Ρόμπερτ Ντε Νίρο: Έγινε 77 και έχει μπροστά του δρόμο
Σε ηλικία 16 ετών έκανε περιοδεία με την Αρκούδα του Αντόν Τσέχωφ. Τέσσερα χρόνια αργότερα, το 1963, ήρθε ο πρώτος μεγάλος ρόλος του Ντε Νίρο όταν εμφανίστηκε στο “The Wedding Party” του Μπράιαν Ντε Πάλμα, που ήταν και η αρχή μιας πολύχρονης συνεργασίας με τον σκηνοθέτη. Η ταινία ωστόσο δεν κυκλοφόρησε επίσημα πριν από το 1969.
Το μεγαλύτερο διάστημα της δεκαετίας του ’60 το πέρασε σε θεατρικά εργαστήρια και σε παραστάσεις off-Broadway. Είχε ένα μικρό ρόλο στη Γαλλική ταινία “Three Rooms in Manhattan” (1965) και επανασυνδέθηκε με τον Ντε Πάλμα για τα]ις ταινίες “Greetings” (1968) και “Hi, Mom” (1970). Κέρδισε τα βλέμματα πολλών όταν εμφανίστηκε στο “Bang the Drum Slowly” (1973), ενώ την ίδια χρονιά ξεκίνησε και η συνεργασία του με τον Μάρτιν Σκορσέζε όταν συμπρωταγωνίστησε με τον Χάρβεϊ Καϊτέλ στους “Κακόφημους Δρόμους”. Αυτό οδήγησε σε μια σειρά ταινιών μεταξύ τους όπως τα “Ο Ταξιτζής” (1976), “New York, New York” (1977), “Οργισμένο Είδωλο” (1980), “Ο Βασιλιάς της Κωμωδίας” (1983), “Τα Καλά Παιδιά” (1990), “Το Ακρωτήρι του Φόβου” (1991) και “Καζίνο” (1995). Σε όλες αυτές τις ταινίες, ο Ντε Νίρο υποδυόταν κάποιον με αντικοινωνική συμπεριφορά.
Μια από τις πιο σημαντικές ταινίες για την καριέρα του ήταν ο Ταξιτζής, όπου ο ρόλος του Τράβις Μπικλ εκτόξευσε την δημοτικότητα του και την καριέρα του. Στην ίδια ταινία περιλαμβάνεται και ο διάσημος “You talkin’ to me?” μονόλογός του. Το 1974 συμμετείχε στο δεύτερο μέρος του θρυλικού “Ο Νονός” όπου και υποδύθηκε τον νεαρό Δον Βίτο Κορλεόνε. Για αυτόν τον ρόλο κέρδισε Όσκαρ Δεύτερου Ανδρικού Ρόλου. Το 1976 εμφανίστηκε στο “1900” μαζί με τον Ζεράρ Ντεπαρντιέ ενώ δύο χρόνια αργότερα τον είδαμε στον “Ελαφοκυνηγό”. Άλλος ένας σημαντικός ρόλος του Ντε Νίρο ήταν στο “Once Upon a Time in America” (1984) όπου υποδύθηκε τον Εβραίο γκάνγκστερ. Φοβούμενος πως τέτοιοι ρόλοι έχουν αρχίσει να γίνονται στερεότυπα για αυτόν, από τα μέσα της δεκαετίας του ’80 άρχισε να πρωταγωνιστεί σε πολύπλευρους κωμικούς ρόλους, όπου και εκεί είχε επιτυχία.
Επόμενες ταινίες του ήταν τα “True Confessions” (1981), “Falling in Love” (1984), “Brazil” (1985), “Η Αποστολή” (1986), “Οι Αδιάφθοροι” (1987), “Ο Διώκτης του Μεσονυκτίου” (1988), “Heat” (1995), “Ο Πρόεδρος, ένα ροζ Σκάνδαλο και ένας Πόλεμος” (1997), “Ρόνιν” (1998), “Ανάλυσε το” (1999), “Ξανά Ανάλυσε το” (2002), “Γαμπρός της Συμφοράς” (2000), “Πεθερικά της Συμφοράς” (2004) και “Το Κρυφτο” (2005).
Κέρδισε βραβείο Όσκαρ καλύτερου αντρικού ρόλου για το “Οργισμένο Είδωλο” και Όσκαρ δεύτερου αντρικού ρόλου για το “Νονός ΙΙ.” Σαν γνωστός ηθοποιός της Μεθόδου, ο Ρόμπερτ Ντε Νίρο φημίζεται για την εργατικότητα του πάνω στους ρόλους που αναλαμβάνει να φέρει εις πέρας.
Πέρυσι τον είδαμε να συμπρωταγωνιστεί με τον επίσης σπουδαίο ηθοποιό Αλ Πατσίνο στον “Ιρλανδό”, μια ταινία που σηματοδότησε την ένατη συνεργασία του Σκορσέζε. Το βιογραφικό του Ντε Νίρο είναι ένα από τα πιο πλούσια και αξιοζήλευτα στο Χόλιγουντ.Το ταλέντο του όμως δεν περιορίζεται στην ιδιότητα του ηθοποιού. Έχει κάτσει στην καρέκλα του σκηνοθέτη με τις ταινίες ”Ιστορίες του Μπρονξ” και ”Ο Καθοδηγητής”, στις οποίες συμμετέχει και ως ηθοποιός, ενώ είναι ιδιαίτερα περήφανος για την εταιρία παραγωγής που έχει ιδρύσει, με την επωνυμία ”Tribeca Productions”.
Η επίδραση του “Ταξιτζή”, υπήρξε ιδιαίτερα διαδεδομένη ξεπερνώντας τα πολιτισμικά στεγανά της ψυχαγωγίας. Η αξία και ο προβληματισμός, του συγκεκριμένου έργου του Σκορσέζε, παραμένει πιο επίκαιρος από ποτέ, καταδεικνύοντας τη μοναξιά του “σύγχρονου πολιτισμού” των δυτικών μητροπόλεων. Για την ιστορία να πούμε ότι, το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου, έχει συμπεριλάβει το “Taxi Driver”, στις 100 καλύτερες ταινίες όλων των εποχών. O Ρόμπερτ Ντε Νίρο, είναι αναμφισβήτητα ένας από τους κορυφαίους ηθοποιούς της γενιάς του. Το έργο του, επηρέασε και συνεχίζει να επηρεάζει όλες τις γενιές ηθοποιών.
