Η ελληνική αμυντική βιομηχανία και η επιστολή στην κυβέρνηση Μητσοτάκη για έναν εθνικό στόχο
Σπάνια Έλληνας Πρωθυπουργός από του βήματος μιας δημόσιας τοποθετήσης του, πολλώ δε μάλλον αυτής στη ΔΕΘ, εξαγγέλλει λίστα αμυντικών δαπανών. Το έκανε χθες εμφατικά ο Κυριάκος Μητσοτάκης.
Συγκεκριμένα ο Κυριάκος Μητσοτάκης ανέφερε επί λέξει: «Ενεργοποιούμε την Αμυντική μας Βιομηχανία. Ήδη, στα Ναυπηγεία της Ελευσίνας, αμερικανικά κεφάλαια επενδύουν στον εκσυγχρονισμό τους. Στα ναυπηγεία Σκαραμαγκά σύντομα εισέρχεται στρατηγικός επενδυτής, διατηρώντας τις θέσεις εργασίας. Ολοκληρώθηκε η διαγωνιστική διαδικασία, το αμέσως επόμενο διάστημα επίκειται η ολοκλήρωση της ιδιωτικοποίησης της ΕΛΒΟ. Και αναδιοργανώνεται η ΕΑΒ, ώστε να μετατραπεί σε κέντρο συντήρησης αεροσκαφών για την ευρύτερη περιοχή»
Ποιες είναι όμως οι θέσεις των εκπροσώπων της Ελληνικής αμυντικής βιομηχανίας που απασχολεί χιλιάδες Ελληνες εργαζόμενους; Πως πρέπει πρακτικά να εμπλακεί το ανθρώπινο δυναμικό της χώρας σε αυτή την επικείμενη πολύ μεγάλη αμυντική δαπάνη; Πρέπει να αναμένουμε τον «ξένο επενδυτή» στα ναυπηγεία Σκαραμαγκά, ή την ΕΛΒΟ για να υπάρξει «ενεργοποίηση της αμυντικής βιομηχανίας»;
Η Ένωση ελληνικών εταιριών αεροδιαστημικής, ασφάλειας και άμυνας που συναποτελείται από ακμαίες και παραγωγικές εταιρίες με εξαγωγική δραστηριότητα και συμμετοχή στο ΑΕΠ της χώρας έχει ενημερώσει αναλυτικά και εγγράφως όλες τις τελευταίες κυβερνήσεις για την αναγκαιότητα συμμετοχής της εγχώριας αμυντικής βιομηχανίας στα προγράμματα των εξοπλισμών.
Έτσι ώστε μέρος των τεράστιων ποσών που θα δαπανηθούν για τους εξοπλισμούς να στραφούν στην Ελληνική οικονομία, στους Έλληνες εργαζόμενους στην αμυντική βιομηχανία και στο εθνικό ακαθάριστο εθνικό προϊόν.
Είναι χαρακτηριστικό πως η Ένωση από το 2011 κιόλας επί υπουργίας Ευάγγελου Βενιζέλου στο Εθνικής Άμυνας ενημέρωνε πως «πρέπει να αποτελέσει Εθνικό στόχο η κατοχύρωση ελάχιστου ποσοστού επί της αξίας της προμήθειας για την Ελληνική αμυντική βιομηχανία στο πρόγραμμα (ναυπήγησης 6 φρεγατών τότε από τους Γάλλους)» που τότε ήταν στα σκαριά.
Και οι προτάσεις ήταν αναλυτικές. Ενδεικτικά έλεγαν τότε οι ελληνικές εταιρίες:
«Στο πρόγραμμα των φρεγατών υπάρχουν σημαντικές δυνατότητες για τη συμμετοχή της Ελληνικής αμυντικής βιομηχανίας στους τομείς της ναυπήγησης των πλοίων στις ηλεκτρομηχανολογικές εγκαταστάσεις, σε συνθέτες μηχανολογικές και μεταλλικές κατασκευές καθώς και στην κατασκευή των ηλεκτρονικών επικοινωνιακών και οπλικών Συστημάτων. Και φυσικά στην συντήρηση»
Τα χρόνια πέρασαν μεσολάβησε η σχεδόν δεκαετής οικονομική κρίση, η τουρκική προκλητικότητα εντάθηκε και οι συνθήκες για την συνεργασία με την Γαλλία ωρίμασαν. Βρισκόμαστε λοιπόν μπροστά σε νέα «αγορά του αιώνα» αυτή τη φορά από τους Γάλλους και θέλει προσοχή για να υπάρξει πέρα από την αμυντική ενίσχυση και ενίσχυση του εθνικού τεχνολογικού παραγωγικού ιστού.
