Opening planet again - Είσαστε σίγουροι ότι κάνει λάθος ο Τραμπ;

Όταν συμβαίνει κάτι απρόβλεπτο, το μονοπάτι και ο προορισμός συνήθως είναι άγνωστα. Ποιος θα πίστευε ότι μια κρίση που ξεκίνησε με προεπιλογές υποθηκών στα αμερικανικά προάστια το 2007 θα οδηγούσε σε δημοσιονομική κρίση στην Ελλάδα το 2010 για μία δεκαετία;  Ή ποιος φαντάζονταν ότι το κραχ του χρηματιστηρίου στη Νέα Υόρκη το 1929 θα συνέβαλε στην άνοδο των φασιστών στην Ευρώπη τη δεκαετία του 1930.

Και τώρα ήρθε ο κορονοϊός. Μεταδίδεται εύκολα, προκαλεί πνευμονία και δεν θεραπεύεται τουλάχιστον για τους επόμενους 18 μήνες. Από τον Άντονι Φαούτσι και τον Σωτήρη Τσιόδρα μάθαμε τι πρέπει να κάνουμε για να μειωθεί η διασπορά του κορονοϊού. Καραντίνα και κοινωνική απόσταση.

Πόσες εβδομάδες κοινωνικής απομόνωσης όμως επαρκούν; Θα είμαστε κλεισμένοι στα σπίτια μέχρι να βρεθεί θεραπεία ή εμβόλιο;

Είναι ερωτήματα ζωής ή θανάτου. Ναι, κάθε μέρα που οι άνθρωποι μένουν στο σπίτι σώζουν ζωές, αν και θα ήθελαν να βγουν και να επανεκκινήσουν την οικονομία. Να ξαναξεκινήσουν τη ζωή τους. Αλλιώς θα  μείνουν υγιείς και σιγά σιγά θα μαραζώσουν όπως ήδη μαραζώνει η οικονομία παγκοσμίως.

Τα ξημερώματα ο πρόεδρος Τραμπ διάλεξε Οικονομία παρά το τρομερό βάρος των 4.491 νεκρών μέσα σε 24 ώρες από τον Κορονοϊό. "Δεν μπορούμε να αφήσουμε τη θεραπεία να είναι χειρότερη από το ίδιο το πρόβλημα" έλεγε ο Trump πριν δύο εβδομάδες. "Στο τέλος της περιόδου των 15 ημερών, θα λάβουμε μια απόφαση σχετικά με τον τρόπο με τον οποίο θέλουμε να ακολουθήσουμε." έλεγε και χθες το έκανε. Ανακοίνωσε ότι από 1ης Μαΐου θα ακολουθηθεί ένα πρόγραμμα σταδιακής επανόδου σε κανονική λειτουργία παρά το μακελειό στον πόλεμο με τον ιό.

Είναι μεγάλη ευκολία να αντιτάξεις συναισθηματισμούς μπροστά στην ανυπολόγιστη άμεση οικονομική και μεσοπρόθεσμη κοινωνική καταστροφή. Ναι η κυβέρνηση Τραμπ δεν παρείχε εξ αρχής σαφείς οδηγίες για το ποιοί πρέπει να είναι οι περιορισμοί και πόσο καιρό θα διαρκέσουν. Ναι, υποτίμησε τον ιό χωρίς βέβαια να είναι η μοναδική. Ναι είναι απαράδεκτο  να απειλεί τον Παγκόσμιο Οργανισμό υγείας  εν μέσω πανδημίας. Μπορεί να μην τον συμπαθείτε να μην θέλετε να επανεκλεγεί ή να σας εξοργίζει αλλά καλό είναι να δούμε τα δεδομένα που τον οδήγησαν στην απόφαση για το Opening America again. Ξεκινάμε με τα μερικά μόνο από αυτά τα δεδομένα.

