Πέτρος Κόκκαλης: Στην Ελλάδα που θέλουμε, δεν περισσεύει κανείς [vid]

«Η φετινή χρονιά είναι σίγουρα η πιο δύσκολη που έχουμε ζήσει όλοι μας. Στην Ελλάδα, είναι πιο δύσκολα τα πράγματα, γιατί προσπαθούμε ακόμα να ισορροπήσουμε από την κατάρρευση της Lehman Brothers το 2008 και την ελληνική παρολίγον χρεοκοπία.

Στην περίπτωση της πανδημίας, όμως, η Ευρώπη έδειξε να έχει μάθει από τα λάθη του παρελθόντος. Κινήθηκε αποφασιστικά, φτάνοντας ακόμα και σε αυτό που ήταν αδιανόητο το 2010, ή πριν από έξι μήνες, στον κεντρικό δανεισμό, στην ανάληψη ευρωπαϊκού χρέους, με τη μορφή ευρωομολόγου για τη στήριξη όλης της Ένωσης κεντρικά με τη δημιουργία του Ταμείου Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας.

https://www.facebook.com/KokkalisPetros/videos/1078778919221087

Πρέπει λοιπόν, να βρούμε το κουράγιο να μείνουμε όρθιοι και να δούμε πώς θα μας βρει ισχυρότερους το τέλος της πανδημίας, πώς θα έχουμε μία κοινωνία πιο ανθεκτική.

Στην Ελλάδα, αλλά και την Ευρώπη συνολικά, πρέπει να φροντίσουμε το όποιο χτύπημα επήλθε στις οικονομίες μας και στις κοινωνίες μας, να μην μετατραπεί σε χτύπημα όσων έχουν φέρει την Ευρώπη και τις χώρες της στην κορυφή του κόσμου: το σεβασμό στη Δημοκρατία, στο κράτος δικαίου, στο θεσμικό πλαίσιο, την κοινωνική δικαιοσύνη, την ισότητα και την ελευθερία.

Και αυτές είναι οι αρχές και αξίες που σήμερα νοηματοδοτούνται μόνο μέσα από την Ευρωπαϊκή Πράσινη Συμφωνία. Σε αυτό το πλαίσιο ενσωματώνονται για να διαμορφώσουν ένα βιώσιμο μέλλον με μικρότερη ανισότητα, περισσότερη ανθρωπιά, ενίσχυση της δημόσιας υγείας και παιδείας. Γιατί στην Ελλάδα που θέλουμε, δεν περισσεύει κανένας.»

Πέτρος Κόκκαλης: «Η Μόρια είναι το πρόβλημα – Είναι έγκλημα να μένουν τα ασυνόδευτα στις λάσπες»

Εν τω μεταξύ ο Πέτρος Κόκκαλης μαζί με άλλους 8 ευρωβουλευτές της Αριστεράς βρέθηκαν την Παρασκευή και το Σάββατο στην Λέσβο. Η αποστολή της GUE/NGL στο νησί διοργανώθηκε με πρωτοβουλία της Ευρωομάδας του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία. Στόχος της επίσκεψης τους είναι να φτάσει στο Ευρωκοινοβούλιο και σε όλες τις χώρες της Ευρώπης η απελπισία, η οργή, ο πόνος προσφύγων-μεταναστών αλλά και ντόπιων κατοίκων.

Μετά την ολοκλήρωση της επίσκεψης στη Λέσβο ο Πέτρος Κόκκαλης έγραψε μεταξύ άλλων «είναι έγκλημα να μένουν έστω και για ένα λεπτό ασυνόδευτα παιδιά στις λάσπες της όποιας Μόριας, μακριά από τη φροντίδα και την αγάπη που δικαιούται κάθε παιδί».

«Επισκεφτήκαμε τη Λέσβο μετά την ολοκληρωτική καταστροφή του ΚΥΤ της Μόριας, με την αποστολή ομάδας ευρωβουλευτών της Αριστεράς (GUE) και τον Κώστα Αρβανίτη, τηρώντας τους αριθμητικούς περιορισμούς της πανδημίας.

Η κατάσταση στη Λέσβο, μετά τη φωτιά στη Μόρια, καταδεικνύει πόσο επιβεβλημένη είναι η αλλαγή στον τρόπο που σκεφτόμαστε και δρούμε γύρω από τη μετανάστευση, αλλαγή σε όσα καταλήγουν στη συσσώρευση παλαιών και τη δημιουργία νέων προβλημάτων, αντί των ρεαλιστικών παρεμβάσεων που μόνο από τον ανθρωπισμό και την αλληλεγγύη μπορούν να έρθουν.

