Ο Ερντογάν ως στριμωγμένος τζογαδόρος
Ποιος είναι ο «τζογαδόρος» ; Ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, σύμφωνα με τη δεύτερη μεγαλύτερη σε κυκλοφορία εφημερίδα της Γερμανίας. Και ψάχνει φίλους γιατί είναι «σχεδόν εντελώς απομονωμένος, λόγω της εξωτερικής του πολιτικής».
Στο άρθρο που υπογράφει ο διάσημος δημοσιογράφος Τόμας Αβενάριους, τονίζεται για παράδειγμα, ότι ο Τούρκος πρόεδρος, «μετά από επτά χρόνια ψυχρών σχέσεων με την Αίγυπτο, χωρίς κανένα πρόβλημα, προσπαθεί τώρα να προσεγγίσει το Κάιρο» .
Οι λόγοι για την τρέχουσα στροφή της Άγκυρας είναι προφανείς, γράφει η SZ: «Η εξωτερική πολιτική του Ερντογάν, της οποίας η εργαλειοθήκη κυμαίνεται από απειλές εναντίον Ελλήνων και Κυπρίων έως στρατιωτικές επεμβάσεις στους εμφύλιους πολέμους στη Λιβύη και τη Συρία, αποδεικνύεται αδιέξοδη».
Η ιταλική il Manifesto προσπαθεί επίσης να εξηγήσει γιατί ξαφνικά «ο Ερντογάν έκρυψε το τσεκούρι και έπιασε τη διπλωματία». Μα είναι απλό ,γράφει η ιταλική εφημερίδα : «Η Άγκυρα δεν αντέχει, γνωρίζοντας ότι κινδυνεύει πλέον να έχει έναν άλλο αντίπαλο και πολύ ισχυρό, καθώς, όπως αναμενόταν, η κυβέρνηση Μπάιντεν, ενώ αναγνωρίζει τον ρόλο της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ, υιοθετεί μια πιο σκληρή γραμμή απέναντι στον Ερντογάν» . Συνεπώς, προσθέτει η ιταλική εφημερίδα, «μεταξύ παλαιών και νέων αντιπάλων, ο Ερντογάν στοχεύει να δημιουργήσει καλύτερες και γόνιμες σχέσεις με την Αίγυπτο, μια χώρα που πριν από μερικές εβδομάδες ήταν ένας από τους χειρότερους εχθρούς του. Χρειάζεται αμέσως την υποστήριξη του Καΐρου στη διαμάχη με την Ελλάδα σχετικά με την οριοθέτηση των θαλάσσιων ζωνών».
Χρειάζεται σωσίβιο και κάποιοι το προσφέρουν
Ο Τούρκος πρόεδρος επιχειρεί λοιπόν να εμφανίσει ένα «νέο» πρόσωπο. «Δεν χτυπάει πλέον τη γροθιά του στο τραπέζι, αλλά επικεντρώνεται στη διπλωματία και η στροφή αυτή δεν περιορίζεται απαραίτητα στους εναγκαλισμούς με την Αίγυπτο» σημειώνει η il Manifesto. Μετά τις σφοδρές επιθέσεις των τελευταίων μηνών κατά του «ψυχασθενούς» -όπως τον χαρακτήρισε - Γάλλου προέδρου Μακρόν, ο Ερντογάν δηλώνει τώρα ότι επιδιώκει τον διάλογο. Το ίδιο κάνει επίσης και με την ΕΕ, ενόψει της Συνόδου κορυφής σε οκτώ ημέρες. Όχι ότι οι Ευρωπαίοι ηγέτες πρόκειται να επιβάλουν τίποτε κυρώσεις στην Τουρκία. Στην έκθεση που ετοιμάζει για τη Σύνοδο ο γνωστός για τα φιλικά του αισθήματα προς την Αγκυρα, επικεφαλής της ευρωπαϊκής διπλωματίας, Τζόζεπ Μπορέλ , μόνο επαινετικά λόγια και κάποιες μικρο-ενστάσεις αναμένουμε να ακούσουμε για τη στάση της Τουρκίας, από την προηγούμενη σύνοδο του Δεκεμβρίου. Αλλωστε ,και με τις λεγόμενες «διερευνητικές επαφές» ανάμεσα στην Αθήνα και την Αγκυρα ,αντικειμενικά «εξωραίζεται» δυστυχώς το νέο πρόσωπο του Ερντογάν. «Διερευνητικές επαφές» ,τις οποίες ακόμη και ο «Ελεύθερος Τύπος» χαρακτήρισε χθες πρωτοσέλιδα ως «τυπική διαδικασία». Ολοι θέλουμε φυσικά την επίλυση μέσω διαλόγου της μίας και μοναδικής ελληνο-τουρκικής διαφοράς