Άννα Διαμαντοπούλου: Απολογητικοί για τις μεταρρυθμίσεις που δεν έγιναν στο παρελθόν - Ας κάνουμε άλμα στην εξωστρέφεια
Η διεκδίκηση θέσεων σε διεθνείς οργανισμούς είναι ένα άλμα εξωστρέφειας και μία εθνική μάχη, επισημαίνει η Άννα Διαμαντοπούλου σε συνέντευξη της στο Βήμα της Κυριακής.
Η πρόεδρος του Δικτύου για τη Μεταρρύθμιση στην Ελλάδα και την Ευρώπη μιλάει για την ανάγκη νέου οικονομικών προσεγγίσεων στη μετά Covid 19 πραγματικότητα, για τις γεωπολιτικές ανακατατάξεις που ενισχύουν την αυτόνομη και ενιαία γεωπολιτικά Ευρώπη η οποία θα λειτουργήσει και ως ισχυρή ασπίδα προστασίας και για όσα Ευρωπαϊκά κράτη αντιμετωπίζουν προβλήματα από περιφερειακούς αναθεωρητισμούς, όπως συμβαίνει με την πατρίδα μας.
Για τον συμβουλευτικό ρόλο του ΟΑΣΑ σε ό,τι αφορά τις μεταρρυθμίσεις, που για να είναι επιτυχημένες «εφαρμόζονται οικειοθελώς και δεν επιβάλλονται». Η Ελλάδα έχει κάνει βήματα στη μεταρρυθμιστική κουλτούρα και «για ορισμένες κρίσιμες αλλαγές όπως του Ασφαλιστικού σήμερα είμαστε ιδιαιτέρως προβληματισμένοι και απολογητική» παρατηρεί η κυρία Διαμαντοπούλου.
Ειδικότερα, αναφορικά με την αποδοχή -από μέρους της- της πρότασης του Κυριάκου Μητσοτάκη για τον ΟΟΣΑ, ένα θέμα που προκάλεσε τριβή ανάμεσα στο ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΙΝΑΛ αλλά και αντιδράσεις από ένα κομμάτι της Νέας Δημοκρατίας σχολιάζει: «Πιστεύω ότι η επιλογή του πρωθυπουργού αφορά την εξωτερική και όχι την εσωτερική πολιτική της χώρας. Αυτό που διαπίστωσα είναι ότι η κυβέρνηση είχε κάνει μία σοβαρή προεργασία και ήθελε μία πρόταση με εξωστρεφή προσανατολισμό. Η Ελλάδα σήμερα έχει πολλούς λόγους διπλωματικούς και οικονομικούς, συγκυριακούς και μονιμότερους, για ένα μεγάλο άλμα στην εξωστρέφεια. Ανοίγεται επιθετικά στον έξω κόσμο διότι έχει να δώσει πολλά και να καταξιωθεί, πλέον, δια της προσφοράς. Επιδιώκει να ξεπεράσει τον μίζερο και παθητικό ρόλο να ζητάει διαρκώς αλλά θέλει, έχει και μπορεί να δώσει στον κόσμο πνευματικές αξίες, αρχές συνύπαρξης αλλά και πολύτιμες οικονομικές και κοινωνικές εμπειρίες. Η Ελλάδα παρά την γκρίνια μας, απέδειξε πως μόνο όταν αντέχουν δημοκρατικοί θεσμοί υπάρχει ανάκαμψη» σημειώνει η κυρία Διαμαντοπούλου.
Αναφορικά με το τι έχει αλλάξει την Ευρώπη από τότε που είχε διατελέσει επίτροπος στην Κομισιόν η Άννα Διαμαντοπούου σημειώνει μεταξύ άλλων: «Η Ευρώπη εξελίχθηκε σε μία σημαντική εσωτερική αγορά για την ανάπτυξη των λαών της, σταθεροποιήθηκε το κοινό νόμισμα και πρόσφατα με το ταμείο Ανάκαμψης τέθηκαν ισχυρές βάσεις για την ανοικοδόμηση και σύγκληση μιας ενιαίας οικονομικής πορείας. Μέσα στο χρόνο παρά τις καθυστερήσεις και τις ατέλειές του ενωσιακού εγχειρήματος το δίλημμα Ευρώπη ή χάος γίνεται ευκρινέστερο και η επιλογή προφανής. Ταυτόχρονα με την ενιαία οικονομικά και κοινωνικά Ευρώπη εξελίσσεται η αυτόνομη και ενιαία γεωπολιτική Ευρώπη και οι τελευταίες ανακατατάξεις και αναταραχές ωθούν τα πράγματα ραγδαία προς τα εκεί. Αυτή η εξέλιξη είναι μεγάλη ελπίδα ισορροπίας σταθερότητας και ειρήνης μέσα σε συνθήκες έντονου πολυπολικού ανταγωνισμού μεταξύ ΗΠΑ - Κίνας και υπολοίπων μεγάλων δυνάμεων.