Είναι χαρακτηριστικό ότι χώρες όπως η Ινδία που προμηθεύτηκε π.χ αεροσκάφη τύπου Rafale από τη Γαλλία έθεσε σε αντίστοιχες συμφωνίες όρους εγχώριου έργου παραγωγής επί των συμβολαίων. Οι Ινδοί μάλιστα έχουν θέσει ως εθνικό στόχο έως το 2030 όποια αμυντική συμφωνία ή δαπάνη γίνεται να αφορά σε ποσοστό 50% την εγχώριά τους βιομηχανία! Και δεν συζητάμε τι ισχύει για άλλες ευρωπαϊκές χώρες αλλά και για την γείτονα Τουρκία που ενισχύει διαρκώς την εθνική της βιομηχανία.
Στις 4 Νοεμβρίου του 2019 η ένωση ελληνικών εταιρειών αεροδιαστημικής ασφάλειας και Άμυνας απηύθυνε νέα επιστολή αυτή τη φορά στο νυν Υπουργό Εθνικής Άμυνας κ Νίκο Παναγιωτόπουλο. Αφορμή η πιθανολογούμενη τότε προμήθεια των Γαλλικών φρεγατών Belh@rra.
Ενεργή συμμετοχή της Ελλάδας
Οι άνθρωποι της Ελληνικής αμυντικής βιομηχανίας τόνισαν και πάλι την «εθνική αναγκαιότητα για την ενεργό συμμετοχή της εγχώριας αμυντικής βιομηχανίας στα εξοπλιστικά προγράμματα του υπουργείου εθνικής άμυνας» και συμπλήρωναν ότι «η συμμετοχή πρέπει να εξασφαλίζεται από το αρχικό στάδιο σύναψης των σχετικών συμφωνιών ώστε οι αμυντικές βιομηχανίες να αναλάβουν ουσιαστικό έργο παραγωγής και υποστήριξης που θα διασφαλίσει αφενός την επιδιωκόμενη για τη χώρα ασφάλεια Εφοδιασμού και Πληροφοριών και αφετέρου θα συμβάλει στην ανάπτυξη και ανταγωνιστικότητα της εθνικής οικονομίας»
Η ανάληψη μάλιστα υποκατασκευαστικού έργου από Ελληνικές εταιρείες σε συνεργασία εν προκειμένω με γαλλικούς οίκους στην υπόθεση των φρεγατών, προβλέπεται από το άρθρο 3 του νόμου 3978/2011 που λέει μεταξύ άλλων ότι «πρέπει να επιτυγχάνεται με αυτό (το υποκατασκευαστικό έργο) η εγκαθίδρυση και διατήρηση σε βάθος χρόνου εγχώριας τεχνολογικής βιομηχανικής βάσης προκειμένου με αυτό τον τρόπο να διασφαλίζεται και η απρόσκοπτη λειτουργία της αλυσίδας Εφοδιασμού των Ενόπλων Δυνάμεων σε υλικό και υπηρεσίες συντήρησης εγκαίρως και κάτω από όλες τις περιστάσεις»
Εθνικό χρέος της κυβέρνησης Μητσοτάκη
Τηρώντας το νόμο, ακούγοντας την κραυγή αγωνίας χιλιάδων εργαζομένων στην ελληνική αμυντική βιομηχανία η κυβέρνηση Μητσοτάκη στην περίπτωση των εξοπλισμών από τη Γαλλική αμυντική βιομηχανία μπορεί να πετύχει τεράστιο και αναγκαίο όφελος για την χώρα:
- Ενίσχυση των εξαγωγών και του ΑΕΠ της χώρας μέσω της συμμετοχής στις πωλήσεις και την υποστήριξη των πελατών για όλους τους χρήστες τρίτων χωρών και καθ όλη τη διάρκεια του κύκλου ζωής τους.
- Αύξηση των θέσεων εργασίας και των επενδύσεων σε νέες κρίσιμες βιομηχανικές και τεχνολογικές υποδομές όπως και η διατήρηση των υφιστάμενων Υποδομών.
- Ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας της εγχώριας αμυντικής βιομηχανίας μέσω της εξειδίκευσης σε προϊόντα υψηλού τεχνολογικού επιπέδου.
Και δεν έχει λόγο να μη το κάνει. Μένει να δούμε αν από πλευράς του ΥΠΕΘΑ αλλά και του Μεγάρου Μαξίμου ενταχθούν στις συζητήσεις με τη Γαλλική πλευρά οι απαιτήσεις για μεγιστοποίηση της εγχώριας συμμετοχής στο πρόγραμμα και της ενσωμάτωσης της στην εφοδιαστική αλυσίδα των φρεγατών (και όποιων άλλων όπλων) μέσω της ολοκληρωμένης πρότασης από τη Γαλλική πλευρά.
Είναι στόχος και χρέος εθνικό για την βιωσιμότητα κρίσιμων υποδομών της χώρας.
