Φώφη Γεννηματά: Ουδεμία σχέση με το Κίνημα

Από τη σημερινή Νέα Δημοκρατία που κάθε μέρα θυμίζει μεταπολεμική ΕΡΕ κι όχι «πεφωτισμένη δεξιά» και με έναν Υπουργό «Δημόσιας Τάξης» που βλέπει «εσωτερικούς εχθρούς», δεν περιμέναμε τίποτα λιγότερο από ένα «ιδιώνυμο». Διότι περί αυτού πρόκειται, ιδιώνυμο είναι το νομοσχέδιο κατά των διαδηλώσεων.

Από την πρόεδρο του ΚΙ.ΝΑΛ. περιμέναμε μία στοιχειώδη πολιτική αξιοπρέπεια. Όχι ότι πέσαμε από τα σύννεφα. Είναι γνωστή η υποταγή της στη Νέα Δημοκρατία. Όμως αν κάτι έχουμε να θυμόμαστε από την κυβέρνηση Αλλαγής, από το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου είναι αυτός ο άνεμος ελευθερίας που είχε σαρώσει τη χώρα.

Τελικά τότε ζούσαμε ελευθεριακό κομμουνισμό και δεν το ξέραμε; Εκείνες τις εποχές η εξωκοινοβουλευτική αριστερά ήταν σεβαστή κι όχι διωκόμενη. Όχι ότι δεν υπήρξαν και τότε βαρβαρότητες. Πάντα θα θυμόμαστε τη δολοφονία του διαδηλωτή Μιχάλη Καλτεζά από τον αστυνομικό των ΜΑΤ Μελίστα -και την άμεση την παραίτηση του υπουργού Εσωτερικών και Δημόσιας Τάξης Μένιου Κουτσόγιωργα και του αναπληρωτή υπουργού Θανάση Τσούρα-.  Όμως δεν κινδυνεύαμε τότε από κανένα ιδιώνυμο.

Σε μία εποχή που η αλληλεγγύη πολλές φορές αναγκαζόταν να ισορροπεί στη συνοριακή γραμμή νομιμότητας-παρανομίας, εισπράτταμε, όσο κι αν ακούγεται εξωπραγματικό στις μέρες μας, τον σεβασμό από τα κοινοβουλευτικά κόμματα. Είχαμε πάντα την έμπρακτη αναγνώριση από το ΠΑΣΟΚ μέχρι το ΚΚΕ, αλλά και από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης. Γιατί τότε η ελευθερία των πολιτικών δικαιωμάτων, δεν ήταν απειλή αλλά δικαίωμα. Ούτε καν η παραδοσιακή δεξιά  δεν διανοήθηκαν να αντιμετωπίσει τον εξωκοινοβουλευτικό χώρο ως «εσωτερικό εχθρό».

Κι έρχεται σήμερα η κυρία Γεννηματά, απόγονος του ΠΑΣΟΚ, σε μία εποχή που η δημοκρατία έχει συρρικνωθεί κι η ακροδεξιά αντίληψη σαρώνει τον πλανήτη, να ρίχνει πέτρες κατά του πυρήνα ενός κορυφαίου δικαιώματος και να θέτει το κόμμα της εκτός συνταγματικού πλαισίου. Διότι περί αυτού πρόκειται, όχι επειδή έτσι νομίζουμε αλλά επειδή η νομική επιστήμη το λέει.

Συναινεί λοιπόν η πρόεδρος του ΚΙ.ΝΑΛ. με τον ομογάλακτο της Χρυσοχοΐδη. Kι ενώ η δημοκρατία λέει  με απόγνωση I can’t breathe, βάζει ένα χεράκι δια της ψήφου της να κοπεί κι άλλο η ανάσα ελευθερίας στη χώρα.

Ο στίχος «Καλύτερα να σ΄ έλεγαν Μαρία και να ‘σουν ράφτρα μες την Κοκκινιά» ταιριάζει απόλυτα στην πολιτική απόγονο του Ανδρέα Παπανδρέου.

Παναγιώτης Μάρκου, μαθηματικός