ΗΠΑ Εκλογές: Όλα θα κριθούν από την «ψήφο αντίδρασης»

Το προβάδισμα του Τζο Μπάιντεν έναντι του Τραμπ είναι σήμερα μεγαλύτερο από εκείνο που είχε η Κλίντον και αγγίζει τις 8,5 ποσοστιαίες μονάδες. Ένα διαφορετικό εκλογικό σύστημα πιθανότατα θα εγγυόταν, με βάση τις μετρήσεις αυτές, τη νίκη του υποψηφίου των Δημοκρατικών.

Ωστόσο, οι ίδιες μετρήσεις δείχνουν και κάτι που δεν επιτρέπει στο κόμμα της αντιπολίτευσης να εφησυχάζει: Το προβάδισμα του Μπάιντεν σε αρκετές πολιτείες - κλειδιά είναι σχετικά οριακό. Στη Φλόριντα των 29 εκλεκτόρων δεν ξεπερνά τις δύο ποσοστιαίες μονάδες. Το ίδιο ισχύει και για το Οχάιο των 20 εκλεκτόρων.

Η προεκλογική καμπάνια του Τραμπ κάνει πάντως ό,τι περνά από το χέρι της για να υπονομεύσει τη διαδικασία της επιστολικής ψήφου. Αλλά αυτό μπορεί να στραφεί και εναντίον του. Ο Ντόναλντ Τραμπ στρώνει εδώ και μήνες το έδαφος για αμφισβήτηση της εγκυρότητας του εκλογικού αποτελέσματος.

Κατηγορεί τους Δημοκρατικούς ότι επιχειρούν να «κλέψουν» τις εκλογές, θεωρεί την επιστολική ψήφο εργαλείο νοθείας, παρουσιάζει τους Δημοκρατικούς και ειδικά τον άοσμο, άχρωμο και συντηρητικό Τζο Μπάιντεν ως εκπροσώπους της άκρας αριστεράς και της «κόκκινης λαίλαπας» που θα σαρώσει τη χώρα και εμφανίζει την επανεκλογή του ως τον μόνο τρόπο «για τη διατήρηση του αμερικανικού τρόπου ζωής».

Εδώ και καιρό διάφορα άρθρα κάνουν λόγο για ένα «διχασμένο έθνος» ή μια χώρα «διχασμένη στα δύο» εξαιτίας του Ντόναλντ Τραμπ. Επειδή με τη ρητορική του και ορισμένες πολιτικές του επιλογές έβγαλε στην επιφάνεια και απενοχοποίησε κάθε τι ακραίο, διχαστικό και μισαλλόδοξο.

Το Associated Press σχολίαζε ότι: «Η σύγκλιση της πανδημίας, της ανεργίας και της αστυνομικής βίας ανάγκασε φέτος τις ΗΠΑ να έρθουν αντιμέτωπες με τον συστημικό ρατσισμό που έχει κληροδοτηθεί εδώ κι αιώνες. Και για πολλούς μαύρους Αμερικανούς οι εκλογές της ερχόμενης εβδομάδας έχουν γίνει ένα είδος δημοψηφίσματος σχετικά με το μέλλον των φυλετικών σχέσεων... Ήταν η χρονιά τού «δεν μπορώ να ανασάνω», της απελπισμένης κραυγής του Τζορτζ Φλόιντ στη Μινεάπολη που πυροδότησε το μεγαλύτερο κίνημα διαμαρτυρίας κατά των φυλετικών διακρίσεων και της αστυνομικής βίας από εκείνο που ακολούθησε τη δολοφονία του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ το 1968. Ήταν η χρονιά που το σύνθημα «οι ζωές των μαύρων μετράνε» ακούστηκε εντονότερα από ποτέ.