Ένα φάντασμα πλανιέται πάνω από τη Νάξο, το φάντασμα του Μανώλη Γλέζου
Η πρόσφατη απόφαση του δημοτικού συμβουλίου Νάξου και Μικρών Κυκλάδων δεν είναι μόνο αντιπροσωπευτικότατο δείγμα παρακμής, μέρους της κοινωνίας μας. Σηματοδοτεί πλέον την πλήρη απελευθέρωση, να ενταφιαστεί ή να σκυλευτεί οτιδήποτε εκφράζει πανανθρώπινες αξίες, ιδανικά και αγώνες.
Το διαπιστώσαμε πρόσφατα κι απ΄ τον κύριο καθηγητή Πανεπiστημίου και σύμβουλο Παιδείας, που αποκάλεσε με πλήρη άνεση τον Γιάννη Αντετοκούνμπο μαϊμού. Παραβλέποντας ότι ο Νίκος Γκάλης γεννήθηκε και μεγάλωσε στις ΗΠΑ, ότι ο Βασίλης Χατζηπαναγής γεννήθηκε στην Τασκένδη στο Ουζμπεκιστάν, ο Πύρρος Δήμας στην Αλβανία, ο Η. Ηλιάδης και Κάχι Καχιασβίλι στη Γεωργία, ο κύριος καθηγητής ως «γνήσιος πατριώτης» δεν αντέχει που ο Αντετοκούνμπο γεννήθηκε και μεγάλωσε στα Σεπόλια και μίλησε για ρατσισμό.
Ποιο ήταν λοιπόν το επόμενο στάδιο; Μα φυσικά ένας original λευκός και γεννηθείς εν Ελλάδι μεν, που υπήρξε κομμουνιστής δε. Που υπήρξε παγκόσμιο αντιφασιστικό ίνδαλμα, υποψήφιος του Νόμπελ Ειρήνης κι ένα αρχέτυπο ιδεώδους. Ακριβώς για όλους αυτούς τους λόγους, δεν δικαιούται στις μέρες μας καμία μνημόνευση. Το όνομά του πρέπει να ξεχαστεί, κι όχι να κοσμεί ένα απλό σχολείο του νησιού του, όπου και γι’ αυτό μερίμνησε όταν ήταν εν ζωή.
Φτάνει! απεφάνθη το τοπικό δημοτικό συμβούλιο, εκδώσαμε ψήφισμα την ημέρα του θανάτου του… Και μαζί με αυτούς σιγοντάρισαν και οι πολίτες του Συλλόγου Γονέων με το ανεκδιήγητο επιχείρημα ότι «δεν θα πρέπει να εγκλωβίσουμε με πολιτικά πρόσωπα το σχολείο». Ξεχνώντας ότι η ιστορική μνήμη πρέπει να γίνει σχολείο για να μην ξαναζήσουμε ποτέ αυτά που έζησε ο Μανώλης Γλέζος. Και όπως ο ίδιος έλεγε εν ζωή: «Μπορούμε εμείς να λησμονήσουμε το παρελθόν; Αποκλείεται. Όποιος λησμονήσει το παρελθόν χάνεται και δεν έχει μέλλον».
Σε λίγο δεν θα πρέπει ούτε οι δρόμοι να έχουν τα ονόματα τέτοιων ανθρώπων, ούτε οι πλατείες. Μήπως να ξηλώσουμε και όσα μνημεία έχουν στηθεί γι΄ αυτούς; Η λήθη είναι η «υπέρτατη μορφή ευτυχίας»…
Το θέμα είναι ότι όσο χώμα και να ρίξουν πάνω από τον Γλέζο -και κάθε Γλέζο-, η ιστορία μπορεί να γράφεται από τους εκάστοτε νικητές, σε βάθος χρόνου όμως τα ιστορικά κέρδη στο πεδίο της γνώσης τα φέρουν οι ηττημένοι.
Αν και ο Μανώλης Γλέζος μόνο ηττημένος δεν είναι. Απλά για λίγο καιρό ξαποσταίνει…
