Κορονοϊός Γιατροί: Πως αντιμετωπίζουν τον ιό, εκτός εργασίας ως πολίτες

Κορονοϊός Γιατροί: «Πώς οι γιατροί ασχολούνται με τον κίνδυνο του ιού, εκτός εργασίας; Γιατροί, υψηλού προφίλ, περιγράφουν πως άλλαξε κι η δική τους καθημερινότητα. Η εφημερίδα Guardian συνομίλησε με μερικούς επαγγελματίες ιατρικούς και επιστήμονες, για να μάθουμε πως προσαρμόζονται κι αυτοί στις καθημερινές τους συνήθειες. Τι ενέργειες κάνουν για να κρατήσουν τους φίλους, τις οικογένειες και τους αγαπημένους τους ασφαλείς;

«Προσπαθώ να αποφύγω τις χειραψίες όσο το δυνατόν περισσότερο». 
Η Dr Rosena Allin-Khan, μέλος του Κοινοβουλίου του Ηνωμένου Βασιλείου, είπε: έχοντας σχέση με την ιατρική επιστήμη, είμαι πολύ προσεκτική στην υγιεινή των χεριών ούτως ή άλλως. Τώρα, όταν έρχομαι σπίτι, βάζω όλα τα ρούχα μου στο καλάθι πλυντηρίων και πλένω τα χέρια μου πριν αγκαλιάσω τα παιδιά. Έχω μιλήσει στα παιδιά μου πάρα πολύ για τη σημασία να πλένουμε τα χέρια μας. Προσπαθώ να αποφύγω τις χειραψίες όσο το δυνατόν περισσότερο, αν και μερικές φορές είναι δύσκολο… κάποιος έρχεται και σας δίνει το χέρι, ανταποκρίνομαι διότι δεν θέλω να είμαι αγενής, αλλά πάντα χρησιμοποιήσω το τζελ χεριών πριν χαιρετίσω στη συνέχεια κάποιο άλλο άτομο. Βρίσκω προβληματική την πρόταση της κυβέρνησης να φέρει συνταξιούχους γιατρούς να αντιμετωπίσουν το έλλειμμα στελέχωσης. Αυτοί είναι οι άνθρωποι ανήκουν σε ευάλωτη ηλικιακή ομάδα σε σχέση με τον κοροναϊό.»

«Ο πανικός δεν χρησιμεύει σε τίποτα. Όλοι πρέπει να συνεχίσουμε με τη ζωή». 
Ο David Lalloo, διευθυντής της Ιατρικής Σχολής του Λίβερπουλ, είπε: Ταξιδεύω πολύ αυτή τη στιγμή και είμαι προσηλωμένος στο πλύσιμο των χεριών μου. Ένα μεγάλο πράγμα που έχω στο νου είναι να μην αγγίξω το πρόσωπο, τα μάτια και το στόμα μου. Είναι δύσκολο να το αποφύγετε - είναι μια φυσική ανθρώπινη κίνηση που όλοι κάνουμε. Δεν έχω ακυρώσει τα σχέδια των διακοπών μου ή ταξίδια εργασίας, αλλά παρακολουθώ την κατάσταση. Τα σχέδια μου μπορεί να αλλάξουν εάν η επιδημία συνεχίσει. Οι μάσκες προσώπου δεν είναι απαραίτητες κατά τη γνώμη μου, εκτός εάν είστε εργαζόμενος στην υγειονομική περίθαλψη, κι έρχεστε σε στενή επαφή με μολυσμένα άτομα. Αν είστε απλά έξω είναι απίθανο να είστε σε στενή επαφή με κάποιον για αρκετό χρόνο ώστε να μολυνθείτε από σταγονίδια αναπνοής. Είναι σημαντικό να μην επιτρέψουμε στο φόβο να ξεπεράσει την κοινή λογική. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι είναι μια δυσάρεστη επιδημία στο Ηνωμένο Βασίλειο, αλλά ο πανικός δεν είναι χρήσιμος. Όλοι πρέπει να προχωρήσουμε κανονικά στη ζωή όσο το δυνατόν περισσότερο.»

