Τα 4 μαύρα κουστούμια και 10 ερωτήσεις σε νεκροθάφτη

Όσοι εργάζονται στα Νεκροταφεία, ως νεκροθάφτες, είναι οι αντιήρωες που βρίσκονται γύρω μας. Τους χρειαζόμαστε κάποια στιγμή στη ζωή μας αλλά δεν γνωρίζουμε πολλά πολλά γι΄ αυτούς. Για εμάς είναι απλά οι άνθρωποι που θα κουβαλήσουν έναν νεκρό αγνοώντας ότι προβληματίζονται, φιλοσοφούν, αναθεωρούν και επαναπροσδιορίζουν το εγώ τους μέσα από αυτό το επάγγελμα.

Ο δημοσιογράφος Γιώργος Ιατρίδης πήρε μία άκρως ενδιαφέρουσα συνέντευξη από τον Τάσο, εργαζόμενο στα νεκροταφεία τα τελευταία 29 χρόνια. Όπως αναφέρει, ο Τάσος πριν από αυτό, δούλευε ως μηχανικός σε καράβια κι ως χόμπι έχει το ψάρεμα. Τώρα εργάζεται στο κοιμητήριο του Π. Φαλήρου Η συνέντευξη δημοσιεύεται στο vice.com. Tην αναδημοσιεύουμε ως έχει.

Φωτό: Αλέξανδρος Αβραμίδης

Πώς και ασχολήθηκες με αυτό το επάγγελμα;

Η ανάγκη με έκανε να ασχοληθώ, αλλά, καθώς περνούσαν τα χρόνια, κατάλαβα πως είμαι γεννημένος γι' αυτό. Για παράδειγμα, όταν ήμουν στο Στρατό στη Σαμοθράκη, για να βγούμε για έξοδο περνάγαμε από ένα νεκροταφείο και ο μόνος που δεν φοβόταν να περάσει, ήμουν εγώ.

Περίγραψέ μας μια μέρα στη δουλειά σου.

Το πρωί κάνω τις εκταφές και το απόγευμα πραγματοποιώ τις κηδείες. Είναι δύσκολη εργασία, απαιτεί σωματική και κυρίως ψυχική δύναμη. Έρχομαι καθημερινά σε επαφή με ανθρώπους και πολλοί είναι συναισθηματικά φορτισμένοι ή νευρικοί, πρέπει να τους αντιμετωπίσω, να μιλήσω μαζί τους, να τους ενθαρρύνω, να τους συμπονέσω. Ακόμη, αν χρειαστεί, να τους εξηγήσω για ποιο λόγο κάνουμε την κάθε διαδικασία. Δεν είναι μόνο το εργασιακό κομμάτι, αλλά και πολλά άλλα που σχετίζονται με την ψυχοσύνθεση των ανθρώπων που είναι γύρω μου.

Δουλεύεις με ωράριο ή ανάλογα την περίσταση;

Δουλεύω και με ωράριο και ανάλογα την περίσταση. Δουλεύω, δηλαδή, από τις 7.30 το πρωί μέχρι όσο πάει. Τους καλοκαιρινούς μήνες που έχει περισσότερο φως μπορεί να κάτσω μέχρι και τις 7 το απόγευμα. Αν δεν υπάρχει κάποια κηδεία, μπορεί να φύγω και στις 12.00 το μεσημέρι. Από τη Δευτέρα ως το Σάββατο ακολουθώ πάνω-κάτω αυτό το πρόγραμμα.

Πες μου ένα περιστατικό που σου έχει συμβεί και δεν θα το ξεχάσεις ποτέ.

Η αλήθεια είναι πως είναι πολλά. Ίσως το πιο δύσκολο στη δουλειά που κάνω είναι όταν χρειάζεται να κάνω εκταφή και δεν έχουν λιώσει τα σώματα, αλλά βγαίνουν ολόκληρα από τις σακούλες. Άλλα άσχημα περιστατικά είναι όταν κάνω την εκταφή και υπάρχουν πολλές κατσαρίδες ή γενικά έντομα, τα οποία ανεβαίνουν πάνω μου. Είναι πολύ δύσκολο επάγγελμα, δεν μπορεί να το κάνει ο κάθε ένας.

Ζορίστηκες στην αρχή ή εξοικειώθηκες γρήγορα;

Δεν αντιμετώπισα μεγάλες δυσκολίες στο ξεκίνημα, μου άρεσε η δουλειά που κάνω από την αρχή, ήταν σαν να ήξερα πώς θα κάνω την εργασία του νεκροθάφτη. Όσο και αν φαίνεται περίεργο, την αγαπάω τη δουλειά μου.

Υπάρχουν στιγμές χαράς εν ώρα εργασίας;

Σε αυτήν τη δουλειά, όχι, δεν υπάρχουν στιγμές χαρές. Οι συνθήκες εργασίας δε σε κάνουν να χαμογελάς.

Πώς αντιμετωπίζουν οι φίλοι σου τη δουλειά που κάνεις;

Οι φίλοι το αποδέχονται. Όμως οι άνθρωποι που θα συναντήσω σε μία παρέα και θα με ρωτήσουν τι δουλειά κάνω, το αντιμετωπίζουν περίεργα. Θα ξεκινήσουν να σταυροκοπιούνται και να φτύνουν τον κόρφο τους. Βέβαια, στις γυναίκες λέω ότι είμαι αρχαιολόγος - υπάρχουν και περιπτώσεις που τους αρέσει η δουλειά που κάνω, όταν τελικά τους το λέω. Από την άλλη, υπάρχει και μια μικρή μερίδα ατόμων που εκτιμούν το επάγγελμά μου.

Η εργασία σου ως νεκροθάφτης, σε έχει βοηθήσει και στη ζωή σου;

Έχω γίνει καλύτερος άνθρωπος. Μιας και είμαι στην καθημερινότητα του θανάτου, έχω μάθει να εκτιμάω την αξία της ζωής.

Προτού τους «αποχαιρετήσεις», φαντάζεσαι τι ζωή μπορεί να είχαν;

Ανάλογα με το πώς φαίνεται ο κάθε άνθρωπος, μπορώ να διαισθανθώ αν ήταν καλοζωισμένος ή όχι. Αλλά δεν κάνω σκέψεις για το τι ήταν στη ζωή του.

Υπάρχει παράδεισος;

Αυτό δεν μπορεί να το ξέρει κάνεις. Εγώ πιστεύω πως η Κόλαση και ο Παράδεισος είναι αυτό που ζούμε τώρα.