που αφορά την νησιωτική υφαλοκρηπίδα και την ΑΟΖ. Μόνο που τα σχέδια της Αγκυρας είναι πολύ διαφορετικά και φτάνουν μέχρι την ακύρωση της Συνθήκης της Λωζάνης. Με αυτά και μ` αυτά όμως , ο Ερντογάν προσπαθεί να αποσπάσει την έξωθεν καλή μαρτυρία. Και ετοιμάζεται να καταστήσει «ισότιμο συνομιλητή» της διεθνούς κοινότητας το τουρκοκυπριακό ψευδοκράτος στις συνομιλίες υπό την αιγίδα του ΟΗΕ στη Γενεύη ,στα τέλη Απριλίου. Ότι δεν κατάφερε δηλαδή με το «τσεκούρι» ο Αττίλας, προσπαθεί να το επιτύχει με τη διπλωματία ο Ερντογάν. Εχει άλλωστε ακόμη τις πλάτες του Βερολίνου, αν και με την ήττα που υπέστησαν οι Χριστιανοδημοκράτες της καγκελαρίου Μέρκελ στις πρόσφατες εκλογές σε δύο σημαντικά γερμανικά κρατίδια, φαίνεται πλέον ότι αλλάζει το πολιτικό σκηνικό στη Γερμανία. Και δεν είναι πλέον καθόλου σίγουρο ότι το κόμμα της Μέρκελ θα εξακολουθήσει να έχει υπό τον έλεγχό του την Καγκελαρία μετά τις ομοσπονδιακές εκλογές του ερχόμενου Σεπτεμβρίου.
Τρέχει να προλάβει τα χειρότερα
Ο Τούρκος πρόεδρος προσπαθεί εναγωνίως επίσης να βελτιώσει τις σχέσεις της Αγκυρας με τις μοναρχίες του Κόλπου -ειδικά με τη Σαουδική Αραβία, αλλά και με το Ισραήλ! Τον επόμενο μήνα μάλιστα θα φιλοξενήσει στην Κωνσταντινούπολη και ειρηνευτικές συνομιλίες μεταξύ εκπροσώπων της αφγανικής κυβέρνησης και των Ταλιμπάν. Ισως και να ελπίζει δηλαδή ότι μπορεί και να είναι υποψήφιος για το …Νόμπελ Ειρήνης 2021!
Γνήσιος «τζογαδόρος» κατά την SZ ο Ερντογάν, βλέπει άλλωστε ότι «τα συντηρητικά σουνιτικά κράτη, με επικεφαλής τη Σαουδική Αραβία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, αντιμετωπίζουν πλέον το σιϊτικό Ιράν ως τον κύριο εχθρό, βάζοντας στην άκρη το παλαιστινιακό πρόβλημα ,που ήταν κεντρικό εδώ και δεκαετίες.
Το Μπαχρέιν, το Μαρόκο και τα ΗΑΕ έχουν δημιουργήσει διπλωματικές σχέσεις με το Ισραήλ. Η Σαουδική Αραβία είναι ακόμα διστακτική, αλλά θα μπορούσε να ακολουθήσει. Όλα αυτά τα κράτη αντιτάχθηκαν στην Αραβική Άνοιξη, την κατέστειλαν ή βοήθησαν τα φιλικά κράτη να κάνουν ακριβώς αυτό. Τώρα σχηματίζουν συμμαχία εναντίον της Τεχεράνης, λίγο πολύ ανοιχτά, μαζί με το Ισραήλ» τονίζει η γερμανική εφημερίδα. Και ο Ερντογάν από κοντά. «Επειδή τα αραβικά κράτη συμφιλιώνονται, η Τουρκία πρέπει να αναζητήσει έναν διαφορετικό ρόλο στη Μέση Ανατολή. Θα μπορούσε για παράδειγμα, να βοηθήσει τα κράτη του Κόλπου να τα βρουν τώρα με το Κατάρ, τον μόνο πραγματικό Αραβικό σύμμαχο των Τούρκων. Το Κατάρ θα μπορούσε επίσης να βοηθήσει τον Ερντογάν να διαδραματίσει λιγότερο αντιφατικό ρόλο και να διασωθεί σε αυτή τη νέα γεωπολιτική διαδικασία», όπως γράφει η iI Manifesto . Μήπως και καταφέρει να πλασαριστεί στο νέο αυτό γεωπολιτικό πάζλ. Βάζοντας φυσικά στην άκρη δήθεν αρχές και ενστάσεις. Μόνο η πολιτική του επιβίωση τον ενδιαφέρει άλλωστε…Τα άλλα τα βρίσκει! Μόνο που «ο τζογαδόρος Ερντογάν μπορεί να έχει κάποιες σύντομες επιτυχίες στη Μεσόγειο, αλλά έχει κάνει πιο πολλούς εχθρούς», γράφει η Suddeutsche Zeitung.
