Σοφία Λόρεν Συνέντευξη: "Το σώμα γερνάει, το μυαλό όχι"
Η ταινία είναι βασισμένη στο βιβλίο του Romain Gary "La vie devant soi" και θα προβληθεί στο Netflix στα μέσα του μήνα. Ήταν προγραμματισμένο να κάνει πρεμιέρα στη Ρώμη, αλλά η πανδημία άλλαξε τα σχέδια των παραγωγών και των συντελεστών. Πραγματεύεται την συνάντηση μίας πρώην πόρνης με ένα παιδί του δρόμου. Μιλώντας στον Guardian η Σοφία Λόρεν αναφέρεται στην ταινία, στην ζωή της και στο πώς αισθάνεται παίζοντας σε αυτή την ηλικία. "Τα πράγματα δεν αλλάζουν πολύ, το σώμα αλλάζει αλλά το μυαλό όχι", τονίζει.
Το trailer της ταινίας
https://www.youtube.com/watch?v=a0ejncDxgCc&feature=youtu.be
Για την αλλαγή της τοποθεσίας στο σενάριο της ταινίας, από το Παρίσι, όπου διαδραματίζεται η υπόθεση του βιβλίου, στο Μπάρι της Ιταλίας, για το αν μοιάζει με τον δικό της τόπο καταγωγής, το Ποτσουόλι, κοντά στην Νάπολη και για το αν επιλέχθηκε για το λόγο αυτό, αναφέρει: "Ναι κατά έναν τρόπο. Αλλά το Ποτσουόλι ανήκει στο παρελθον. Έζησα εκεί στον πόλεμο, δεν μπορεί κανείς να συγκρίνει τα δύο. Τότε δεν είχαμε τίποτα. Υπήρχε πείνα, όλα ήταν εναντίον μας, μπορούσαμε να πεθάνουμε ανά πάσα στιγμή".
Στην ταινία υποδύεται την "κυρία Ρόσα" μία γυναίκα που έχει περάσει πολλές δύσκολες καταστάσεις, οι οποίες την έχουν σημαδέψει. Όπως αναφέρει, ο ρόλος "ζωντάνεψε" για εκείνην την σχέση με τη μητέρα της, Ρομίλντα, που δεν υπήρξε καλή. Αναφέρει η Σοφία: "Τα αισθήματα της μητέρας μου ήταν κλεισμένα στον εαυτό της. Τα μοιραζόταν μαζί μου, αλλά ποτέ με έναν καλό τρόπο, ποτέ με τον τρόπο που γίνεται αυτό μεταξύ μιας μητέρας και μιας κόρης". "Η μητέρα μου ήταν κατά των νέων πραγμάτων. Θεωρούσε πως δεν θα πετύχαινα ποτέ, αλλά έκανε λάθος. Αργότερα, άρχισε να θεωρεί πως ίσως κατάφερνα να γίνω διάσημη, αλλά είχε μεγάλες αμφιβολίες. Για εκείνην η ζωή που ήθελα ήταν ένα όνειρο και εκείνη δεν πίστευε σε όνειρα".
Από την πλευρά του ο σκηνοθέτης, δίνει μια διαφορετική εικόνα για την γιαγιά του, μία όμορφη γυναίκα που απέτυχε να γίνει ηθοποιός, λέγοντας πως ήταν ιδιαίτερη, είχε "ζωντάνια, αξιοπρέπεια και ερωτισμό ακόμη και σε προχωρημένη ηλικία, σε αυτή των 80 ετών".
Η ιταλίδα ηθοποιός εξηγεί πως αυτό που την ώθησε να κάνει την καριέρα της δεν ήταν το αποτυχημένο όνειρο της μητέρας της, αλλά μία προσπάθεια να προσεγγίσει τον κόσμο του πατέρα της, ο οποίος εγκατέλειψε την μητέρα της και την ίδια. "Ήθελα να μπορώ να συχνάζω στα μέρη που πήγαινε και ο πατέρας μου, να καταλάβω πώς είναι να ζεις όπως εκείνος. Ήθελα απαντήσεις. Φυσικά δεν τις πήρα ποτέ" λέει.
