Πέθανε ο ζωγράφος και χαράκτης Χρόνης Μπότσογλου
Ο Χρόνης Μπότσογλου γεννήθηκε το 1941 στη Θεσσαλονίκη. Μετά το Γυμνάσιο, σπούδασε στην ΑΣΚΤ (1960–1965) κοντά στον Γιάννη Μόραλη. Κατά την περίοδο 1970 έως 1972, πραγματοποίησε σπουδές στην École Supérieure des Beaux Arts του Παρισιού. Το έτος 1989 εξελέγη καθηγητής ζωγραφικής στην ΑΣΚΤ, στην οποία διετέλεσε και πρύτανης (2001–2006).
Παράλληλα με τη ζωγραφική, ασχολήθηκε με τη χαρακτική (κυρίως οξυγραφία και λιθογραφία) και τη γλυπτική. Έζησε και εργάστηκε στην Αθήνα. Πραγματοποίησε περισσότερες από 30 ατομικές εκθέσεις κυρίως στην Ελλάδα, και έχει συμμετάσχει σε περισσότερες από 100 ομαδικές εκθέσεις εντός και εκτός της χώρας.
Το 2011 παρουσίασε στην Αθήνα τη συλλογή του «Ερωτικά», αποτελούμενη από ακουαρέλες, ανάγλυφα σε μπρούτζο και σχέδια με γραφίτη με θέμα την ερωτική πράξη.
Η πιο πρόσφατη ατομική έκθεση έργων του έγινε στη Θεσσαλονίκη την άνοιξη του 2013 και περιελάμβανε τοπογραφίες.
Έχει γράψει σε εφημερίδες και περιοδικά άρθρα για την τέχνη, ενώ εξέδωσε τρία βιβλία: Ημερολόγια ταξίδια (εκδόσεις Γαβριηλίδη, Αθήνα 1994), Ψευτοδοκίμια (εκδόσεις Καστανιώτη, Αθήνα 2000) και Το χρώμα της σπουδής (εκδόσεις Πατάκη, Αθήνα 2005). Εξέδωσε επίσης μία ποιητική συλλογή με τίτλο Σπουδή στο μαύρο (εκδόσεις Περίτεχνον, Αθήνα 1998).
Η συμμετοχή σε συλλογικές δραστηριότητες είχε ξεκινήσει πριν από τη δικτατορία, όταν ήταν μέλος στην “Ομάδα Τέχνης Α” και συνεργαζόταν με την εικαστική ομάδα του περιοδικού “Επιθεώρηση Τέχνης”.
Συνεργάστηκε επίσης με το “Ελεύθερο Θέατρο” (1973) και το “Κέντρο Εικαστικών Τεχνών” (1974-1976).
Η τέχνη του είναι κατεξοχήν ανθρωποκεντρική και, σε μεγάλο βαθμό, αυτοβιογραφική. Τον ενδιαφέρει η παρατήρηση των οικείων του –ανθρώπων και χώρων– και η εκφραστικά φορτισμένη ζωγραφική απόδοσή τους. Το χαρακτηριστικό του έργου του είναι η μελέτη της εικόνας του ανθρώπινου σώματος. Δημιουργεί γυμνά, αυτοπροσωπογραφίες και προσωπογραφίες.
Τις τελευταίες δεκαετίες στις τεχνικές που είχε επιλέξει (ελαιογραφία, υδατογραφία και χαρακτική σε χαλκό) προσθέτει και νέα υλικά (γύψινα γλυπτά και μεταλλικές κατασκευές).
Έχει κάνει περισσότερες από πενήντα ατομικές και πολλές δεκάδες ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Συμμετείχε στη Μπιενάλε του Sao Paulo (1969) και στη Μπιενάλε Χαρακτικής (Χαϊδελβέργη, 1988). Αναδρομικές του εκθέσεις έχουν παρουσιαστεί στη Δημοτική Πινακοθήκη Ρόδου (1986) και στο Βαφοπούλειο Πνευματικό Κέντρο (Θεσσαλονίκη, 1991).
Το σημαντικό του έργο “Προσωπική Νέκυια” παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στο Μουσείο Μπενάκη (Αθήνα, 2002), και στην συνέχεια στην Πύλη Αμμοχώστου (Κύπρος, 2003), στο Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης (Θεσσαλονίκη, 2003), στην Πινακοθήκη Κυκλάδων (αναδρομική, Ερμούπολη, Σύρος, 2008), στο Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης (αναδρομική, Αθήνα, 2010), στο Ελληνικό Ινστιτούτο Βυζαντινών και Μεταβυζαντινών Σπουδών της Βενετίας (Ιταλία, 2011) και στον χώρο 16 Φωκίωνος Νέγρη (Αθήνα, 2014).
Εικονογράφησε βιβλία και συνεργάστηκε με λογοτέχνες και θεωρητικούς, δημοσιεύοντας τακτικά κείμενά του. Έχει εκδώσει τρία βιβλία, μία ποιητική συλλογή και ένα λεύκωμα με έργα φτιαγμένα σε υπολογιστή.
Έργα του βρίσκονται στην Εθνική Πινακοθήκη, στο Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, στη Βιβλιοθήκη της Βουλής των Ελλήνων, στην Συλλογή της Τράπεζας της Ελλάδος, στο Μουσείο Φρυσίρα, στη Συλλογή Σωτήρη Φέλιου καθώς και σε ιδιωτικά μουσεία και συλλογές στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.
