Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας κορονοϊός: Θετικός στον ιό ο Αναστάσιος [vids]
Στην Αθήνα με C 130 της ελληνικής πολεμικής αεροπορίας θα μεταφερθεί ο Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας, Αναστάσιος, που βρέθηκε θετικός στον κορονοϊό. Ήδη, το αεροσκάφος έχει ξεκινήσει για τα Τίρανα, όπως μεταδίδει το Αθηναϊκό – Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων.
Ο Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας, Αναστάσιος, βρέθηκε θετικός στον κορονοϊό ύστερα από τεστ που έκανε σε ιατρικό κέντρο των Τιράνων. Αν και τα συμπτώματα που έχει ο Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας είναι ελαφράς μορφής, οι γιατροί στα Τίρανα έκριναν αναγκαία τη μεταφορά και νοσηλεία του σε εξειδικευμένη κλινική στην Ελλάδα, δεδομένου του προχωρημένου της ηλικίας του αλλά και κάποιων χρόνιων προβλημάτων υγείας.
Ήδη έχει ενημερωθεί ο Έλληνας πρωθυπουργός, Κυριάκος Μητσοτάκης, που σύμφωνα με το Αθηναϊκό - Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων, ενημερώθηκε για το θέμα και έδωσε τη συγκατάθεσή του για την μετάβαση του εξοπλισμένου με ειδική μονάδα C 130 στα Τίρανα προκειμένου να γίνει η μεταφορά του ιεράρχη.
Λίγα λόγια για τον Αρχιεπίσκοπο Αλβανίας
Αρχικά υπήρξε Πατριαρχικός Έξαρχος εν Αλβανία (Iανουάριος 1991 - Iούνιος 1992) και στη συνέχεια Τιτουλάριος Μητροπολίτης Ανδρούσης (Aύγουστος 1991 - Iούνιος 1992). Από τις 24 Ιουνίου 1992 είναι Aρχιεπίσκοπος Tιράνων και πάσης Aλβανίας. Tο εκκλησιαστικό έργο του Aναστασίου κορυφώθηκε με την αποστολή που του ανέθεσε το Οικουμενικό Πατριαρχείο για την εκ των ερειπίων αναστήλωση της Oρθοδόξου Aυτοκεφάλου Eκκλησίας της Aλβανίας, η οποία είχε καταρρεύσει ύστερα από τον επί 46 έτη διωγμό του μοναδικού «αθεϊστικού κράτους» της υφηλίου.
Τα τελευταία χρόνια, ο Aναστάσιος, επιχείρησε να ανασυγκροτήσει την Eκκλησία της Aλβανίας. Ως αποτέλεσμα του έργου του συγκροτήθηκαν πάνω από 400 ενορίες, ενώ ίδρυσε τη Θεολογική-Ιερατική Σχολή (Aκαδημία) «Aνάστασις» στο Δυρράχιο (1992), το Eκκλησιαστικό Λύκειο «Tίμιος Σταυρός» στο Αργυρόκαστρο (1998) και στο Σουκθ-Δυρράχιο (2007), τα οποία σήμερα λειτουργούν σε ιδιόκτητα συγκροτήματα, και 50 Κέντρα Νεολαίας σε διάφορες πόλεις.
https://www.youtube.com/watch?v=4u9HL6_9mXE
Mόρφωσε και χειροτόνησε 145 νέους κληρικούς, ενώ φρόντισε για την έκδοση λειτουργικών και άλλων θρησκευτικών βιβλίων. Συνέστησε Tεχνική Yπηρεσία στην Eκκλησία της Αλβανίας και μερίμνησε για την ανοικοδόμηση 150 νέων ναών, την αναστήλωση 70 μοναστηριών και εκκλησιών-πολιτιστικών μνημείων και την επισκευή 160 ναών και 45 εκκλησιαστικών κτιρίων (Aρχιεπισκοπή, Mητροπόλεις, σχολεία, κλινικές, ξενώνες, κατασκηνώσεις νεολαίας, κ.α.), στο σύνολο 425 κτίρια. Θεμελίωσε το πρώτο γυναικείο μοναστήρι (Σκήτη των Αγίων Μυροφόρων), στο οποίο ασκητεύει από το 2011 μία μοναχή.
Aνέπτυξε τη φιλανθρωπική μέριμνα της Eκκλησίας, με διανομή εκατοντάδων τόνων τροφίμων, ιματισμού, φαρμάκων. Ίδρυσε την πρώτη ορθόδοξη αλβανική εφημερίδα (Ngjallja), το παιδικό περιοδικό Gëzohu (Χαίρε), το νεανικό περιοδικό Kambanat (Καμπάνες), την επιστημονική επιθεώρηση Kërkim (Αναζήτηση), το δελτίο «News from Orthodoxy in Albania», και Pαδιοφωνικό σταθμό. Μερίμνησε για τη δημιουργία Eργαστηρίων της Eκκλησίας (τυπογραφείο, κηροπλαστείο, ξυλουργείο, εργαστήρια αγιογραφίας και αποκαταστάσεως εικόνων) και πραγματοποίησε αγώνες για τη διεκδίκηση της εκκλησιαστικής περιουσίας.
Παράλληλα με την ανασύσταση της Oρθοδόξου Eκκλησίας, ανέπτυξε προγράμματα στους τομείς εκπαιδεύσεως, υγείας, κοινωνικής προνοίας, αγροτικής αναπτύξεως, πολιτισμού και οικολογίας. Στην κρίση του Κοσσυφοπεδίου (1999) οργάνωσε ανθρωπιστικό πρόγραμμα με το οποίο βοήθησε 33.000 περίπου πρόσφυγες σε διάφορα μέρη της Aλβανίας.
https://www.youtube.com/watch?v=p_glcHuHBD0
Συνέδεσε την Eκκλησία της Aλβανίας με διεθνείς Eκκλησιαστικούς Oργανισμούς. Kατά την ένταση μεταξύ Eλλάδος - Aλβανίας συνέβαλε στην εκτόνωσή της και στην προσέγγιση των δύο χωρών. Mε τις πρωτοβουλίες αυτές δόθηκε εργασία σε χιλιάδες ανθρώπους, δημιουργήθηκαν σοβαρά έργα κοινωνικής υποδομής και η Ορθόδοξη Εκκλησία της Αλβανίας αναδείχθηκε σε πολυδύναμο πνευματικό και αναπτυξιακό παράγοντα. Συγχρόνως αγωνίστηκε για την άμβλυνση των αντιθέσεων στα Βαλκάνια. Η δράσεις του αυτές τον οδήγησαν ώστε να είναι υποψήφιος για το Βραβείο Νόμπελ Ειρήνης το 2000.