Ούλοφ Πάλμε: Αυτός ήταν ο δολοφόνος του

Τριαντατέσσερα χρόνια μετά τη δολοφονία του Σουηδού πρωθυπουργού, Ούλοφ Πάλμε, οι αρχές έλυσαν το μυστήριο του θανάτου του. Υπενθυμίζεται πως ο Πάλμε έπεσε νεκρός έξω από ένα σινεμά στη Στοκχόλμη όταν δέχτηκε πισώπλατο πυροβολισμό. Παρά τις έρευνες η αστυνομία δεν κατάφερε ποτέ να εξιχνιάσει το έγκλημα, ενώ δέχτηκε σημαντικές επικρίσεις καθώς δεν προστάτεψε τον πρωθυπουργό της χώρας.

Σύμφωνα με το νέο πόρισμα της έρευνας για τον δολοφόνο του Ούλοφ Πάλμε οι σουηδικές εισαγγελικές αρχές παρουσίασαν τα νέα στοιχεία. Πιστεύουν ότι δολοφόνος του δημοφιλούς σοσιαλδημοκράτη πολιτικού είναι ο Στιγκ Ένγκστρομ γνωστός και ως «Skandia Man», ο οποίος αυτοκτόνησε το 2000. Κατόπιν αυτών, όπως ανακοινώθηκε, η έρευνα για τη δολοφονία του Πάλμε θα κλείσει.

Η δολοφονία του Πάλμε το 1986 είχε προκαλέσει πολλές θεωρίες συνωμοσίας. Ο 59χρονος Πάλμε πυροβολήθηκε στην πλάτη ενώ γυρνούσε στο σπίτι του με τη σύζυγό του Λισμπέτ στη Στοκχόλμη.

Ποιος ήταν ο Ένγκστρομ

Ο Στιγκ Ένγκστρομ έγινε γνωστός ως «Skandia Man» επειδή είχε εργαστεί για την ασφαλιστική εταιρεία Skandia. Δούλευε στα γραφεία της εταιρείας όταν διεπράχθη η ανθρωποκτονία. Ο Ένγκστρομ ήταν ένας από τους 20 περίπου μάρτυρες του φόνου του Πάλμε.

[caption id="attachment_1631285" align="alignnone" width="800"] Ο Στιγκ Έγκστρομ[/caption]

Θεωρήθηκε για πρώτη φορά ύποπτος από τον δημοσιογράφο Τόμας Πέτερσον και η αστυνομία άρχισε να εξετάζει εάν είναι ο θύτης της δολοφονίας 18 χρόνια μετά το θάνατό του. Υποστηρίχθηκε ότι ο Έγκστρομ είχε σκοτώσει τον Πάλμε λόγω των αριστερών απόψεων του πρωθυπουργού.

Ο ίδιος είπε ψέματα για τα πρώτα λεπτά μετά τη δολοφονία, υποστηρίζοντας μάλιστα ότι προσπάθησε να διατηρήσει στη ζωή τον Πάλμε. Αργότερα προέκυψε ότι είχε εκπαιδευτεί στη χρήση όπλων.

Ποιος ήταν ο Ούλοφ Πάλμε

Ο Σβεν Ούλοφ Γιοαχίμ Πάλμε (Sven Olof Joachim Palme, 30 Ιανουαρίου 1927 – 28 Φεβρουαρίου 1986) ήταν Σουηδός σοσιαλδημοκράτης πολιτικός και πρωθυπουργός. Υπήρξε ηγέτης του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος από το 1969 έως το 1986 και πρωθυπουργός της Σουηδίας από τον Οκτώβριο του 1969 ως τον Οκτώβριο του 1976 και μαζί με υπουργική Κυβέρνηση από τον Οκτώβριο του 1982.

