Αιχμάλωτοι

«...Οι Πολωνοί διέσχισαν τη βορειοευρωπαϊκή πεδιάδα το 1605 και τους ακολούθησαν οι Σουηδοί υπό τον κάρολο ΙΒ το 1708, οι Γάλλοι υπό τον Ναπολέοντα του 1812 και οι Γερμανοί εις διπλούν κατά τους δύο παγκόσμιους πολέμους το 1914 και το 1941. Από μία άλλη σκοπιά εάν ξεκινήσουμε το μέτρημα από την εισβολή του Ναπολέοντα το 1812 και συμπεριλάβουμε τον κριμαϊκό πόλεμο του 1853-56 και τους δύο παγκόσμιους πολέμους μέχρι το 1945 τότε οι Ρώσοι πολεμούν κατά μέσο όρο στη βορειοευρωπαϊκή πεδιάδα μία φορά κάθε 33 χρόνια...»

Αντιγράφω από το best seller του Βρετανού Tim Marshall, Δημοσιογράφου συγγραφέα και γεωπολιτικού Αναλυτή του BBC και του Sky News, "Αιχμάλωτοι της Γεωγραφίας" (εκδόσεις Διόπτρα) και το αναφέρω για να μη θεωρηθώ λογοκλόπος ή φιλορώσος.

Στο ίδιο βιβλίο ο Marshall, για να μην προχωρήσετε σε λάθος συμπεράσματα και για εκείνον, μιλάει για τη σημερινή ηγεσία της Ρωσίας η οποία είναι «απλώς ενδεδυμένη το μανδύα της δημοκρατίας παραμένοντας πιστή στην αρχική φύση της...» ενώ θυμίζει για να έχουμε και τη μεγάλη εικόνα της υπόθεσης ότι «ο Πούτιν κατηγορεί σταθερά τον Μιχαήλ Γκορμπατσόφ ότι υπονόμευσε την ασφάλεια της Ρωσίας διαλύοντας την πρώην Σοβιετική Ένωση κατά τη δεκαετία του 1990 χαρακτηρίζοντάς τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης ως μία μεγάλη γεωπολιτική καταστροφή του αιώνα.»

Εν συνόλω αναλύει πως, η γεωγραφία και η ιστορία καθορίζει ή περιορίζει τις αποφάσεις και τις επιλογές και τις συμπεριφορές των ισχυρών της Γης. Αξίζει να το διαβάσετε και αυτό όπως και μία σειρά άλλων βιβλίων που εξηγούν την κατάσταση στις ΗΠΑ, την Ρωσία την Ουκρανία, την Κίνα και αλλού.

Θα ήταν ένα καλό διάλειμμα από τον αδιάκοπο τηλεοπτικό θόρυβο των ελληνικών καναλιών όπου ανθρώπινος πόνος, συντρίμμια, βόμβες, πληροφορίες, αναλύσεις, σενάρια και πολιτικές φιλοδοξίες γίνονται ένας επαναλαμβανόμενος αχταρμάς που καταλήγει ενίοτε σε λίγο μυστήριο για τα κοριτσάκια στην Πάτρα και ολοκληρώνεται σε διαφημίσεις telemarketing.

Ούτε έτσι είναι δυνατόν να διαμορφώσεις στοιχειώδη αντίληψη για το τι συμβαίνει στην περιοχή, ούτε βλέποντας βιντεάκια στο Tik Tok που δείχνουν πως ο Πούτιν περπατά αγέρωχος και διακρίνεται σε ό,τι κάνει "δαμάζοντας" από ξένους ηγέτες μέχρι ...αρκούδες, ούτε παρακολουθώντας το σήριαλ "Υπηρέτης του λαού" που προβάλλει πλέον και ο ΑΝΤ1 κάθε βράδυ και δείχνει πόσο καλά έπαιζε τον πρόεδρο ο Ζελένσκι στο σήριαλ που έσπασε ταμεία για 5 χρόνια πριν γίνει αληθινός πρόεδρος της Ουκρανίας τον Απρίλιο του 2019 με ποσοστό 73%.

Κάπως έτσι ενημερώνεται και διαμορφώνει άποψη η συντριπτική πλειονότητα των Ελλήνων. Αιχμάλωτοι της προπαγάνδας.

Μόνο με προσωπική έρευνα και καθημερινό φιλτράρισμα μπορείς να «σπάσεις τα δεσμά».

Ενδεικτικά αναφέρω τα εξής: Προχθές σε μία τηλεοπτική συζήτηση που συμμετείχα, ένας εξαιρετικός Έλληνας καθηγητής του ΕΚΠΑ χαρακτήρισε τον Ζελένσκι αυτολεξεί ως «Τσώρτσιλ του 21ου για το θάρρος και την αποφασιστικότητα που δείχνει». Σε άλλο πάνελ γνωστός αναλυτής αφού συνοπτικά «καταδίκασε την ρωσική εισβολή» με αγωνία υπενθύμιζε αναλυτικά «τις αμερικανικές εισβολές στο Ιράκ και το Αφγανιστάν». Δεν με εξέπληξαν αμφότεροι καθώς η παγκόσμια ιστορία διαμορφώνεται από πολέμους, παράδοξα, ιδιαίτερες προσωπικότητες που αναδεικνύονται μέσα από σκληρές συνθήκες και φυσικά καθηγητές και αναλυτές που τη γράφουν (την ιστορία).

Διάβασα λοιπόν με ενδιαφέρον την τελευταία δημοσκόπηση της Public Issue και την εκτίμησή της ελληνικής κοινής γνώμης για την εισβολή στην Ουκρανία για να δω τι καταλαβαίνουν και οι Έλληνες από όλα αυτά. Ξεχώρισα μέσα σε όλες τις απαντήσεις (που κυρίως ζητούν ουδετερότητα της Ελλάδας) την γνώμη για τους ηγέτες Ρωσίας, Ουκρανίας και ΗΠΑ.

Αρνητική για όλους. Τόσο για τον επιτιθέμενο, όσο για τον αμυνόμενο αλλά και για τον εμπλεκόμενο (κατά σειρά παράθεσης από τα αριστερά στα δεξιά της κάρτας).

Αναρωτιέμαι αν πρόκειται για αποδοκιμασία ή σύγχυση με όσα παραπάνω περιέγραψα. Για ίσες αποστάσεις ή μία βαθιά φιλειρηνική διάθεση ενός ταλαιπωρημένου λαού από έναν δεκαετή οικονομικό πόλεμο και 2,5 χρόνια πανδημικής κρίσης που άφησαν πολλές και ανεπούλωτες πληγές. Οι Ελληνίδες και οι Έλληνες περισσότερο και από την αλήθεια ή το δίκαιο στην Ουκρανία θέλουν να μην πληρώσουν τις οικονομικές επιπτώσεις και αυτού του πολέμου. Παραμένουν εδώ και σχεδόν 15 χρόνια κυρίως αιχμάλωτοι μιας παρατεταμένης οικονομικής κρίσης.