Εξουδετέρωση νάρκης: Εικόνες που κόβουν την ανάσα στο Διρό Λακωνίας [vids & pics]

Γερμανική νάρκη αγκυροβολίου, τύπου GQ, εντοπίστηκε την Τρίτη 22 Σεπτεμβρίου 2020, στη θαλάσσια περιοχή Διρού Λακωνίας σε βάθος 20 μέτρων. Η νάρκη βρέθηκε σε πολύ καλή κατάσταση. Όπως μετέδωσε το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων, εξουδετερώθηκε από Ομάδα Εξουδετερώσεως Ναρκών (ΟΕΝ) της Διοίκησης Υποβρυχίων Καταστροφών (ΔΥΚ).

Η επιχείρηση εκτελέστηκε σε συνεργασία με το Λιμενικό Σώμα – Ελληνική Ακτοφυλακή, την Ελληνική Αστυνομία και το Δήμο Ανατολικής Μάνης. Δείτε βίντεο και φωτό:

https://www.youtube.com/watch?v=yhAh-1d7H6w&feature=youtu.be

Νάρκες θαλάσσης

Η νάρκη θαλάσσης είναι ένας αυτόματος υποβρύχιος ή επιπλέων μηχανισμός που εκρήγνυται όταν ένα σκάφος προσκρούσει σ΄ αυτή ή, όταν πρόκειται για μαγνητική ή πιέσεως ή ακουστική, όταν διέλθει κοντά από αυτή. Η χρησιμοποίηση της νάρκης όπως και της τορπίλης επεβλήθη εξ ανάγκης της αντιμετώπισης μεγάλων πολεμικών πλοίων που παρουσίαζαν μεγάλη δύναμη πυρός του πυροβολικού τους, με συνέπεια να καθίσταται σχεδόν αδύνατη η προσβολή τους όταν προσέγγιζαν ανενόχλητα εχθρικές ακτές ή στρατηγικά περάσματα.

Ιστορία εξέλιξης

Αν και οι νάρκες φαίνεται να πρωτοεμφανίζονται ως πολεμικό όπλο σε ευρύτερη κλίμακα μόλις πριν 140 χρόνια, εντούτοις η ιστορία τους ξεκινάει από τον 16ο αιώνα. Ήταν ο ναύαρχος της Βασίλισσας Ελισάβετ, ο Σερ Ουίλιαμ Μόνσον (William Monson) που πρώτος φέρεται να διαπίστωσε πως τελικά ένα πλοίο είναι περισσότερο ευάλωτο στα ύφαλα, παρά στα έξαλα ερευνώντας τρόπο εγκατάστασης πυροβόλου σε κύτος πλοίου που να βάλλη με υποβρύχια βολή εναντίον άλλου, χωρίς ποτέ όμως να γίνει γνωστό αν πραγματοποίησε ποτέ τέτοιο πείραμα.

Το 1585 κατά την πολιορκία της Αμβέρσας, οι Ολλανδοί ανατίναξαν 800 περίπου Ισπανούς μ΄ ένα πλοίο που ονόμαζαν «εκρηκτικό πλοίο» που ήταν εφοδιασμένο με ωρολογιακό μηχανισμό.

To 1628 ο Βασιλεύς Κάρολος Α' της Αγγλίας διέταξε τον αρχηγό του πυροβολικού του να προβεί στη κατασκευή υποβρύχιων εκρηκτικών μηχανισμών κατά τη διάρκεια της εκστρατείας του στη Λα Ροσέλ. Τις εφευρέσεις εκείνες λέγεται πως χρησιμοποίησε ο Δούκας του Μπάκιγχαμ,, τότε αρχιναύαρχος, με μεγάλη επιτυχία. Στην εποχή του Κρόμβελ, ο Πρίγκιπας Ρούπερτ (Rupert) προσπάθησε ν΄ ανατινάξει την ναυαρχίδα του Blake Leopard μ' ένα εκρηκτικό μηχάνημα κρυμμένο σε βυτίο που επέπλεε. Αυτός επί μια σχεδόν 20ετία εξακολούθησε να πειραματίζεται με εκρηκτικές συσκευές.

