Κωνσταντίνος Πίττας: "26 ευρώ για να ταχυδρομήσεις ένα βιβλίο"
''26 ευρώ για την αποστολή ενός βιβλίου'', καταγγέλλει ο φωτογράφος, Κωνσταντίνος Πίττας, υπογραμμίζοντας τόσο την...φαρσοκωμωδία των ταχυδρομείων και των κούριερ στην Ελλάδα, όσο και την διαχρονική εχθρικότητα προς το ελληνικό πνεύμα της επιχειρηματικότητας.
https://www.facebook.com/constantin.pittas/posts/10158786925859637
''Ένας Ολλανδός αγόρασε το βιβλίο μου και πήγα πρωί στα ΕΛΤΑ να το ταχυδρομήσω. Βάρος δέματος 1,68 κιλά, 26 ευρώ ταχυδρομικά. 26 ευρώ! Ο άνθρωπος πλήρωσε 36 ευρώ συνολικά για το βιβλίο, μου έμεινε ένα δεκαρικάκι, κάτω από το κόστος του λευκώματος, είναι ακριβά τα λευκώματα. Δεν μπορούσα να του ζητήσω 50 ευρώ γιατί θα νόμιζε ότι πάω να βγάλω από τα γραμματόσημα'', γράφει συγκεκριμένα ο κος. Πίττας, γεγονός που επιβεβαιώνεται από τον σχετικό τιμοκατάλογο του ελληνικού ταχυδρομείου:
Φυσικά, η ίδια αποστολή...ανάποδα, θα κόστιζε πολύ λιγότερο, ενώ για χώρες της Ευρώπης όπως η Γερμανία και η Αυστρία, τα κόστη αποστολής δεμάτων είναι...εξωφρενικά χαμηλότερα, όπως επιβεβαιώνουν και οι παρακάτω φωτογραφίες:
''Ο ίδιος θα πλήρωνε 12 ευρώ για να μου στείλει το ίδιο βιβλίο από τη χώρα του, και αν ήταν Αυστριακός, 7 ευρώ, αν ήταν Γερμανός 4,89....(screenshots) Πώς να βγεις από τη χώρα σου όταν σε τσακίζει το κρατικό μονοπώλιο με αυτόν τον τρόπο; Πώς να στείλεις να δουν το βιβλίο σου μερικοί άνθρωποι έξω; Δεν κάνεις τίποτα στο τέλος, κλείνεσαι στον εαυτό σου και στη μοίρα σου να γεννηθείς εδώ'', συνεχίζει ο κύριος Πίττας, σε μια διαδικτυακή διαμαρτυρία για το υπέρογκο ποσό που καλείται κάποιος να καταβάλλει αν θέλει να...προωθήσει την δουλειά του και στο εξωτερικό, πραγματικότητα την οποία δεν προστατεύει το ταχυδρομείο ή κάποια εταιρεία κούριερ.
Φυσικά, αυτό αποτελεί μονάχα την ''δευτερεύουσα πρόταση'' μιας αλήθειας που διαμορφώνεται χρόνια στον χάρτη της ελληνικής πραγματικότητας του επιχειρείν.
Διαμαρτυρίες για τη λειτουργία των ταχυδρομείων και των κούριερ
Ταχυδρομείο και εταιρείες κούριερ ''απολαμβάνουν'' το μονοπώλιο που τους προσφέρεται, με κόστη αποστολής που ξεπερνούν το μέσο όρο των υπολοίπων χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και ταυτόχρονα με καθυστερήσεις και...απουσίες αποστολών να αυξάνονται ολοένα και περισσότερο. Φυσικά, το κόστος διαμορφώνεται ανάλογα το βάρος, με τη διαφορά να ''εκτινάσσεται'' σε ποσά άνω των 20 ευρώ για αποστολή δεμάτων...1,5 κιλού, το οποίο μπορεί να αφορά ένα βιβλίο, ένα φωτογραφικό άλμπουμ, ένα μικρό έργο τέχνης, ένα ένδυμα, ή οποιοδήποτε αντικείμενο εργασίας, που ένας επιχειρηματίας επιθυμεί να αποστείλει στο εξωτερικό, με όραμα την εξέλιξη και την προώθηση της εργασίας του εκτός συνόρων.
Τη διαμαρτυρία των πολιτών σχετικά με εταιρείες κούριερ, μονοπωλεί, εκτός από τα ''παράπονα'' για εξαιρετικά υψηλές τιμές, και η πολιτική των αποστολών. Οι συζητήσεις μεταξύ των πολιτών και οι αναρτήσεις...παραπόνων στα μέσα μαζικής ενημέρωσης, θέλουν τις εταιρείες κούριερ και τα ταχυδρομεία να ''εγκαταλείπουν'' την ορθή αποστολή των δεμάτων, αφήνοντας απλά ειδοποιητήρια στα σπίτια των εκάστοτε παραληπτών. Συνεπώς, οι παραλήπτες αναγκάζονται να μεταφερθούν στο ανάλογο παράρτημα και για να παραλάβουν το δέμα, σχηματίζοντας ουρές έξω από τα καταστήματα.
Διαχρονικά εμπόδια στο επιχειρείν στην Ελλάδα του σήμερα
Παρά το γεγονός πως η Ελλάδα αποτελεί κατ' εξοχήν χώρα που επενδύει στην επιχειρηματικότητα, δεν διαθέτει τον απαραίτητο ''εξοπλισμό'', ούτε και την νομοθετική προστασία για την ενίσχυση των επίδοξων, αλλά και των εν ενεργεία επιχειρηματιών.
Σύμφωνα με την ετήσια έρευνα «Ο Σφυγμός του Επιχειρείν», έξι είναι τα κρίσιμα πεδία όπου καλούνται να λειτουργήσουν κατάλληλα οι μηχανισμοί του κράτους:
α) ευκολότερη προσέλκυση επενδύσεων και εξασφάλιση της απαραίτητης χρηματοδότησης,
β) σαφέστερο και ασφαλέστερο θεσμικό πλαίσιο,
γ) μείωση της γραφειοκρατίας,
δ) αναβάθμιση των ψηφιακών υπηρεσιών χωρίς «ηλεκτρονικοποίηση» της γραφειοκρατίας,
ε) σύγχρονο πλαίσιο απασχόλησης και
στ) στοχευμένες κινήσεις που αντιμετωπίζουν συγκεκριμένα εμπόδια.
Η ενίσχυση της επιχειρηματικής δραστηριότητας βασίζεται σε μια μελλοντική μείωση των φορολογικών βαρέων, και ταυτόχρονα την λειτουργία βασικών μηχανισμών που θα διευκολύνουν τους επιχειρηματίες ή απασχολούμενους που επιθυμούν να εξάγουν αντικείμενα της δουλειάς τους στο εξωτερικό, όπως υποδεικνύει η περίπτωση του κύριου Κωνσταντίνου Πίττα.
