Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου: Μεγάλη ανταπόκριση του κοινού σε αφιέρωμα στην Καστοριά

Μία ακόμη καταπληκτική μουσική βραδιά προσέφερε στο κοινό της Καστοριάς, η Αντιδημαρχία Πολιτισμού, Τουρισμού & Διεθνών Σχέσεων του Δήμου Καστοριάς, χθες Δευτέρα 27 Ιουλίου, στο Θέατρο Βουνού, στο πλαίσιο των καλοκαιρινών πολιτιστικών εκδηλώσεων του Δήμου Καστοριάς.

Η είσοδος ήταν ελεύθερη, αλλά με κράτηση θέσεων, προς αποφυγή συνωστισμού, εξαιτίας των περιοριστικών μέτρων που υπάρχουν για τον Covid-19 . Το Λαϊκό Σύνολο Πολυτονικής Ορχήστρας Κατερίνης για 2 ώρες δεν σταμάτησε να χαρίζει ένα νοσταλγικό μουσικό ταξίδι στο κοινό που έδειχνε να αναγνωρίζει και να απολαμβάνει όλα τα τραγούδια.

Η Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου, μία από τις σημαντικότερες προσωπικότητες του ελληνικού λαϊκού τραγουδιού, γεννήθηκε στο Αϊδίνι της Μικράς Ασίας, όμως αναγκάστηκε να έρθει στην Ελλάδα μετά την Μικρασιατική καταστροφή.

Ξεκίνησε ως ηθοποιός, δασκάλα και ποιήτρια, με τα χρόνια όμως αναδείχθηκε σε σπουδαία λαϊκή στιχουργό. Άρχισε να γράφει στίχους το 1948 με αφόρμηση από το προσωπικό της πάθος (χαρτοπαιξία), τροφοδοτώντας με αυτό τον τρόπο έναντι ευτελούς οικονομικής αμοιβής, όλους τους επώνυμους συνθέτες της εποχής της με αριστουργηματικά τραγούδια.

Όπως είχε παραδεχτεί σε συνέντευξή της, η επιτυχία της οφειλόταν στην ειλικρίνεια και τη φυσικότητα με την οποία έγραφε τους στίχους των τραγουδιών της.

Στο ελληνικό κινηματογραφόφιλο κοινό έγινε γνωστή και για τη συμμετοχή της στην ταινία «Λατέρνα, φτώχεια και φιλότιμο», όπου υποδυόταν μία από τις τσιγγάνες που πλαισίωναν τον Μίμη Φωτόπουλο και τον Βασίλη Αυλωνίτη.

Το μεγάλο πλήγμα στη ζωή της ήταν η απώλεια της κόρης της Μαίρης Νικολαΐδου από εγκεφαλικό.

Τσακισμένη από την τραγική απώλεια, η Ευτυχία βρήκε παρηγοριά στη χαρτοπαιξία η οποία ήταν και ένα είδος καταφύγιου για τα χρόνια που ακολούθησαν τον θάνατο της κόρης της. Αγαπημένο της παιχνίδι ήταν η πόκα, που συνήθιζαν να παίζουν μόνο άνδρες.

Μάλιστα για να αντέξει τον χαμό έγραψε μία από τις κορυφαίες της επιτυχίες, το «Δυο πόρτες έχει η ζωή».

Η μεγάλη στιχουργός έγραφε για τα βάσανά της και τις κακουχίες που έζησε. "Γράφω όταν με πνίγει μια παλιά θύμηση, όταν με βαραίνει ο πόνος. Για μένα το γράψιμο είναι ένας τρόπος για να ξεφύγω από τούτο το θλιβερό περιβάλλον. Στην ηλικία μου, βλέπεις, ο άνθρωπος ζει με τις αναμνήσεις του. Και οι δικές μου είναι πολύ πικρές", όπως είχε αποκαλύψει σε συνέντευξή της.

https://www.youtube.com/watch?time_continue=10&v=h2GX6d3p054&feature=emb_logo

Μερικές από τις μεγαλύτερες επιτυχίες της είναι το «Πετραδάκι πετραδάκι», «Περασμένες μου αγάπες», «Όνειρο απατηλό», «Λίγο λίγο θα με συνηθίσεις», «Δύο λόγια της Ευτυχίας Παπαγιανοπούλου», «Τι έχει και κλαίει το παιδί» και «Είμαι αητός χωρίς φτερά».

Η Ευτυχία έκλεισε τα μάτια της σε ηλικία 79 ετών στις 7 Ιανουαρίου 1972, έχοντας στο πλευρό της, την εγγονή της Ρέα, που τη φρόντισε ως τα γεράματά της. Τελευταία της επιθυμία ήταν να της τραγουδήσουν το «Η άμαξα μέσ’ στη βροχή».

https://www.youtube.com/watch?v=uaFmXehY3UM

Πηγή φωτό από την εκδήλωση: www.aboutkastoria.gr