Μια αντιπολίτευση με συνταγή ήττας και με ημερομηνία λήξης

Το μεγάλο πρόβλημα της αντιπολίτευσης έγινε για μια ακόμη φορά εμφανές στη συζήτηση που διεξήχθη στο Κοινοβούλιο με θέμα την ενίσχυση του Δημοσίου Πανεπιστημίου και την δημιουργία Πανεπιστημίων μη Κρατικού μη Κερδοσκοπικού χαρακτήρα.

Από τη μια, δεν μπόρεσαν να λειτουργήσουν ως «μέτωπο» απέναντι στην κυβέρνηση, καθώς άπαντες απάντησαν με ένα μεγαλοπρεπές όχι, στην πρόταση δημιουργίας του από την Νέα Αριστερά.

Άσε που στο μέτωπο είχαν και τον Δημήτρη Κουτσούμπα, αλλά και τη Ζωή Κωνσταντοπούλου. Ο πρώτος, με την ατάκα του περί «sugar daddies» έστρεψε τους πάντες εναντίον του, ενώ η Πρόεδρος της «Πλεύσης Ελευθερίας», με την κριτική της στον ΣΥΡΙΖΑ αλλά και με τα όσα είπε για την σύζυγο του πρώην πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα, έκοψε κάθε γέφυρα συνεννόησης.

Το…μέτωπο ήταν το πρώτο που «κάηκε» στη Βουλή, καθώς δεν μπόρεσαν να συμφωνήσουν ούτε για τη περίπτωση κατάθεσης πρότασης δυσπιστίας. Ακόμη και η ονομαστική ψηφοφορία γύρισε μπούμερανγκ στην αντιπολίτευση, με την πρόταση Μητσοτάκη να πραγματοποιηθεί για όλα τα άρθρα του νομοσχεδίου. Το δεύτερο που «κάηκε», ήταν η γραμμή της αντιπολίτευσης συνολικά. Και αυτό γιατί ουδείς κατάφερε να καταθέσει μια εναλλακτική πρόταση σε εκείνα που έφερε προς ψήφιση η κυβέρνηση και έγιναν νόμος του κράτους.

Ακόμη και η νέα κυβίστηση που έκανε το ΠΑΣΟΚ, όχι μέσω του Προέδρου του κ. Νίκου Ανδρουλάκη αλλά δια του κοινοβουλευτικού του εκπροσώπου κ. Δημήτρη Μάντζου, επέτεινε την σύγχυση στις θέσεις του κόμματος.

Δεν είναι τυχαίο το ότι, σύμφωνα με τους πολιτικούς αναλυτές και τους δημοσκόπους, ΠΑΣΟΚ και ΚΚΕ ήταν τα δυο κόμματα που …έχασαν περισσότερο (για διαφορετικούς λόγους το καθένα) από το τριήμερο στη Βουλή.

Όλα δείχνουν ότι η αντιπολίτευση εξακολουθεί να έχει πρόβλημα στην χάραξη της στρατηγικής της, εμμένοντας σε ένα στείρο «όχι» στα όσα υποστηρίζει η κυβέρνηση. Και αυτό διότι ο σκληρός ανταγωνισμός του δεύτερου κόμματος με το τρίτο οδηγούν σε επιλογές, που στόχο έχουν το ίδιο τμήμα του «εκλογικού σώματος». Δηλαδή ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ διεκδικούν τους ψηφοφόρους του πάλαι ποτέ «μεγάλου» ενιαίου ΣΥΡΙΖΑ, που όμως δεν φτάνουν για να δημιουργήσουν δυναμική αμφισβήτησης της κυριαρχίας της ΝΔ.

Αυτού του είδους η πολιτική αντιπαράθεση θα έχει ημερομηνία λήξης. Και αυτή δεν είναι άλλη από εκείνη των ευρωεκλογών, στις οποίες η αντιπολίτευση βαδίζει με συνταγή ήττας. Την επομένη θα κληθούν με εντολή των πολιτών να την ξαναγράψουν από την αρχή.