Αγία Αθανασία του Αιγάλεω και Ψευτογιατρός: Παραμύθια για μεγάλους
Είναι πάρα πολλοί αυτοί που βλέπουν εικόνες να δακρύζουν ή να χαμογελούν, που πιστεύουν σε θαυματουργά νερά μιας βρύσης που βγάζει απλά νερό της ΕΥΔΑΠ, που εμπιστεύονται θεράποντες γιατρούς που δεν μπορούν να ξεχωρίσουν ούτε τα βότανα. Κι αυτή η αφέλεια διαρκεί δεκαετίες στην Ελλάδα.
Dεσπόζουσα φυσιογνωμία στο πάνθεον των «τσαρλατάνων» είναι η Αγία Αθανασία του Αιγάλεω από τη Μανωλάδα Ηλείας. Μία γυναίκα που χάρη στη μωρότητα των ανθρώπων βρέθηκε από θεόφτωχη να έχει καταθέσεις πολλών εκατομμυρίων, κτήματα, σπίτια, οικόπεδα, ακίνητα στο Αιγάλεω κι ένα μοναστήρι-φρούριο στη Μάνδρα Αττικής.
Η Αθανασία του Αιγάλεω κλήθηκε να αντιμετωπίσει τη δικαιοσύνη όταν κάποια στιγμή, το 1980, γίνεται επερώτηση στη Βουλή για το ίδρυμά της. Εντός της αιθούσης ακούστηκαν σημεία και τέρατα για όσα τράβαγαν οι τρόφιμοι του γηροκομείου, τους οποίους στέγαζε παραχωρώντας της όλα τους τα περιουσιακά στοιχεία. Βέβαια το έκαναν αυτό διότι η «Αγία Αθανασία» ήταν ένα ισχυρό brand name στο χώρο των πολυπληθών αφελών, οι οποίοι ακόμα κι όταν η "αγία τους" έπαθε εγκεφαλικό και δεν μπορούσε να μιλήσει, ερμήνευαν τους βρυχηθμούς της ως μηνύματα της Παναγιάς.
Πάμε από την αρχή να διηγηθούμε πως έχτισε τον μύθο της αγιοσύνης της. Όλα ξεκίνησαν από μια κληρονομική πάθηση που είχε, γνωστή ως «δερμογραφία». Ιατρικά ορίζεται ως: «δερματική αντίδραση σε κάποιο μηχανικό ερέθισμα του δέρματος που οφείλεται σε υπερευαισθησία του νευρικού συστήματος». Αυτή σε απλά λόγια σημαίνει ότι κάποιος μπορεί με ένα αντικείμενο να ασκήσει πίεση πάνω στο δέρμα του ασθενούς και το «χνάρι» να παραμείνει πάνω στο δέρμα για αρκετή ώρα.
Το 1948 η Αθανασία δούλευε στο καφενείο του θείου της στην Αμαλιάδα, και σκέφτηκε να εκμεταλλευτεί την πάθηση της προς όφελός της. Έγραφε ανορθόγραφες λέξεις που της μηνούσε η Παναγία και σημάδια του σταυρού. Ένα από τα πολλά μηνύματα ήταν: «Η ΑΓΙΑ ΕΓΕΝΗΘΗ 1933 14 ΑΒΓΟΥΣΤΟΥ». Δεν άργησε να διαδοθεί η ιστορία της στα πέριξ και ο κόσμος να πηγαίνει να την δει. Η ίδια έλεγε: «Εγώ σταυρώνω του αρρώστους και όποιος έχει πίστη θεραπεύεται».
Τότε αποφασίζει να απογειώσει τον μύθο της με μία εξαιρετική περφόρμανς. Αποφασίζει να πεθάνει και να αναστηθεί!Φροντίζει να διαδοθεί πως πέθανε, με ολόκληρη την Αμαλιάδα να αναστατώνεται και να τρέχει σπίτι του θείου της να δουν την νεκρή.
Περιέργως πως ήταν όμως όλοι σίγουροι ότι θα ανασταινόταν. Και όντως! Η Αθανασία σηκώθηκε ξαφνικά από το φέρετρο κι άρχισε να περιγράφει την περιπέτειά της στον άλλο κόσμο.