«Στο μετρό στέκομαι στον τοίχο, στο τέλος του βαγονιού».
Ο Δρ Dominic Pimenta, καρδιολόγος και συγγραφέας είπε: Η αδερφή μου είχε πρόσφατα κρυολόγημα, οπότε ακυρώσαμε μια οικογενειακή συγκέντρωση, για να είμαστε ασφαλείς - έχω δύο παιδιά και ηλικιωμένους συγγενείς. Όταν βρίσκομαι στο μετρό, δεν αγγίζω τίποτα. Στηρίζομαι στον τοίχο στο τέλος του βαγονιού. Φορώ επίσης μια μάσκα αναπνευστικού. Φροντίζω να έχω μαζί μου το αλκοολούχο καθαριστικό χεριών. Όταν επιστρέφω σπίτι από την εργασία, βάζω τα ρούχα στο πλύσιμο και πλένω τα χέρια μου πριν αγκαλιάσω τα παιδιά. Η εντύπωση ότι δεν χρειάζεται να ανησυχείτε για τον κοροναϊό αν είστε νέοι και υγιείς, διότι επηρεάζει μόνο τους ηλικιωμένους και τους ασθενείς, είναι πραγματικά μία ανεύθυνη στάση. Το πλύσιμο των χεριών μας έχει τεράστιο αντίκτυπο στον τρόπο με τον οποίο μπορεί να εξαπλωθεί ο ιός. Εάν είμαστε μπλαζέ απέναντι στα γεγονότα, είναι ευκολότερο για τον ιό να εξαπλωθεί. Δεν είναι ακραίο ή ανόητο να λαμβάνεις προφυλάξεις. Εκτιμώ ότι δεν θέλουμε να δημιουργήσουμε πανικό. Αλλά λέγοντας στους ανθρώπους να πλένουν τα χέρια τους είναι ένα βασικό πράγμα - και ελπίζουμε ότι δεν θα προκαλέσει πανικό.

«Πήγα για έναν καφέ με τον μπαμπά μου, και συζητήσαμε για το θάνατο»
Η Molly Case, ειδικός νοσηλευτής και συγγραφέας του βιβλίου «How to Treat People» είπε: Ως νοσοκόμα, ένα από τα πράγματα που εμπέδωσα κατά τη διάρκεια της άσκησης εργασίας, είναι το πλύσιμο των χεριών. Ως φοιτήτρια, μας έλεγαν θα πλύνετε τα χέρια σας και κάποιος, αργότερα με ένα υπεριώδες φως θα σας δείξει τη βρωμιά που απομένει. Έτσι δεν έχω προσαρμόσει τη συμπεριφορά μου γιατί είμαι ήδη ειδική στο πλύσιμο των χεριών. Το μόνο θετικό πράγμα που θα βγει από την επιδημία είναι ότι έχει ανοίξει σοβαρές συζητήσεις. Ο μπαμπάς μου είναι 82 ετών. Πήγα πρόσφατα για έναν καφέ μαζί του και κουβεντιάσαμε για το θάνατο και πώς θα ήθελε να πεθάνει. Ήταν μια συζήτηση που αξίζει τον κόπο, αλλά ο μπαμπάς μου είναι ένας ισχυρός βετεράνος της RAF. Δεν ανησυχώ πολύ. Έχω ένα μωρό τεσσάρων μηνών και δεν επιθυμώ οι άνθρωποι να την αγγίζουν, αλλά θα είχα αυτή τη στάση, ούτως ή άλλως. Θα πάμε τις διακοπές στη Μάλτα αυτό το μήνα. Δεν σκοπεύω να αλλάξω κανένα από τα σχέδια ταξιδιού μας, εκτός και αν αλλάξει η κατάσταση.

