Μαραντόνα: Πέντε αξέχαστες στιγμές που έγραψαν ιστορία [vids]

Ο κορυφαίος ποδοσφαιριστής όλων των εποχών άφησε την τελευταία του πνοή σήμερα, βυθίζοντας σε πένθος όλο τον κόσμο. Ένας θρύλος του αθλήματος «έφυγε» το 2020. Ο «Θεός της Αργεντινής» , ο οποίος δεν έκανε ποτέ πίσω στα πιστεύω του και μέχρι τέλους έζησε τη ζωή του όπως αυτός ήθελε.

Ένας άνθρωπος που ζούσε τη ζωή στα... άκρα, με την καρδιά του εν τέλει να τον προδίδει σε ηλικία 60 χρόνων. Τι ήταν αυτό όμως που τον άφησε στη συνείδηση του κόσμου ως κορυφαίο;

1)Το... χέρι του Θεού

Ήταν 22 Ιουνίου του 1986 όταν Αγγλία και Αργεντίνη συναντήθηκαν στα ημιτελικά του Μουντιάλ του 1986 στο Μεξικό. Με τις δύο χώρες να έχουν βρεθεί σε πολεμική αντιπαράθεση για τα νησιά Φόκλαντ, ο Αργεντινός έκανε αυτό...

Τι σήμαινε για την πατρίδα του αυτό το γκολ; Χαρακτηριστικό είναι πως ο ίδιος μετά το ματς είχε δηλώσει γι αυτό:

«Παίξαμε εναντίον των Άγγλων έπειτα από έναν πόλεμο όπου τα παιδιά της Αργεντινής είχαν πάει να πολεμήσουν με πάνινα παπούτσια: αυτό, οι γονείς το διηγήθηκαν στα παιδιά τους, και τα παιδιά θα το διηγηθούν στα δικά τους. Πέρασαν τριάντα χρόνια και εξακολουθούν να το διηγούνται».

2)Το «γκολ του αιώνα» στο... ίδιο ματς

Στο ίδιο παιχνίδι ο Αργεντινός Θεός μπορεί να έβαλε το «χέρι του Θεού» για να δώσει το προβάδισμα αλλά χρειάστηκε και το... γκολ του αιώνα για να καταβάλλουν αυτός και οι συμπαίκτες του την αντίσταση των Άγγλων.

3) Όταν οδήγησε τη Νάπολι στη... γη της Επαγγελίας

Ήταν 30 Ιουνίου του 1984 όταν η Νάπολι δαπανούσε 12 εκατομμύρια ευρώ για να αποκτήσει τον Ντίεγκο Αρμάντο Μαραντόνα.

Μπορεί να χρειάστηκε τρία χρόνια, αλλά οι Αργεντινός οδήγησε τους «παρτενοπέι» στη... γη της Επαγγελίας.

Τη σεζόν 1986-87, τη χρονιά μετά τα θαύματο στο Μουντιάλ του Μεξικό και την κορυφή του κόσμου, ο 27χρονος τότε μεσοεπιθετικός χάρισε για πρώτη φορά στην ιστορία, σε μια ομάδα του ιταλικού Νότου, ένα Σκουντέτο!

Τι πρόσφερε σε αυτό το επίτευγμα κι από εκείνη την στιγμή αγαπήθηκε ως Θεός και στη Νάπολι; Η εικόνα μιλάει από μόνη της...

4) Όταν η Ιταλία πήγε να χωριστεί στη μέση...

Ήταν καλοκαίρι του 1990 και το Μουντιάλ διεξαγόταν στην Ιταλία. Στον ημιτελικό τέθηκαν αντιμέτωπες η Αργεντινή και οι Διοργανωτές. Ο άσος της Νάπολι θα έπαιζε το εν λόγω ματς στην έδρα της ομάδας της οποίας μεγαλουργούσε ως τότε. Ο ίδιος δήλωνε πριν το ματς:

«Η επιστροφή μου με κάνει ιδιαίτερα χαρούμενο και το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν θέλω να ραγίσω την καρδιά κανενός. Πιστεύω, για την ακρίβεια είμαι σίγουρος, ότι το κοινό δεν θα πανηγυρίζει για την Ιταλία, επειδή σέβεται την εθνική ομάδα μου.

Λυπάμαι που οι κάτοικοι της Νάπολι ερωτώνται αν θα υποστηρίξουν τη χώρα τους, τη στιγμή που η συγκεκριμένη πόλη είναι περιθωριοποιημένη και δέχεται μονίμως… σφαλιάρες από ολόκληρη την Ιταλία.

Επειδή είναι φτωχή, η πόλη του ιταλικού Νότου αντιμετωπίζεται ρατσιστικά απ’ τον πλούσιο Βορά και παρά το γεγονός ότι οι κάτοικοί της θεωρούνται 364 ήμερες τον χρόνο ξένοι στην ίδια τους τη χώρα, μόνο για μία ημέρα καλούνται να υποστηρίξουν την πατρίδα. Εγώ, ωστόσο, εκτιμώ τη Νάπολι όλο τον χρόνο.

Θα έχουμε κοινό, όμως, αυτό δεν είναι αρκετό για να αφήσουμε εκτός διοργάνωσης την ομάδα του Βιτσίνι».

5) Το «αντίο» στο Μουντιάλ του 1994

Η τελευταία ποδοσφαιρική εικόνα που έχει μείνει στο μυαλό όλων είναι το τελευταίο του παιχνίδι με τη Νιγηρία, με την Αργεντινή να επικρατεί με 1-0. Λίγο μετά το ματς ο «Θεός της Αργεντινής» αποχώρησε από το γήπεδο συνοδεία νοσοκόμας, προκειμένου να περάσει από ντόπινγκ κοντρόλ.

Ύστερα από αυτό βρέθηκε θετικός, με τον ίδιο να σημειώνει πως έπεσε θύμα συνομωσίας. Πάντως, αυτό που έχει μείνει στο μυαλό όλων είναι αυτή του εικόνα. Άξιο αναφοράς και το γεγονός πως το τελευταίο του γκολ ήρθε κόντρα στην Ελλάδα, λίγες μέρες νωρίτερα.