#FurFreeGreece: Η ιστορία πίσω από το χάσταγκ
Εδώ και αρκετά χρόνια, διαδοχικές κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ ξεδιπλώνουν μια φιλόδοξη πολιτική υποστήριξης της γούνας, που περιλαμβάνει επιδοτήσεις και χαριστικούς νόμους. Αυτή η πολιτική έχει αποτέλεσμα: στην Ελλάδα, τα εκτροφεία γουνοφόρων ζώων τριπλασιάστηκαν μεταξύ 2011 και 2018! Θα μιλούσαμε για «success story», εάν αυτό το εγχείρημα αφορούσε μια δραστηριότητα με κάποια προοπτική.
Η γούνα όμως είναι σε βαθιά κρίση. Από το 2014, ο παγκόσμιος τζίρος της βαίνει μειούμενος. Ακόμα και στην Ελλάδα, η πολιτική ενθάρρυνσης της γουνοποιίας μετά βίας κατορθώνει να συγκρατήσει τις ελληνικές εξαγωγές στο μισό του επιπέδου όπου βρίσκονταν το 2012!
Κυρίαρχη διεθνής τάση είναι η απαγκίστρωση από τη γούνα. Τα τελευταία χρόνια, δεκαεπτά κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης θέσπισαν την απαγόρευση της γουνοποιίας. Οι πιο σημαντικοί οίκοι μόδας αποκηρύσσουν τη χρήση γούνας στον ιματισμό. Μεγάλα σόου του κλάδου, όπως η ετήσια Έκθεση Μόδας του Λονδίνου, απαγορεύουν στις πασαρέλες τους γούνινα ρούχα και αξεσουάρ.
Όπως αναφέρει στο τελευταίο του τεύχος το περιοδικό Vogue, η «Βίβλος» του χώρου, «πέρασε πια η εποχή που η γούνα θεωρείτο συνώνυμο της πολυτέλειας. Θεωρείται πλέον αναχρονιστική, και επιπλέον αδικαιολόγητα βάναυση. Η άνοδος της συνθετικής γούνας δεν βοηθάει τη βιομηχανία». Θα προσθέταμε πως δεν τη βοηθάει ούτε το βαρύ ρυπαντικό της αποτύπωμα, στο νερό και στο έδαφος, σε θερμοκηπικά αέρια, σε κατανάλωση ενέργειας κ.ο.κ.
Το ανάλογο λοιπόν με την Ελλάδα που πασχίζει να γίνει πόλος έλξης της γουνοποιίας τη δεκαετία του 2020, θα ήταν η προσέλκυση… σαμαράδων το 1950 ή κατασκευαστών… γραφομηχανών το 1980. Κοντολογίς, η προσπάθεια είναι καταδικασμένη. Το μόνο που θα απομείνει είναι το στίγμα πως πάλι δεν ακούσαμε το μέλλον, ακόμα κι όταν αυτό ούρλιαζε, πάλι κάναμε μυωπική πολιτική υπέρ των συντεχνιών, πάλι ήμασταν ουραγοί στην οικολογία και στη συμπόνια.
Σύμφωνα με το CNN, «ο κορωνοϊός είναι το τελευταίο καρφί στο φέρετρο της γούνας». Στην πρώτη φάση της Πανδημίας, πολλά εκτροφεία αποδείχθηκαν θύλακες της διασποράς του ιού. Μετά βρέθηκε πως το βιζόν είναι το μόνο ζώο που μολύνει τον άνθρωπο. Τεκμηριώθηκε επιπλέον πως η ανταλλαγή ιών μεταξύ ανθρώπου και ζώου διευκολύνει μεταλλάξεις του SARS-Cov-2, που μπορεί να αχρηστεύσουν τα αναμενόμενα εμβόλια.
Αυτό οδήγησε στο βίαιο ξερίζωμα του κλάδου σε δύο από τις χώρες με τον μεγαλύτερο πληθυσμό βιζόν στην Ευρώπη, στην Ολλανδία και στη Δανία. Στην Κοπεγχάγη μάλιστα, οι τεχνοκράτες βρέθηκαν αντιμέτωποι με το ίδιο πρόβλημα που (τηρουμένων των αναλογιών) είχε απασχολήσει τους Ναζί, πριν οκτώ δεκαετίες: πώς θα στερήσουν τη ζωή, όσο πιο φτηνά, γρήγορα και μαζικά γίνεται. Όταν χίλιοι εκτροφείς κλήθηκαν να σκοτώσουν αμέσως πολλά εκατομμύρια ζώα, οι πύλες της κολάσεως άνοιξαν και πάλι διάπλατες. Στο διαδίκτυο βλέπουμε τα βιζόν –που μοιάζουν αρκετά με γάτες ή με κουνέλια- να στριμώχνονται το ένα απάνω στο άλλο σε κουτιά, να τους σπρώχνουν τις μουσούδες που πασχίζουν να πάρουν μια ανάσα, να σφραγίζουν αυτά τα κουτιά και να τα ρίχνουν στις φλόγες. Η κυβέρνηση της Δανίας κλυδωνίζεται, προσπαθώντας να εξισορροπήσει τη δημόσια υγεία, τις οικονομικές και κοινωνικές επιπτώσεις του τέλους της γουνοποιίας, τις βασικές νομικές δεσμεύσεις της ΕΕ για τα δικαιώματα των ζώων, την απέχθεια που αναγκαστικά ελκύεται από τόσο πολύ θάνατο.
Εντωμεταξύ, στο Βιλαμπάχο ο Μάκης Βορίδης ακόμα γδέρνει: διαβεβαιώνει πως «δεν θα σταματήσει να επιδοτεί την εκτροφή γουνοφόρων ζώων». Μας ανακοινώνει δηλαδή πως θα συνεχίσει να πετάει τα λεφτά μας, να υπονομεύει τη δημόσια υγεία, να αδιαφορεί για την κοινή γνώμη -που δεν θέλει παραγωγή γούνας σε ποσοστό 81%! Καταδικάζοντας, ασφαλώς, παράλληλα σε μια σύντομη, αφύσικη ζωή, γεμάτη τρόμο, αρρώστια, και πόνο, τα εκατομμύρια δύστυχα συναισθανόμενα πλάσματα που μπλέχτηκαν στα γρανάζια της μανίας μας για λεφτά και δύναμη.