«Δεν σκοπεύω να κλειδώσω τον εαυτό μου, σε ένα σφραγισμένο δωμάτιο μέχρι τα Χριστούγεννα»
Ο Δρ Adam Kay, συγγραφέας του βιβλίου «This Is Going to Hurt» είπε: Η κατάσταση δεν είναι μεγάλη. Δεν νομίζω ότι είμαστε υπερβολικοί σχετικά με τους κινδύνους που προκαλεί ο κορονοϊός. Πολύ λίγοι επαγγελματίες πιστεύουν ότι το νοσηλευτικό σύστημα θα μπορέσει να ανταπεξέλθει αν η μισή χώρα καταλήξει να μολυνθεί. Οι άνθρωποι λένε: «Ω καλά, αυτό θα επηρεάσει μόνο τους ηλικιωμένους» Πού είναι η συμπόνια; Ρίξτε μια ματιά στον τηλεφωνικό σας κατάλογο και σκεφτείτε όλους εκείνους που είναι ηλικιωμένοι. Σκεφτείτε τους φίλους σας που δεν έχουν ανοσοποιητικό λόγω χημειοθεραπείας. Είμαι έτοιμος να ρίξω τα ζάρια για τον εαυτό μου: υπάρχει μια πιθανότητα 97% να ζήσω έτσι, δεν πρόκειται να κλειδώσω τον εαυτό μου σε ένα σφραγισμένο δωμάτιο μέχρι τα Χριστούγεννα. Αλλά οι αλλαγές που κάνω στη ζωή μου, αφορούν και αυτούς τους ανθρώπους. Χρησιμοποιώ συχνά τζελ χεριών και έχω σταματήσει τις χειραψίες. Προσπαθώ επίσης να κρατώ κάποια απόσταση με τους άλλους.»

«Στην εκκλησία, όλοι χαιρετιούνται. Είμαι κατά αυτής της συνήθειας».
Η Δρ Sarah Jarvis, γενική ιατρός και κλινική διευθυντής του online συστήματος appointment-booking patientaccess.com, είπε: Χρησιμοποιώ χαρτοπετσέτα για να ανοίξω τις πόρτες. Και προτιμούσα να είμαι με βρεγμένα χέρια παρά να χρησιμοποιήσω μια κοινόχρηστη πετσέτα για να τα στεγνώσω. Επίσης προσπαθώ να καθαρίζω το τηλέφωνό μου. Έχω εγκαταλείψει χειραψία και μάγουλο-φιλιά πριν από λίγες εβδομάδες. Δεν φιλάω κανέναν τώρα εκτός από τον σύζυγό μου και τα παιδιά μου. Τηλεφώνησα στην τοπική μου εκκλησία και ρώτησα: «Τι κάνετε για τον κορονοϊό;». Οι εκκλησιαζόμενοι τείνουν να είναι μεγαλύτερης ηλικίας. Έχω σταματήσει να κοινωνώ. Πρότεινα να έχουν μεμονωμένα κύπελλα για το κρασί της κοινωνίας, αλλά δεν εισακούστηκα. Επισκέπτομαι ακόμα τον πατέρα μου, ο οποίος είναι 93 ετών, αλλά η οικογένειά μου ήταν εμμονική με το πλύσιμο των χεριών ούτως ή άλλως. Έχω σκεφτεί αν είναι σοφό τα μικρά παιδιά μας να τον επισκεφτούν γιατί γνωρίζουμε ότι τα παιδιά είναι συνήθως φορείς της γρίπης. Αλλά νομίζω ότι είναι πολύ νωρίς σε αυτό το σημείο να σταματήσουμε να επισκέπτονται ηλικιωμένους συγγενείς. Αν ζητήσουμε από τα παιδιά να σταματήσουν να βλέπουν τους παππούδες τους, οκτώ μήνες μετά αφ΄ ότου θέσουμε την επιδημία υπό έλεγχο, είναι πολύ καιρός για να τους στερηθούν.