Οι ναρκισσιστικές προσωπικότητες και τα συναισθηματικά βαμπίρ!
του Μάνθου Μυριούνη
Σίγουρα σε όλους μας λίγο πολύ έχουμε κατα νού μας τον όρο ναρκισσιστής. Ναι είναι εκείνοι οι άνθρωποι που σαν κύριο χαρακτηριστικό τους ορίζουν την επιβεβλημένη,αποκλειστική προσοχή και αναγνώριση που όλοι εμείς οι υπόλοιποι τους "οφείλουμε",την πεποίθησή τους οτι αξιζουν τα καλύτερα και την ακλόνητή τους πίστη ότι είναι ότι καλύτερο σε εικόνα!
Ο εγωκεντρισμός και η εξυπηρέτησή του, η μεγαλομανία, η υπεροψία και η αλαζονεία αλλά και οι φαντασιώσεις για εξουσία βρίσκονται στον πυρήνα του άρρωστου σκεπτικού τους και της κενής προσωπικότητάς τους.
Νομίζουν ότι όλοι θέλουν κάτι να κερδίζουν από αυτούς αλλά και από την άλλη ότι όλοι μπορεί να τους φανούν χρήσιμοι στην βελτίωση και προπαντός την ανάδειξη της αυτοεικόνας τους,που είναι το παν για αυτούς.
Δεν θα ήθελα να σταθώ σε αυτά τα ούτως ή άλλως απωθητικά γνωρίσματά τους αλλά θα ασχοληθώ περισσότερο με την αξία που δίνουν στα δικά τους συναισθήματα και την ταυτόχρονη αλλά συνειδητή υποτίμηση απώθηση, εξευτελισμό κι ενίοτε εμπαιγμό στα συναισθήματα των άλλων ανθρώπων με τους οποίους εμπλέκονται.
Και καλά με την ναρκισσιστική τους προσωπικότητα και τα φέροντα μαζί με αυτή αιτήματα να γινονται δεκτες όλες οι "περί του εαυτού" τους φιλοφρονήσεις, να επικαλύπτονται και να υπερκεράζονται όλες οι αντίθετες για την μοναδικότητά τους γνώμες,υπάρχει και κάτι άλλο ακόμη πιο απεχθές και δυσάρεστο στην προσωπικότητά τους γεγονός! Ή μάλλον στην εικόνα που οι ίδιοι έχουν για τους εαυτούς τους!
Ότι πρέπει να γίνονται a priori, κατ´ αναγκην και κατ´ επιταγήν όλα τα συναισθήματά τους δεκτά,αξιοπρόσεκτα,θαυμαστά, σχεδόν ουρανομηκη!
Δεν δέχονται δηλαδή με κανέναν τρόπο να τους αρνηθεί την αντιστοιχία συναισθημάτων και σε κάθε περίπτωση αιτούνται τα δικά τους εκτος απο δεκτά και μάλιστα με χαρά,να είναι πιο σοβαρά,πιο σημαντικά,πιο σπουδαία και βαρύνοντα έναντι των συναισθημάτων των υπολοίπων…
Αναρωτήθηκα λοιπόν ποιά ακριβώς μπορεί να είναι η σχέση τους με έναν εναισθητικό άνθρωπο,έναν άνθρωπο δηλαδή που δίνει μεγάλη σημασία στο πως μπορεί να νιώθει ο συνάνθρωπός τους.
Ένας ναρκισσιστής δηλαδή που πέρα από την απελπισμένη προσέγγιση του θαυμασμού και της δίχως αύριο θέλησης για προσοχή και αναγνώριση της γενικότερης εικόνας του...έχει και μια παράλογη και σε κάθε περίπτωση αμετροεπή ανάγκη για ανάδειξη της σημαντικότητας των συναισθημάτων του!
Ετσι μέσα σε μία σχέση όταν συμμετέχουν συναισθηματικά και οι ίδιοι δρουν απόλυτα χειριστικά δίνοντας έμφαση στην αλήθεια,την ποιότητα αυτών και την σπουδαιότητά τους.
Βέβαια τις περισσότερες φορές δεν είναι συναισθήματα ή αγάπη προς τον άλλον άνθρωπο, αλλά κυρίως προς τον εαυτού τους και την αυτοεικόνα τους.
Σε αντίθετη περίπτωση που και από την στιγμή που αποστασιοποιούνται,αποσύρονται συναισθηματικά δεν δίνουν καμία σημασία κι ούτε υπολογίζουν στο ελάχιστο τα συναισθήματα των άλλων και που μπορεί να διατηρούνται ακόμη ζωντανά!
Τα υποτιμούν,τα μειώνουν,τα περιγελούν,όπως και όλη την προηγούμενη κατάσταση της συναισθηματικής ανταλλαγής κι αλληλεπίδρασης τονίζοντας ότι η αποσυναισθηματοποίηση δεν είναι κάτι δύσκολο και οτι γρήγορα πρέπει και οι άλλοι να απεμπλακούν από αυτό. Θα προσπαθήσουν να τους ενοχοποίησουν,να τους περιφρονήσουν τους επικρίνουν και θα τους φέρονται επιθετικά!
Χαρακτηριστικά αναφέρουν στον πρώην σύντροφό τους οτι ειναι ήταν επιπόλαιες οι αλληλεπιδράσεις μεταξύ τους και ότι τελικά δεν ήταν κάτι ουσιαστικό...
