Αιολικά πάρκα: «Όχι» στην εγκατάστασή τους σε αρχαιολογικούς χώρους λέει η Οικολογική Παρέμβαση Ηρακλείου

Όπως τονίζεται στην σχετική ανακοίνωση, η ελληνική νομοθεσία έχει δώσει απεριόριστες δυνατότητες επιλογής στους επενδυτές για τον χώρο εγκατάστασης αιολικών σταθμών, με αποτέλεσμα να διαλέγουν τόπους εγκατάστασης. «Η επιλογή γίνεται όχι με περιβαλλοντικά κριτήρια αλλά κυρίως με βάση το κριτήριο του «καταλληλότερου» - δηλαδή πιο αποδοτικού- αιολικού δυναμικού», αναφέρει η Πρωτοβουλία.

«Πόσο αναγκαίο είναι αλήθεια να θυσιαστούν ακόμα και οι κηρυγμένοι αρχαιολογικοί χώροι στον βωμό της δημιουργίας μιας απελευθερωμένης αγορά ενέργειας;», αναρωτιέται η Πρωτοβουλία, τονίζοντας πως στην περίπτωση του αιολικού σταθμού της Ιεράπετρας που βρίσκεται μέσα σε οριοθετημένο αρχαιολογικό χώρο, «δίνεται προτεραιότητα στις επενδύσεις, εις βάρος της αρχαιολογικής κληρονομιάς».

Αναλυτικά η ανακοίνωση:

«Μέχρι σήμερα, έχουμε διαπιστώσει ότι η ελληνική νομοθεσία έχει δώσει απεριόριστες δυνατότητες επιλογής στους επενδυτές για τον χώρο εγκατάστασης αιολικών σταθμών, με αποτέλεσμα να διαλέγουν τόπους εγκατάστασης όχι με περιβαλλοντικά κριτήρια αλλά κυρίως με βάση το κριτήριο του «καταλληλότερου» - δηλαδή πιο αποδοτικού- αιολικού δυναμικού.

Έχουμε αντιληφθεί ότι οι αδιανόητα μεγάλες καθυστερήσεις στον καθορισμό των ζωνών απόλυτης προστασίας των περιοχών που είναι ενταγμένες στο Δίκτυο NATURA 2000, βρίσκονται σε ευθεία σχέση και αναλογία με τη νομοθεσία που επιτρέπει την εγκατάσταση των έργων αυτών στις κατά τα άλλα προστατευόμενες περιοχές, με τις Μελέτες Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων να «διερευνούν» τα προστατευτέα αντικείμενα και να μην βλέπουν ποτέ κάτι περισσότερο από «αμελητέες επιπτώσεις».

Έχουμε αγανακτήσει με τις αντιφάσεις του πολιτικού σχεδιασμού, που με το ένα χέρι προωθεί εντάξεις περιοχών με μνημεία της φύσης, όπως αυτές που έχουν ενταχθεί στο Ευρωπαϊκό και Διεθνές Δίκτυο Γεωπάρκων της UNESCO, ή με ανθρωπογενή κληρονομιά όπως η τέχνη της ξερολιθιάς που εντάχθηκε πανηγυρικά στην άυλη πολιτιστική κληρονομιά της UNESCO και, με το άλλο χέρι, όχι μόνο δεν παρέχει τα μέσα προστασίας αλλά αντίθετα συμβάλει με τη λογική της σε όλες τις προϋποθέσεις απένταξής τους, προκειμένου να μην εμποδιστούν οι ενεργειακές επενδύσεις.

Στην περίπτωση όμως του αιολικού σταθμού της Ιεράπετρας, που βρίσκεται μέσα σε οριοθετημένο αρχαιολογικό χώρο, διαπιστώνουμε ότι ανοίγει ένα νέο κεφάλαιο καταστροφής ακόμα και των πιο προστατευμένων χώρων από το άρθρο 24 του Συντάγματος και ένα νέο πεδίο κατανόησης του πού οδηγεί αυτή η σκανδαλώδης προτεραιότητα των ενεργειακών επενδύσεων ακόμα και εις βάρος της αρχαιολογικής κληρονομιάς.

Είναι γεγονός ότι μέσα σε οριοθετημένους αρχαιολογικούς χώρους οι αρχαιολογικές υπηρεσίες μπορούν και εγκρίνουν την κατασκευή διάφορων έργων υπό προϋποθέσεις. Αυτό όμως γίνεται πάντα με προτεραιότητα την προστασία του σκοπού για τον οποίο κηρύχθηκε ο αρχαιολογικός χώρος, που είναι η ανάδειξη των μνημείων που βρίσκονται εκεί, χωρίς ούτε να βάζουν σε κίνδυνο τόπους που δεν έχουν ακόμα ανασκαφεί και που κρύβουν ακόμα τα μυστικά τους, ούτε να θέτουν σε ανταγωνισμό, λόγω κλίμακας, τα μνημεία με θηριώδεις εγκαταστάσεις που γίνονται με θηριώδεις εκσκαφές και ανατροπές του τοπίου.

Πόσο αναγκαίο είναι αλήθεια να θυσιαστούν ακόμα και οι κηρυγμένοι αρχαιολογικοί χώροι στον βωμό της δημιουργίας μιας απελευθερωμένης αγορά ενέργειας; Κάποτε η αγορά αυτή θα κορεστεί και θα σταματήσει μόνη της την εξέλιξή της. Θα έχει αφήσει όμως πίσω της μη αναστρέψιμες καταστροφές στο φυσικό και ανθρωπογενές περιβάλλον, σε περιοχές που λόγω της σημασίας τους θα ήταν οι πρώτες που θα έπρεπε να έχουν αποκλειστεί από τέτοιες δραστηριότητες.

Η Οικολογική Παρέμβαση Ηρακλείου δεν μπορεί να είναι αμέτοχος θεατής σε αυτές τις εξελίξεις:

• στηρίζει ενεργά τον αγώνα της Επιτροπής Πολιτών Ιεράπετρας που μέσα σε πολύ δύσκολες συνθήκες προσπαθεί να αναδείξει τη σημασία προστασίας των αρχαιολογικών χώρων από την επέλαση των ενεργειακών έργων και
• συνυπογράφει την προσφυγή στο Συμβούλιο της Επικρατείας, που θα κληθεί να κρίνει αν θα πρέπει σ’ αυτή τη χώρα να πέσει και το τελευταίο οχυρό προστασίας που παρέχει για τα μνημεία ο αρχαιολογικός νόμος».