Το 1655 ο Μαρκήσιος του Γουόρτσεστερ εφηύρε μια «μηχανή καταστροφής πλοίου» όπου όπως προηγούμενα, το ολλανδικό «εκρηκτικό πλοίο», λειτουργούσε και αυτό με ωρολογιακό μηχανισμό, με τη διαφορά ότι απαιτούνταν δύτης για να τη στερεώσει στα ύφαλα του εχθρικού πλοίου. Η συσκευή πάντως αυτή δεν φαίνεται να χρησιμοποιήθηκε, αφού παρέμεινε άλυτο το πρόβλημα της ενεργοποίησή της χωρίς την παρέμβαση δύτη.

https://www.youtube.com/watch?v=DUGt5oosDzM

Όταν αργότερα ο Αμερικανός Ντέιβιντ Μπούσνελ (David Bushnell), ο επιλεγόμενος «πατέρας του υποβρυχίου» εφηύρε το μονοθέσιο υποβρύχιο Turtle, το εξόπλισε με ένα είδος εκρηκτικού ωρολογιακού μηχανισμού όπου ο χειριστής πλησιάζοντας υποβρυχίως το εχθρικό πλοίο «κοχλίωνε» στα ύφαλά του μια ξύλινη βίδα που ήταν συνδεδεμένη μ΄ αυτό. Μετά την απώλεια όμως του Tustle κατά τον πόλεμο της Ανεξαρτησίας ο Μπούσνελ συνέχισε τις έρευνες και εφηύρε τη πρώτη νάρκη που εκρηγνυόταν με επαφή. Ήταν ένα δοχείο με κωνικά άκρα γεμάτο πυρίτιδα και που στηριζόταν σε πλωτήρα ενώ η ανάφλεξη γινόταν με επικρουστήρα.

Το 1777 πραγματοποιήθηκε η πρώτη απόπειρα ανατίναξης πλοίου με νάρκη κατά της αγγλικής Φρεγάτας Κέρβερος (Cerberus) που ήταν αγκυροβολημένη στο ποταμό Κονέκτικατ, πλην όμως η νάρκη εκείνη ανατίναξε τελικά ένα μικρότερο σκάφος που βρισκόταν πρύμνηθεν του Κέρβερου. Αργότερα ο Μπούσνελ κυριολεκτικά γέμισε τον ποταμό Ντελαγουέαρ στη Φιλαδέλφεια με παρόμοιες νάρκες κατά των αγγλικών πλοίων. Τότε ανατινάχθηκε μία άκατος με μερικούς άνδρες και σήμανε συναγερμός για το νέο αυτό όπλο. Οι Άγγλοι άνοιξαν πυρ κατά αυτών των πλωτήρων παρόλο που οι μέχρι τότε ζημιές εξ αυτών ήταν μικρές.

Το 1800, είκοσι χρόνια μετά τα παραπάνω, ο περίφημος Ρόμπερτ Φούλτον χρησιμοποίησε τα πρώτα εκρηκτικά υποβρύχια μηχανήματά του που πειραματιζόταν από το 1780. Μεταβαίνοντας στην Αγγλία έθεσε υπόψη του Βρετανικού Βασιλικού Ναυαρχείου κάποιες εξ αυτών των εφευρέσεών του. Κάποια εξ αυτών ήταν μικρά επιμήκη ξύλινα σκάφη τα οποία περιείχαν περίπου 40 βυτία πυρίτιδας η ανάφλεξη των οποίων προκαλούνταν από ωρολογιακό μηχανισμό μετά πάροδο 10 λεπτών της ώρας αφότου ενεργοποιούνταν.

Οι δυνατότητες του όπλου αυτού πράγματι διέγειραν το ενδιαφέρον του Ναυαρχείου και το 1804 ο Λόρδος Keith χρησιμοποίησε αυτό κατά του γαλλικού στόλου στη Βουλώνη. Τα σκαφίδια αυτά αφήνονταν ελεύθερα κατά ζεύγη μέσα στο εχθρικό αγκυροβόλιο πλην όμως δεν ήταν τόσο αποτελεσματικά όσο αναμένονταν αφού οι λίγο κάτω από την επιφάνεια προκαλούμενες εκ των εκρήξεων στήλες ύδατος αποδείχθηκαν ακίνδυνοι για τα ανθεκτικά γαλλικά πλοία. Συνέπεια αυτών ήταν το Βρετανικό Ναυαρχείο να μη δώσει συνέχεια σε παρόμοιες δοκιμές του Φούλτον από φόβο μήπως τα νέα όπλα αυτά χρησιμοποιηθούν και από τον εχθρό.

https://www.youtube.com/watch?v=2QXq5D37YEw

Το 1848 κατά τον πόλεμο Γερμανίας - Δανίας ο Γερμανός καθηγητής Himley παρουσίασε μία νάρκη η εκπυρσοκρότηση της οποίας γινόταν με ηλεκτρικό καλώδιο από τη ξηρά. Αμέσως δόθηκε εντολή μεγάλης παραγωγής και πόντισης αυτών για την προστασία του Κίελου από τον δανικό στόλο. Την ίδια εποχή ξεκινούν και οι Ρώσοι ποντίζοντας νάρκες για την άμυνα της Σεβαστούπολης, κατά τον Κριμαϊκό πόλεμο. Η νάρκη πλέον είχε καταστεί το κυρίαρχο υποβρύχιο αμυντικό όπλο.