Κάθε ναρκισσιστές θα ισχυριστούν στους πρώην συντρόφους τους ότι είναι φαντασιόπληκτοι, υπερευαίσθητοι, οτι τους ζηλεύουν, ότι δεν δέχονται κριτική, δεν ζητούν συνήθως ποτέ συγνώμη κι οτι οι κανόνες δεν ισχύουν γι αυτούς μην αναλαμβάνοντας ποτέ καμία ευθύνη.
Άλλωστε ο σκοπός τους σε κάθε περίπτωση είναι να φουσκώσουν υπέρ του δέοντος να υπερμεγενθύνουν και να τονώσουν τον δικό τους συναισθηματικό κόσμο και γίγνεσθαι.
Σκοπός του κάθε ναρκισσιστή είναι μέσα από σχέσεις του να ενισχύσει το Εγώ του και την αυτοπεποίθησή του και να πάρει ευχαρίστηση από όλο αυτό...γι αυτό σιγά σιγά χάνουν το ενδιαφέρον τους, καθώς μοιραία επέρχεται η προσδοκία της οικειότητας και της εγγύτητας κι έτσι αποχωρούν θεωρώντας ότι έχουν κερδίσει το παιχνίδι τόνωσης της αυτοπεποίθησής τους.
Ουδεμία σημασία δίνουν για το πως νιώθουν οι άλλοι αφού οι ίδιοι για άλλη μια φορά τάισαν το υπερτροφικό τους Εγώ.
Γι αυτό και όταν λήξει για τους ίδιους η συναισθηματική έξαρση,όχι μόνο απαιτούν από τον άλλον το ίδιο αλλά και επιτηδευμένα και άκρως χειριστικά να μειώσουν την αξία ή την ένταση του γεγονότος!
Η αλήθεια είναι ότι πολλές φορές μάλιστα μαρκάρουν τα "θύματά" τους, ειδικά στην εποχή μας που με την άνεση που δίνουν τα κοινωνικά δίκτυα εννοούν κάτι τέτοιο και υπολογίζουν που μπορούν,"που τους παίρνει" να διεξάγουν.μια τέτοια συμπεριφορά. Άλλωστε οι συναισθηματικοί άνθρωποι και οι εναισθητικοί συνήθως αποτελούν εύκολο σχετικά στόχο.
Η άποψή μου είναι ότι δεν είναι μονάχα θέμα ναρκισσιστικής προσωπικότητας αλλά και κακής παιδείας που φυσικά επηρεάζει κι επηρεάζεται το ναρκισσιστικό υλικό του συγκεκριμένου ανθρώπου.
Σε κάθε περίπτωση αναγνωρίζω την ψυχοπαθολογία του ναρκισσιστή αλλά ο στόχος και οι αναφορές σε αυτό το άρθρο είναι ότι το φαινόμενο αυτό είναι συχνό στις μέρες μας και απαντιέται και απο ανθρώπους δίχως την συγκεκριμένη παθολογία αλλά με ικανό ποσοστό κόμπλεξ και ανομολόγητης κατωτερότητας.
Και να δεχτώ τον παρτακισμό που έτσι κι αλλιώς ενδημεί στο μεγαλύτερο μέρος και ενέργειες της ζωής μας αλλά η αγνόηση και υποτίμηση των συναισθημάτων του συνανθρώπου μας ή τουλάχιστον η απόκριση με σεβασμό,αισθητική,προσοχή και συνέπεια,δίχως φυσικά να αρνηθούμε τις δικές μας θέσεις,είναι χαρακτηριστικά που τα θεωρώ ουσιώδη κι ευδόκιμα για κάθε στοιχειωδώς νοήμονα άνθρωπο!
Κανείς μας δεν νιώθει λιγότερο ή περισσότερο σημαντικά και βαθιά από τον άλλον και κανείς μας δεν δικαιούται (έστω κι αν.οι συγκυρίες ευνοούν.κάτι τέτοιο ή οι στάσεις του άλλου το επιτρέπουν) να καταπατά κάθε ίχνος από την προσωπικότητα του απέναντί του που προφανώς βρίσκεται σε αδύναμη στιγμή παραχώρησης άνευ όρων της συναισθηματικής τους ζωής!
Το μετρώ και το υπολογίζω σαν σημάδι σεβασμού και ανθρωπιάς αλλά και σαν χαρακτηριστικό ευγενών,ηθικών και κυρίως εναισθητικών ανθρώπων.
Το να κατανοείς και να σέβεσαι την θέση και τη στάση του αλλουνού δίχως να απεμπολείς τα δικά σου θέλω,είναι δείγμα υψηλού επιπέδου ανθρώπου και χαρακτηριστικά αισθητικά άρτιας προσωπικότητας!
Όλες αυτές οι αναφορές δεν έγιναν για να είμαστε πιο φειδωλοί στα συναισθήματά μας αλλά για να έχουμε επαυξημένη την προσοχή μας σε μια κοινωνία που ολοένα και σκληραίνει σε όλες της τις εκφάνσεις.
Εξάλλου λένε "το μπόι σου δεν το μετράς όταν ο άλλος έχει σκύψει για να σε προσέξει περισσότερο!"