Γεννήθηκε στο Ουστερμάλμ, στη Στοκχόλμη της Σουηδίας. Προερχόταν από ανώτερη τάξη. Ωστόσο, ο πολιτικός του προσανατολισμός επηρεάστηκε από τις Σοσιαλδημοκρατικές ιδέες και ιδανικά. Αυτό οφειλόταν βασικά στα ταξίδια του σε αναπτυσσόμενες χώρες ως φοιτητικός ηγέτης. Σπούδασε με υποτροφία στο Κολέγιο Κένυον στο Οχάιο το 1947-1948. Αφού γύρισε τις ΗΠΑ με ότο-στοπ, επέστρεψε στη Σουηδία για να σπουδάσει νομική στο Πανεπιστήμιο της Στοκχόλμης. Κατά τη διάρκεια των φοιτητικών του χρόνων στο πανεπιστήμιο, αναμείχθηκε με τα φοιτητικά πολιτικά πράγματα, δουλεύοντας με την Σουηδική Εθνική Ένωση Φοιτητών.

Το 1951 έγινε μέλος του σοσιαλδημοκρατικού φοιτητικού συνδέσμου στη Στοκχόλμη, αν και απ’ ό,τι φαίνεται δεν έδινε το παρών στις πολιτικές τους συναντήσεις την περίοδο εκείνη. Την επόμενη χρονιά εξελέγη πρόεδρος της Σουηδικής Εθνικής Ένωσης Φοιτητών, μια θέση που καθιστούσε αναγκαίο το κατέβασμα των τόνων για τα κομματικά πιστεύω.

Το 1953 προσελήφθη από τον σοσιαλδημοκράτη Πρωθυπουργό Τάγκε Ερλάντερ για να δουλέψει στη γραμματεία του. Από το 1955 ήταν μέλος της διοικητικής ομάδας της Σουηδικής Σοσιαλδημοκρατικής Συνομοσπονδίας Νεολαίας. Το 1958 εξελέγη μέλος στο κοινοβούλιο. Ακόμη κατείχε διάφορες κυβερνητικές θέσεις από το 1963 και μετά. Το 1967 έγινε υπουργός Παιδείας και τον επόμενο χρόνο υπήρξε στόχος δριμείας κριτικής από αριστερούς φοιτητές που διαμαρτύρονταν κατά των σχεδίων της κυβέρνησης για πανεπιστημιακή μεταρρύθμιση.

Στις 14 Οκτωβρίου του 1969 διαδέχτηκε τον επί 23 χρόνια πρωθυπουργό Τάγκε Ερλάντερ, αρχιτέκτονα της πολιτικής του «τρίτου δρόμου» ανάμεσα στο σοσιαλισμό και τον καπιταλισμό. Την ημέρα εκείνη έκλεισε η αυλαία στην εποχή Ερλάντερ και άρχισε η εποχή Πάλμε. Ο Πάλμε εξελέγη ομοφώνως ως ο νέος ηγέτης από το συνέδριο του Σοσιαλδημοκρατικού κόμματος.

Με την εντεκάχρονη πείρα στην πολιτική και την άσκηση της εξουσίας, φιλοδοξούσε να βελτιώσει τη Σουηδία του "κοινωνικού κράτους πρόνοιας" με το μεταρρυθμιστικό του πρόγραμμα που τιτλοφορήθηκε "Ισότητα με θεμελιώδη μεταμόρφωση της κοινωνίας". Υπέρμαχος των δημοκρατικών ελευθεριών, ο Ούλοφ Πάλμε φιλοξένησε στη χώρα του πολλούς Έλληνες αντιπάλους της χούντας των συνταγματαρχών, ενώ ως διακηρυγμένος εχθρός του πολέμου στο Βιετνάμ, προκάλεσε στις αρχές της δεκαετίας του 1970 διεθνή σάλο, όταν επέτρεψε την παραμονή στη Σουηδία σε Αμερικανούς λιποτάκτες.