Μόνο τις τελευταίες εβδομάδες χάθηκαν 12 εκατομμύρια θέσεις εργασίας. Για την εβδομάδα που έληξε στις 28 Μαρτίου, οι αιτήσεις για επιδόματα ανεργίας αυξήθηκαν σε 6,6 εκατομμύρια μέσα σε μία μόνο εβδομάδα. Πρόκειται για το μεγαλύτερο ρεκόρ που έχει καταγραφεί, καθώς το αμέσως επόμενο είναι οι 695.000 αιτήσεις του 1982. Τον Μάρτιο του 2009, μέσα σε μία εβδομάδα, κατά τη διάρκεια δηλαδή της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής κρίσης, οι αιτήσεις είχαν φτάσει τις 665.000. Τώρα 6 εκατομμύρια και εξακόσιες χιλιάδες.

Η οικονομική στήριξη θα καθυστερήσει. Οι Αμερικανοί που δεν έχουν λάβει στους λογαριασμούς τους την έκτακτη επιχορήγηση που προβλέπει ο νόμος CARES, είναι πιθανόν να περιμένουν έως και 20 εβδομάδες για να λάβουν αυτό το επίδομα με ταχυδρομικές επιταγές. Η αμερικανική Εφορία ξεκίνησε να αποστέλλει τις ταχυδρομικές επιταγές αλλά τμηματικά.  Προβλέπεται κάθε ενήλικας να λάβει επίδομα 1.200 δολαρίων, τα ανδρόγυνα 2.400 δολάρια, συν 500 δολάρια για κάθε παιδί. Αλλά αυτό θα πάρει έως και 20 μήνες. Σε 20 μήνες ποιος ζει ποιος πεθαίνει.

Βασικά Θα μπορούσαμε να γράφουμε για ώρες  τις βασικές ή δευτερεύουσες επιπτώσεις της πανδημίας στην Αμερικανική και κατ' επέκταση στην παγκόσμια οικονομία. Μπορεί η απόφαση του Donald Trump να μοιάζει και να είναι κυνική. Μπορεί μέχρι τώρα να τα είχε κάνει όλα λάθος. Όμως είναι λάθος να ταυτίζουμε τον Trump με την κατάσταση.

Ο ιός ήρθε και θα μείνει. Θα πρέπει με μάσκες, γάντια και αντισηπτικά να ζήσουμε να κυκλοφορήσουμε, να εργαστούμε, να παράξουμε. Αλλιώς θα σβήσουμε. Μην ξεχνάτε ότι και αυτή τη στιγμή που μιλάμε πολλές επιχειρήσεις σε όλο τον κόσμο είναι ανοιχτές. Οι εργαζόμενοι σε αυτές προσέχουν δεν ρισκάρουν, επιβιώνουν.

Η ατομική ευθύνη κρίνεται με ανοιχτή την κοινωνία. Γιατί, τώρα, η ατομική ευθύνη έχει επιβληθεί με απαγορεύσεις και καταστολή. Και αυτό δεν μπορεί να διαρκέσει για πολύ.

Και αυτό δεν το λέει κανένας αναρχικός καταληψίας ή ιερέας από το Κουκάκι αλλά ο ίδιος ο Donald Trump.

Εξάλλου, όσο κι αν περιμένουμε, από τη στιγμή που δεν υπάρχει φάρμακο ή θεραπεία, έστω και ένας θα κινδυνεύει όταν κολλήσει να πεθάνει. Λυπάμαι, δεν είναι είναι τόσο απλό, αλλά είναι αλήθεια.

Αλλιώς, η άλλη πρόταση -που ουδείς διατυπώνει ανοικτά και με θάρρος- είναι ότι πρέπει όλοι να "Μείνουμε Σπίτι" μέχρι να βρεθεί φάρμακο η θεραπεία. Δηλαδή, περίπου ενάμιση χρόνο ακόμα. Μόνο οι φίλοι μου της πιο ακραίας αποανάπτυξιακής φράξιας, στην πολιτική οικολογία θα ήταν ευχαριστημένοι με αυτήν την επιλογή. Και αυτό λόγω των ευεργετικών επιπτώσεων του lockdown στο περιβάλλον. Μέχρι όμως να αλλάξουμε το ομολογουμένως άθλιο καταναλωτικό  μοντέλο, ή τον τρόπο ζωής μας, πρέπει να ζήσουμε για το κάνουμε.

Η απόφαση Trump, έστω κι αν ήταν ο  Trump που την πήρε, ήταν μονόδρομος, και αυτόν το μονόδρομο σιγά, σιγά θα ακολουθήσουν όλοι, μετά την Πρωτομαγιά.