Η κρίση με την προσφυγιά και τη μετανάστευση, εδράζεται στον τρόπο που έχουμε επιλέξει να την “επιλύσουμε”.

Είναι έξω από τις αρχές και τις αξίες μας η κακοποίηση όσων βρίσκονται στη φύλαξη του κράτους.

Είναι έξω από το νομικό μας πλαίσιο η αναγκαστική κράτηση (φυλάκιση) αιτούντων άσυλο, αλλά και όσων το έχουν αποκτήσει. Πόσω μάλλον, όταν γίνεται με πρόφαση τον κορωνοϊό για να παραβιαστεί το ευρωπαϊκό πλαίσιο στήριξης, χωρίς οικονομικό αντίκτυπο, μειώνοντας κατακόρυφα την αξιοπιστία της ελληνικής πολιτείας.

Είναι έγκλημα να μένουν έστω και για ένα λεπτό ασυνόδευτα παιδιά στις λάσπες της όποιας Μόριας, μακριά από τη φροντίδα και την αγάπη που δικαιούται κάθε παιδί, όσο και από δομές υγείας και παιδείας, στις λάσπες στρατοπέδων βδομάδες πριν το χειμώνα. Όταν κάηκε η Μόρια μετακινήθηκαν μόλις σε λίγα εικοσιτετράωρα. Γιατί δεν είχαν μετακινηθεί τόσους μήνες και χρόνια;

Η πραγματική κρίση, την παρούσα χρονική περίοδο, δεν είναι η μετανάστευση, ή οι απολύτως διαχειρίσιμοι αριθμοί, αλλά η συνειδητή επιλογή της κυβέρνησης, στο πλαίσιο του δόγματος της αποτροπής, να υπάρξει η Μόρια ως τιμωρία για όποιον τόλμησε να κυνηγήσει την επιβίωση ή μια καλύτερη ζωή.

Είναι προφανές σε όλους πως αυτές οι πιέσεις δεν ελέγχονται με υπουργικές αποφάσεις ή με κακοποίηση κρατουμένων. Δυστυχώς, οι άνθρωποι αυτοί έχουν ζήσει και έχουν τρέξει να διαφύγουν από πολύ χειρότερα, κάτι που καθιστά το αφήγημα της αποτροπής έωλο, ενώ αφήνει εμάς βαθιά εκτεθειμένους για το ποιοι είμαστε. Το μόνο που επιτυγχάνεται με τέτοιες πολιτικές, είναι η τέρψη ακροδεξιών στοιχείων εντός και πέριξ της κυβέρνησης και της Νέας Δημοκρατίας, όταν το ζητούμενο είναι ο ανθρωπισμός και οι λύσεις.

Η Ευρώπη δείχνει να ταρακουνήθηκε από την πυρκαγιά της Μόριας, αντιλαμβανόμενη και τις ευθύνες της για τη συμφωνία με την Τουρκία. Μένει να δούμε αν μπορεί να πάρει τη στροφή και ο κ. Μητσοτάκης με τους υπουργούς του, κάποιοι από τους οποίους συναντούσαν και έδειχναν κατανόηση για «αγανακτισμένους πολίτες», σαν αυτούς που κάποτε βλέπαμε στον Άγιο Παντελεήμονα.

Η πολιτική του Δουβλίνου που βασανίζει εδώ και 5 χρόνια κατοίκους και αιτούντες άσυλο, τελείωσε μαζί με τη Μόρια. Την επόμενη εβδομάδα αναμένουμε το σχέδιο για το νέο Σύμφωνο Μετανάστευσης από την Κομισιόν, πρέπει να είναι ανθρωπιστικό, να απαντάει στις προκλήσεις του 21ου αιώνα και να είναι σύμφωνο με τις ευρωπαϊκές αξίες. Απαραίτητα στοιχεία, είναι ο δίκαιος διαμοιρασμός σε όλα τα κράτη μέλη, η καταπολέμηση όλων των δικτύων εκμετάλλευσης, η δημιουργία ασφαλών διαδρόμων, η φροντίδα για την ένταξη όσων λαμβάνουν πολιτικό άσυλο, κατάργηση των κλειστών κέντρων στα σύνορα και διαφύλαξη της ανθρώπινης ζωής και αξιοπρέπειας.»