Η θητεία του Πάλμε ως πρωθυπουργός και ο πρόωρος θάνατός του, τον κατέστησαν τον περισσότερο διεθνώς γνωστό Σουηδό πολιτικό του 20ου αιώνα. Ο προστατευόμενός του και πολιτικός του σύμμαχος Μπερντ Κάρλσσον, ο οποίος είχε οριστεί Επίτροπος των Ηνωμένων Εθνών για τη Ναμίμπια τον Ιούλιο του 1987, επίσης είχε πρόωρο θάνατο. Ο Κάρλσσον πέθανε στη συντριβή της Πτήσης Παν Αμ 103 στις 21 Δεκεμβρίου 1988 στο δρόμο για την τελετή υπογραφής των Ηνωμένων Εθνών στη Νέα Υόρκη, με την οποία η Νότια Αφρική παραχωρούσε την κατά πολύ αργοπορημένη ανεξαρτησία στη Ναμίμπια.

Ήταν ένας πολιτικός με ισχυρές πολιτικές θέσεις που προκαλούσε συζητήσεις στη διεθνή σκηνή: η οξεία κριτική του εναντίον των ΗΠΑ για τον πόλεμο του Βιετνάμ, οι εκστρατείες του εναντίον της εξάπλωσης των πυρηνικών όπλων, η καταδίκη του απαρτχάιντ και η συνηγορία υπέρ οικονομικών κυρώσεων εναντίον της Νότιας Αφρικής, η υποστήριξή του – οικονομική και πολιτική – για το Αφρικανικό Εθνικό Κογκρέσο (ANC) και την Οργάνωση Απελευθέρωσης της Παλαιστίνης (PLO), η συνάντησή του με τον Φιντέλ Κάστρο της Κούβας, και άλλα έκαναν βέβαιο το γεγονός πως ο Πάλμε διέθετε μεγάλο αριθμό εχθρών στο εξωτερικό. Αλλά και εντός της χώρας του, οι αριστερές απόψεις του δημιούργησαν μεγάλη εχθρότητα από τους δεξιούς της Σουηδίας.

Την εποχή του θανάτου του ο Πάλμε είχε κατηγορηθεί ως φιλο-σοβιετικός και πως δεν προστάτευε τα συμφέροντα της Σουηδίας. Μεταξύ άλλων, είχε κανονιστεί να επισκεφθεί τη Μόσχα για να συζητήσει μια σειρά από μαχητικά θέματα, συμπεριλαμβανομένων των υποτιθέμενων Σοβιετικών υποβρύχιων εισβολών στα Σουηδικά ύδατα.

Η δολοφονία του τον Φεβρουάριο του 1986

Ο Πάλμε συχνά κυκλοφορούσε χωρίς καμία προστασία από σωματοφύλακες, και η νύχτα της δολοφονίας του ήταν μία από αυτές τις περιπτώσεις. Επιστρέφοντας πεζός στο σπίτι του από έναν κινηματογράφο με τη σύζυγό του Λίσμπετ στον κεντρικό δρόμο Σβεαβέγκεν (Sveavägen) της Στοκχόλμης, γύρω στα μεσάνυχτα της 28 Φεβρουαρίου 1986, το ζευγάρι έπεσε θύμα επίθεσης από έναν δολοφόνο. Πυροβολήθηκε δύο φορές στο στομάχι, και η σύζυγός του στην πλάτη.

Η αστυνομία ανέφερε πως ένας οδηγός ταξί χρησιμοποίησε τον κινητό ασύρματό του για να σημάνει συναγερμό. Δύο νεαρά κορίτσια που κάθονταν σε ένα αυτοκίνητο κοντά στη σκηνή του εγκλήματος προσπάθησαν να βοηθήσουν τον Πρωθυπουργό. Μεταφέρθηκε επειγόντως στο νοσοκομείο αλλά ήταν νεκρός όταν έφτασε. Η κυρία Πάλμε θεραπεύτηκε από τον τραυματισμό της και ανάρρωσε. Ο δολοφόνος δραπέτευσε προς τα ανατολικά στη διασταύρωση Τουννελγκάταν και εξαφανίστηκε. Η δολοφονία του παραμένει ανεξιχνίαστη και μια σειρά από θεωρίες συνωμοσίας περιβάλλει το φόνο.