Αναφορικά με τον Covid 19 παρατηρεί ότι η πανδημία επιτάχυνε και όξυνε τα προβλήματα της παγκόσμιας οικονομίας η οποία όμως -όπως λέει- όμως συνέχιζε να νοσεί από τη μεγάλη κρίση του 2008. Τα διαρθρωτικά και δημοσιονομικά προβλήματα που άφησε πίσω της δεν αντιμετωπίστηκαν ριζικά και επέστρεψαν με δραματικό τρόπο προστιθέμενης της πανδημίας.
Βέβαια όπως λέει κυβερνήσεις και τράπεζες έδρασαν αποφασιστικά για να κρατήσουν όρθιες της παραγωγικές δομές όμως η συσσωρευμένη οικονομική επιδείνωση και η πολυπλοκότητα της κρίσης βάζουν στο επίκεντρο την ανάγκη νέων οικονομικών προσεγγίσεων, λιγότερο χρηματοοικονομικών και περισσότερο παραγωγικών.
Ερωτηθείσα για τη μετανάστευση σημειώνει ότι ένα πάγιο στοιχείο της ιστορικής εξέλιξης θέτει μεγάλα προβλήματα καθώς ειδικά για την Ευρώπη είναι πηγή ανασφάλειας, εκβιάζει και εκτρέπει τους ευρωπαϊκούς λαούς σε πολιτικές και κοινωνικές τραυματικές επιλογές και αναβιώνει κύκλους εσωτερικών εθνικών συγκρούσεων. Ειδικότερα για την Ελλάδα όπως τονίσει η κυρία Διαμαντοπούλου το μεταναστευτικό έχει διπλή επιβαρυμένη διάσταση διότι πέραν του καθεαυτού κοινωνικού προβλήματος και των σοβαρών διαχειριστικών απαιτήσεων του, υπάρχει και ως εργαλειακό πρόβλημα χρησιμοποίησης που θίγει θέματα εθνικής προστασίας και ασφάλειας. Για αυτό όπως σημειώνει επιτακτικά επείγει ένα ευρωπαϊκό σχέδιο κοινής μεταναστευτικής πολιτικής που θα χαράζει συνολικά τις κατευθύνσεις της ένωσης σε γεωπολιτικό, κοινωνικό -δηλαδή πολιτικές ενσωμάτωσης- αλλά και θεσμικό, διαχειριστικό επίπεδο.Με πνεύμα συνεργασίας στο πλαίσιο των ευρωπαϊκών κοινωνικών αξιών και με κατανομή ευθυνών και ανάληψη κόστους από όλα τα κράτη.
Μάλιστα υπεραμύνεται του νέου συμφώνου για τη μετανάστευση και το άσυλο που κατέθεσε η Κομισιόν κάνοντας λόγο για ένα μεγάλο βήμα προς αυτή την κατεύθυνση και προσθέτοντας ότι με τις κατάλληλες συμπληρώσεις μπορεί να αποτελέσει σημαντικό εφόδιο για αποτελεσματικές λύσεις.
Τέλος αναφερόμενη στον ΟΟΣΑ η κυρία Διαμαντοπούλου επισημαίνει ότι δεν είναι οργανισμός θεσμικά αποφασιστικός αλλά συμβουλευτικός. Άλλωστε, όπως τονίζει, η βασική αλήθεια των επιτυχημένων μεταρρυθμίσεων είναι ότι δεν επιβάλλονται αλλά εφαρμόζονται οικειοθελώς. Και σημειώνει: Η Ελλάδα με βάση και τις πίκρες εμπειρίες της τελευταίας δεκαετίας έχει κάνει βήματα στη μεταρρυθμιστική κουλτούρα. Σήμερα η άρση της καχυποψίας είναι περισσότερο θέμα πολιτικής εμπιστοσύνης και λιγότερο απόρριψη καθευατών των μεταρρυθμίσεων. «Για κάποιες κρίσιμες, ματαιωμένες ή διαρκώς αναβαλλόμενες αλλαγές όπως του Ασφαλιστικού σήμερα είμαστε ιδιαιτέρως προβληματισμένοι και απολογητική» καταλήγει.