«Απάτη οι μεταρρυθμίσεις Ερντογάν»
Δεν αλλάζει λοιπόν πραγματικά ρότα ο Τούρκος πρόεδρος. «Η Γερμανία δεν πρέπει να πιστέψει τις "μεταρρυθμίσεις" του Ερντογάν. Στην Τουρκία επικρατεί η αυθαιρεσία .Οι μεταρρυθμιστικές του υποσχέσεις αποτελούν απάτη» γράφει η Frankfurter Allgemeine Zeitung σε ανταπόκριση από την Κωνσταντινούπολη και εξηγεί τι ακριβώς συμβαίνει στην Τουρκία του Ερντογάν: «Την ώρα που ο Τούρκος πρόεδρος παρουσίαζε τις μεταρρυθμιστικές του προτάσεις, ο εθνικιστής εταίρος του Ντεβλέτ Μπαχτσελί ζητούσε την απαγόρευση του φιλο-κουρδικού κόμματος HDP. Λίγες ώρες αργότερα, το Ανώτατο Δικαστήριο ανακοίνωσε ότι έχει ξεκινήσει έρευνα σε βάρος του HDP. Την ίδια ημέρα ξεκίνησε η ποινική διαδικασία εναντίον του προερχόμενου από την αντιπολίτευση δημάρχου Κωνσταντινούπολης Εκρέμ Ιμάμογλου, για τον οποίο έχει ζητηθεί η επιβολή ποινής διετούς φυλάκισης. Η προσφώνηση του φυλακισμένου Κούρδου πολιτικού Σελαχατίν Ντεμιρτάς ως «αξιότιμου κυρίου», αξιολογήθηκε επίσης ως ποινικό αδίκημα!
Δύο μόλις ημέρες μετά την ανακοίνωση των μεταρρυθμίσεων υπέρ των ανθρωπίνων δικαιωμάτων από τον πρόεδρο Ερντογάν, ξεκίνησαν οι δίκες εναντίον 66 δημοσιογράφων. Μια εβδομάδα αργότερα, ο τηλεοπτικός σχολιαστής Λεβέντ Γκιουλτεκίν ξυλοκοπήθηκε από 25 άτομα, επειδή επέκρινε τον Μπαχτσελί» αναφέρει η Γερμανική, συντηρητική εφημερίδα.
Σύμφωνα με την ετήσια έρευνα του αμερικανικού ινστιτούτου Freedom House για το 2020, σε ότι αφορά τα ανθρώπινα δικαιώματα, η Τουρκία είναι η χώρα με την πιο σοβαρή περικοπή των ελευθεριών τα τελευταία δέκα χρόνια. Φυσικά, γράφει με μπόλικη δόση ειρωνείας η FAZ, η Τουρκία του Ερντογάν, «είναι σε καλύτερη κατάσταση στις ελευθερίες από το …Μάλι, στη δυτική Αφρική, μια χώρα που έχει βιώσει δέκα χρόνια εμφυλίου πολέμου και κυβερνάται από στρατιωτική χούντα εδώ και έναν χρόνο». Αποτελεί σύμπτωση το γεγονός ότι Τουρκία και Μάλι καταλαμβάνουν τις δύο τελευταίες θέσεις στην έρευνα του Freedom House μεταξύ 195 χωρών;
Δεν είναι δύσκολο να καταλάβουμε γιατί σε μια χώρα που κυβερνά ο Ερντογάν δεν εφαρμόζονται ούτε καν τα πιο θεμελιώδη δικαιώματα. Ο Τούρκος πρόεδρος ,τονίζει η FAZ, «βρίσκεται σε δύσκολη θέση στις σχέσεις του με την Δύση και προσπαθεί να βελτιώσει την εικόνα του από τότε που εξελέγη πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών ο Τζο Μπάιντεν». Και περιμένει ακόμη το τηλεφώνημά του, τέσσερις μήνες μετά!
