύ αραιή για να σηκώσει αυτόν τον κόσμο. Ο κόσμος δεν μπορεί να περιμένει γιατί και το επόμενο που θα έρθει μετά από μισή ώρα πάλι γεμάτο θα είναι», περιγράφει.

Ωστόσο, θέλησε να ξεκαθαρίσει ότι «οι περισσότεροι φορούν μάσκες. Για τους λίγους που δεν τα τηρούν, υπάρχουν έντονοι διαπληκτισμοί». Όσον αφορά στην πληρότητα παρότι έχει οριστεί ότι στα λεωφορεία πρέπει να είναι στο 65%, ο Μιχάλης Χριστοφορίδης τονίζει ότι με αυτόν τον κόσμο «έχουμε πάνω από 80% ειδικά τις ώρες αιχμής που ο κόσμος πάει στη δουλειά του. Δεν το χρησιμοποιεί κάποιος για να πάει βόλτα και να ταλαιπωρηθεί».

«Τα λεωφορεία είναι λίγα. Αυτή τη στιγμή αν βγάζουν προγραμματισμό για 1000-1100 λεωφορεία, βγαίνουν 850 λεωφορεία. Αυτό γίνεται γιατί υπάρχουν συχνές βλάβες, δεν υπάρχουν οδηγοί να τα επανδρώσουν. Οι οδηγοί εξαντλούν όλα τα περιθώρια και δουλεύουν όλα τα ρεπό τους προκειμένου να βγουν τα λεωφορεία έξω. Τι θα γινόταν αν δεν δούλευαν για τα ρεπό τους; Η δουλειά βγαίνει από το φιλότιμο των εργαζομένων, έχουν βάλει πλάτη σε όλη αυτή τη διαδικασία», καταλήγει.

Δείτε φωτογραφίες

Ακολουθήστε το Flash.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι τις ειδήσεις