Ο ψευτογιατρός μπροστά στο σόου της Αθανασίας του Αιγάλεω ωχριά σε φαντασία. Δημοσιογράφοι που έχουν περικυκλώσει το σπίτι απαθανατίσουν τη στιγμή της νεκρανάστασης και καταγράφουν το παραμιλητό της το οποίο στρέφεται κατά των κομμουνιστών… Με λίγα λόγια η Παναγία την είχε πάρει μαζί της στα Καλάβρυτα, και παρέα παρακολούθησαν σφαγές των αιχμαλωτισμένων ανταρτών, ενώ η Θεομήτωρ της είπε «αυτά παθαίνουν όσοι δεν πιστεύουν», εννοώντας τους νεκρούς κομουνιστές.
Μετά από όλο αυτό, η Αθανασία απογειώθηκε. Με σήμα κατατεθέν μία άσπρη μαντήλα ξεκίνησε το θεάρεστο έργο μαζεύοντας συντάξεις περιουσίες από αφελείς. Η φήμη της «αγίας» με την λευκή μαντίλα που θεράπευε αρρώστους εξαπλώνεται σε όλη την Ελλάδα. Σταύρωνε και ξεσταύρωνε πιστούς που κατέφθαναν στο διαμέρισμά της στο Αιγάλεω όπου ζούσε. Κι αυτοί της άφηναν χρυσαφικά ως τάματα στις εικόνες με τις οποίες είχε γεμίσει το σπίτι της. Με τούτα και με κείνα δημιουργεί ένα γηροκομείο στη Μάνδρα Αττικής, με το όνομα: «Παναγία Φανερωμένη».
Γηροκομείο κολαστήριο με το όνομα: «Παναγία Φανερωμένη»
Το καλοκαίρι του 1961 έκανε μια θεαματική κίνηση: κάλεσε στο λόφο του Αιγάλεω δημοσιογράφους αλλά και τον πρόεδρο του Αρείου Πάγου για να τους φέρει σε επαφή με την Παναγία. Κέρδισε έτσι μεγάλη δημοσιότητα. Παρά την πρόσκαιρη σύλληψή της και παρά το γεγονός ότι η Ιερά Σύνοδος την αποδοκίμασε, οι πιστοί συνέχισαν να αυξάνονται (μαζί και οι δωρεές). Βρέθηκε ένα οικόπεδο στο οποίο έχτισε εκκλησία και στα επόμενα χρόνια ίδρυσε το ίδρυμα Παναγίας Φανερωμένης, το οποίο έχτισε τεράστιο μοναστήρι στη Μάνδρα.
Το σκίτσο του Μποστ αφορά ακριβώς το επεισόδιο του 1961. Δημοσιεύτηκε στην Ελευθερία με την οποία συνεργαζόταν, Κυριακή 23 Ιουλίου 1961
Σε μια από τις δίκες της, ο επιθεωρητής του υπουργείου Κοινωνικών υπηρεσιών, υποστήριξε μεταξύ άλλων ότι «πότιζαν με υπνωτικά τους γέρους και τις γριές, που δεν μπορούσαν να κουνηθούν από τα κρεβάτια τους. Ήταν ακίνητοι και σκελετωμένοι και περίμεναν τον θάνατο». Παρ΄ όλα όσα ακούστηκαν εντός του δικαστηρίου, δεν τόλμησαν να την δικάσουν. Αυτή τη γυναίκα την είχα πιστέψει και αρκετά ισχυρά άτομα. Έτσι αν και της ασκήθηκαν σοβαρές κακουργηματικές πράξεις, απ’ όλα τα δικαστήρια αποχωρούσε με απαλλακτικές αποφάσεις και με τους πιστούς της πάντα στο πλευρό της. Μία θρησκεία μόνη της ήταν η Αθανασία από τη Μανωλάδα που πέθανε 92 ετών, μόλις αυτή τη χρονιά.
Η Αθανασία απέδειξε ότι δεν θέλει πολλά ο άνθρωπος για μωράνει. Ένα μικρό θαύμα να του στήσεις, ένα ωραίο παραμύθι και θα τα δώσει όλα, ακόμα και τη ζωή του. Αυτό το απέδειξε και το θαυματουργό νερό του Καματερού. Όμως αυτή είναι μία άλλη ιστορία…
