Τουρισμός Ελλάδα 2020: Τι θα κάνουμε;

Τουρισμός Ελλάδα 2020: Ο τουρισμός στη χώρα μας ετοιμάζεται να ζήσει μια πρωτοφανή κρίση, το μεγαλύτερο πλήγμα εδώ και δεκαετίες, με πολλούς τουριστικούς πράκτορες και ξενοδόχους να μιλούν για πτώση της τουριστικής κίνησης έως και 80%.

Η εγχώρια ζήτηση δεν μπορεί να καλύψει ούτε στο ελάχιστο τις απώλειες από τη τεράστια «βουτιά» στις αφίξεις τουριστών, με μια κοινωνία που δεν έχει την εισοδηματική ικανότητα να στηρίξει τον εθνικό τουρισμό και να κινήσει τις μηχανές του κλάδου. Εκατοντάδες ξενοδοχεία και ταξιδιωτικά πρακτορεία κινδυνεύουν με λουκέτο, οι εργαζόμενοι βρίσκονται αντιμέτωποι με την ανεργία και το «ξήλωμα» των εργασιακών τους δικαιωμάτων και η κυβέρνηση δεν φαίνεται να έχει κανένα απολύτως σχέδιο.

Οι συνέπειες όμως της κρίσης του κορονοϊού στον τουρισμό μπορεί να μην αφορούν μόνο τη φετινή χρόνια, αλλά να επηρεάσουν και την επόμενη. Πιθανή επιδείνωση των κρουσμάτων το φθινόπωρο και νέο καθεστώς περιοριστικών μέτρων και καραντίνας θα δώσει ένα ακόμη, ίσως ανεπανόρθωτο πλήγμα στον κλάδο. Πρέπει από τώρα να διαμορφωθεί ένα εθνικό σχέδιο, κάτι το οποίο δεν απαιτεί απλά υψηλή διαχειριστική και στρατηγική ικανότητα από μια κυβέρνηση, αλλά ευρύτερη στήριξη από τους φορείς του τουρισμού και τα υπόλοιπα κόμματα.

Η εξάρτηση της εθνικής οικονομίας από τον τουρισμό είναι τόσο μεγάλη, που αναπόφευκτα απαιτείται εθνικό σχέδιο διάσωσης και του κλάδου, και συνολικά του τουριστικού προϊόντος, αλλά και της οικονομίας. Το πρόβλημα όμως είναι ότι η χώρα μας δεν έχει άλλους τομείς που θα μπορούσαν να τραβήξουν κουπί μέσα σε αυτή την κρίση, ούτε έχουν διαμορφωθεί οι συνθήκες ώστε ένας άλλος κλάδος να αρχίσει να ισοφαρίζει την επιρροή του τουρισμού στη διαμόρφωση του ΑΕΠ.

Η Ελλάδα βρίσκεται πρώτη στη σχετική λίστα της ΕΕ με τα κράτη των οποίων η οικονομία βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στον τουρισμό, ακολουθούμενη από την Κύπρο και την Ιταλία. Και η μικρή Κύπρος όμως, και πολύ περισσότερο η Ιταλία, έχουν υψηλή διαφοροποίηση πηγών και εσόδων στη διαμόρφωση του ΑΕΠ, έχοντας αναπτύξει σημαντικά και άλλους κλάδους. Πάλι δηλαδή βρισκόμαστε μόνοι μας εντός ΕΕ, χωρίς συμμαχίες, που θα μπορούσαν ενδεχομένως να στηρίξουν μια ελληνική πρόταση για να μεταφερθεί ένα κομμάτι της χρηματοδοτικής στήριξης αποκλειστικά στον τουριστικό κλάδο, ώστε να επωφεληθεί και η Ελλάδα σημαντικά.

Με αυτούς τους συσχετισμούς και μέσα σε αυτή την πραγματικότητα, η κυβέρνηση καλείται να αναλάβει πρωτοβουλίες για να καλύψει δύο επίπεδα αναγκών:

• Πρώτον, να στηρίξει γενναιόδωρα τον τουριστικό κλάδο.
• Δεύτερον, να εκπονήσει σχέδιο στοχευμένης ενίσχυσης άλλων κλάδων της οικονομίας και να καλέσει σε διάλογο τα κόμματα της αντιπολίτευσης πάνω σε μια συγκεκριμένη βάση.

Μπορεί να κάνει κάτι τέτοιο; Με το μέχρι στιγμής βαθμό ετοιμότητας και αντίδρασης που έχει δείξει, φαίνεται μάλλον απίθανο.