Πέτρος Κόκκαλης: Περισσότερη Δημοκρατία αν θέλουμε να νικήσουμε την κλιματική κρίση

«Η Δημοκρατία μπορεί να σώσει τον άνθρωπο, αν μέσα από τη συμμετοχική δημοκρατική διαδικασία και διαβούλευση ο κάθε ένας από εμάς μπορέσει να εκφράσει τις αγωνίες του. Γιατί αν αυτές εκφραστούν και ληφθούν υπόψη στους σχεδιασμούς για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής, τότε θα πειστεί και ο πιο δύσπιστος να κάνει το περιβάλλον δική του υπόθεση, εξασφαλίζοντας το μέλλον μας στον πλανήτη. Ο πλανήτης θα συνεχίσει, με ή χωρίς εμάς».

Ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία θα συμμετάσχει σήμερα, 14 Δεκεμβρίου (16.00 και 17.30), στο δεύτερο μέρος της συζήτησης με θέμα «Μπορεί η Δημοκρατία να σώσει το περιβάλλον;» που θα γίνει στο πλαίσιο του Παγκόσμιου Φόρουμ για τη Δημοκρατία που διοργανώνει η Symβiosis με το Συμβούλιο της Ευρώπης. Ο ευρωβουλευτής της Αριστεράς θα ανοίξει και θα κλείσει τη συζήτηση, στην οποία θα μετέχουν οι Michael Jacob, Μιχάλης Γουδης, Srdjan Susic και Σπύρος Ψαρούδας, ενώ θα συντονίσει η Ljubisa Vrencev.

Πάγια θέση του κ. Κόκκαλη, είναι πως ο αγώνας για το περιβάλλον δεν έχει να κάνει με τη φύση, όσο με τις δυνατότητες επιβίωσης του ανθρώπινου είδους σε συνθήκες κλιματικής κρίσης και όσων αυτή επιφέρει καθημερινά με ανθρώπινα θύματα, αλλά και σοβαρές ανατροπές στην κοινωνική και οικονομική ζωή.

Τα ζητήματα με τα οποία καταπιάνεται η διοργανωτής του Φόρουμ, η παιδεία, η ελευθερία της έκφρασης, η πολυμερής συνεργασία αντί του διχασμού και της μονομέρειας, η ανοιχτή διαβούλευση για όλα τα σημαντικά ζητήματα και τελικά η συμμετοχή του πολίτη, χωρίς να παραγνωρίζουμε, ειδικά υπό τις παρούσες συνθήκες, τη δημόσια πρόνοια και υγεία, είναι όρος για τη δημοκρατική λειτουργία.

Στην πρώτη του παρέμβαση που προηγήθηκε της σημερινής συζήτησης ο κ. Κόκκαλης ανέφερε πως:

«Γνωρίζουμε πως η Κλιματική Αλλαγή είναι γεγονός, όπως γνωρίζουμε πως είναι αποτέλεσμα της ανθρώπινης δραστηριότητας.

Έχουμε τη Συμφωνία του Παρισιού, όπου 196 χώρες και οργανισμοί συνομολόγησαν στην αναγκαιότητα να μην υπάρξει απόκλιση της θερμοκρασίας του πλανήτη πάνω από 2 βαθμούς Κελσίου σε σχέση με την προβιομηχανική περίοδο. Σήμερα, μετά και το «διάλειμμα» των ΗΠΑ από τη Συμφωνία καταλαβαίνουμε πως ο στόχος πρέπει να είναι ακόμα πιο φιλόδοξος, στους 1,5oC μέχρι το 2030.

Στην Ευρωπαϊκή Ένωση, στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, θέλουμε να δούμε μείωση των αερίων του θερμοκηπίου κατά 60% τα επόμενα 10 χρόνια, κάτι που θα πρέπει να πετύχουμε μέσα από τη συνεργασία όλων, για μία δίκαιη και αποτελεσματική Μετάβαση σε μία κλιματικά ουδέτερη οικονομία.

Αυτή η Μετάβαση πρέπει να μην επιδεινώσει υπάρχουσες ανισότητες, αλλά να τις μειώσει. Σε αυτό τον αγώνα δεν ξεκινούν όλοι από την ίδια αφετηρία, ούτε θα φτάσουν όλοι σε κοινό προορισμό. Το βάρος που θα σηκώσει ο καθένας είναι διαφορετικό κι αυτό είναι κάτι που πρέπει να λάβουμε υπόψη σε κάθε σχεδιασμό μας. Η κλιματική δράση δεν είναι αυτοτελής, αλλά συμπεριλαμβάνει ζητήματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων, απασχόλησης, ποιότητας ζωής, έμφυλης και φυλετικής ισότητας.

Όπλο μας για μία Δίκαιη Μετάβαση στην Ευρώπη είναι ένας μηχανισμός με τρία σκέλη:

- το Ταμείο Δίκαιης Μετάβασης

- οι ειδικές προβλέψεις Δίκαιης Μετάβασης μέσω του InvestEU και

- ο μηχανισμός δανεισμού του δημόσιου τομέα με τη συμμετοχή της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων και εθνικών τραπεζικών ιδρυμάτων

Σε αυτό το πλαίσιο είναι αναγκαίο, σε αυτή την τερατώδη στροφή που πρέπει να κάνουμε από τα ορυκτά καύσιμα και την οικονομία όπως την ξέραμε, να δουν όλοι το μέλλον τους σε αυτή, αν θέλουμε να πετύχει. Να μην μείνει κανείς μόνος, ή πίσω. Κι εδώ είναι που ο διάλογος με την κοινωνία και η ανοιχτή διαβούλευση και συμμετοχή έχουν να παίξουν κεντρικό ρόλο. Γιατί πώς αλλιώς μπορούμε να εντοπίσουμε και να προβλέψουμε για όλους όσους θα επηρεαστούν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, για να σχεδιάσουμε για αυτούς, αν είναι απόντες εξαρχής από τη διαδικασία;

Για να απαντήσω λοιπόν στο ερώτημα που μας τίθεται σήμερα, αν η Δημοκρατία μπορεί να σώσει το περιβάλλον, θα σας το θέσω λίγο διαφορετικά: η Δημοκρατία μπορεί να σώσει τον άνθρωπο, αν μέσα από τη συμμετοχική δημοκρατική διαδικασία και διαβούλευση ο κάθε ένας από εμάς μπορέσει να εκφράσει τις αγωνίες του. Γιατί αν αυτές εκφραστούν και ληφθούν υπόψη στους σχεδιασμούς για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής, τότε θα πειστεί και ο πιο δύσπιστος να κάνει το περιβάλλον δική του υπόθεση, εξασφαλίζοντας το μέλλον μας στον πλανήτη. Ο πλανήτης θα συνεχίσει, με ή χωρίς εμάς.»

Παρακολουθήστε ζωντανά τη συζήτηση