Μπάντα Φλώρινας: Στην πάντα να περάσει η παρέα τους
Τα χάλκινα πνευστά μπορεί να μην ανήκαν στα παραδοσιακά όργανα, η μουσική τους όμως ανήκει πλέον στο παραδοσιακό μουσικό ρεπερτόριο.
Θεωρούνται πλέον μουσική ταυτότητα των Βαλκανίων, προέκυψαν από τις στρατιωτικές μπάντες της εποχής. Από τα στρατόπεδα στα αστικά κέντρα κι αργότερα στην ύπαιθρο, δημιούργησαν ένα από τα πιο ενδιαφέροντα φαινόμενα στην παραδοσιακή μουσική των Βαλκανίων.
Στην Ελλάδα είναι ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της Μουσικής παράδοσης της Δυτικής και Κεντρικής Μακεδονίας. Και η μπάντα Φλώρινας των Αδερφών Βαλκάνη εδώ και δεκαετίες εκπροσωπεί ιδανικά αυτή τη μουσική παράδοση. Η ίδια είναι ένα ζωντανό μνημείο της ελληνικής μουσικής αλλά κι ένα ολοζώντανο κύτταρο που διαιωνίζει επί 4 γενιές μια πολύτιμη καλλιτεχνική παράδοση.
Το συγκρότημα ιδρύθηκε το 1960 από τον Τάσο Βαλκάνη,ο οποίος καταγόταν από το Εμπόριο Πτολεμαΐδας του Ν. Κοζάνης, Έχουν συνεργαστεί κατά καιρούς με τους Χειμερινούς Κολυμβητές, τον Φλώρο Φλωρίδη, τον Χρήστο Νικολόπουλο. Με ορμητήριο την Φλώρινα έχουν πραγματοποιήσει χιλιάδες εμφανίσεις στις πόλεις και τα χωριά της Μακεδονίας στη Διαβαλκανική Συνάντηση της Θεσσαλονίκης. σε Φεστιβάλ στη Γαλλία, Αγγλία, Γερμανία, Πορτογαλία και Αυστραλία.
https://youtu.be/qTcv5-qjx0k?list=PLMK4tD4Ie1rjy5ivvMnNxP9xeUH3zL3on
Ο ήχος του συγκροτήματος και οι χοροί που παίζονται είναι μοναδικοί στην Ελληνική παραδοσιακή μουσική και υπάρχουν κυρίως στη Δυτική πλευρά της Μακεδονίας. Ο τελευταίος δε δίσκος με τίτλο «Μελωδίας Ροδόσταγμα» είναι το αξιοζήλευτο αποτέλεσμα σκληρής ομαδικής εργασίας και έμπνευσης.
Όπως έχουν αναφέρει: «Ως μουσικό σύνολο ακολουθούμε τη δική μας πορεία διαμορφώνοντας μιαν άλλη ταυτότητα. Ο ήχος και ο τρόπος απόδοσης των τοπικών ασμάτων είναι μοναδικός. Κατορθώσαμε να επιτύχουμε τη διάδοση των ήχων της δυτικομακεδονικής μουσικής παντού, συνεργαζόμενοι με μεγάλους δημιουργούς και συνενώνοντας τους παραδοσιακούς με τους σύγχρονους λαϊκούς ήχους.
Σε πρόσφατη δε συνέντευξή τους, οι μουσικοί συμφώνησαν ότι η μπάντα είναι ένα μέσο σύσφιξης των σχέσεων των λαών, στην περιοχή των Βαλκανίων. «…αποτελεί στοιχείο πολιτισμού και εξευγενισμού των ανθρωπίνων ηθών, περισσότερο δε όταν οι άνθρωποι γειτνιάζουν και έχουν τα ίδια ακούσματα. Ναι, θα μπορούσε να συμβεί αυτό με τους Τούρκους, διότι υπάρχει σύνδεση μέσω του μικρασιατικού, ρεμπέτικου και λαϊκού τραγουδιού, στη διαμόρφωση του οποίου έπαιξαν σημαντικό ρόλο οι Έλληνες πρόσφυγες. Όμως άλλαι αι βουλαί των απλών ανθρώπων και άλλα η πολιτική κελεύει...»
