«Τον είδα να σημαδεύει» 

Το συμβάν

Δώδεκα χρόνια από τη δολοφονία του 15χρονου μαθητή Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου από τον ειδικό φρουρό, Επαμεινώνδα Κορκονέα, στα Εξάρχεια. Έπειτα από κάποιο ασήμαντο λεκτικό διαπληκτισμό, ο Κορκονέας επέστρεψε πεζός, πυροβόλησε και σκότωσε εν ψυχρώ τον 15χρονο.

Το θύμα δεν πρόλαβε να ζήσει, ο θύτης έσπασε στο εφετείο τα ισόβια και αυτό σημαίνει ότι η ζωή του συνεχίζεται. H ισχυρή δε γνώμη του να μη ζητήσει συγγνώμη για τον πυροβολισμό επειδή δεν το θεωρεί σκόπιμο δείχνει ότι το αξιόποινο της πράξης δεν απασχόλησε ποτέ.

Η εξέγερση

Η εκτέλεση του Γρηγορόπουλου αποσυμπίεσε μια τεράστια κοινωνική αγανάκτηση που σάρωσε τα επόμενα 24ωρα την πρωτεύουσα και τις μεγάλες πόλεις. Ποτέ άλλοτε, δεν συνέβησαν τόσα πολλά και σημαντικά μέσα σε τόσο λίγες μέρες. Η ελληνική εξέγερση διεθνοποιείται φέροντας την Ελλάδα στο προσκήνιο του παγκόσμιου ενδιαφέροντος.

«Oι φωτιές έκαιγαν, έκαιγαν ολονυκτίς τις καρδιές μας,

και μέσα στα συντρίμμια, συντρίμμια αποζητούν οι άνθρωποι.

Γενιά που δεν έχεις τα παιδιά σου αγκαλιά,

Μα μονάχα τα παιδιά σου κλαίνε,

Που δεν έχεις πρόσωπο να τα κοιτάς...»

Μέρες και νύχτες ο επιθετικός θυμός κατέστρεφε κι έκαιγε. Τέλος κάηκε και το χριστουγεννιάτικο δέντρο στην πλατεία Συντάγματος, ως ανεπίτρεπτο να υπάρχει γιορτή μετά θάνατο του Γρηγορόπουλου. Ως προς το μέγεθος, τη διάρκεια και την ένταση των κινητοποιήσεων εκείνου του Δεκέμβρη ήταν μοναδικά όχι μόνο για τη χώρα αλλά για όλη την Ευρώπη.

Η κυβέρνηση

Η σύνεση του τότε υπουργού Εσωτερικών Προκόπη Παυλόπουλου, που κατάλαβε τι έχει συμβεί, έπαιξε σημαντικό ρόλο. Αντιλαμβάνεται ότι οποιαδήποτε πράξη από μέρους του Υπουργείου θα πυροδοτήσει κι άλλο την αγανάκτηση κι ίσως υπάρξουν κι άλλα θύματα. Οποιαδήποτε άλλη ενέργεια το πιθανότερο θα έδινε μοιραία συνέχεια στο συμβάν.

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κάρολος Παπούλιας, σε συλλυπητήριο τηλεγράφημα προς την οικογένεια του μαθητή, μιλά για «τραύμα στη λειτουργία του κράτους δικαίου».

Όταν η στάχτη και η σκόνη της εξέγερσης έκατσε, ο ΣΥΡΙΖΑ, κόμμα τότε του 6%, θεωρήθηκε -όπως συνήθως συμβαίνει- ως ο μόνος πολιτικά υπεύθυνος όσων ακολουθήσαν, κι ας μην ήταν έτσι. Κέρδισε όμως τον σεβασμό της μάνας Γρηγορόπουλου για το γεγονός ότι πολιτικά υπερασπίστηκε με σθένος την υπόθεση κι ας έφτασαν τα εκλογικά του ποσοστά στο ακραίο όριο του 3%.

Οι εξεγερμένοι

Η αλήθεια είναι ότι μαζικός χαρακτήρας της έκρηξης του 2008, δύσκολα μπορεί να περιγραφεί ως φαινόμενο «μπαχαλάκηδων». Στο ερώτημα γιατί όμως τόσες χιλιάδες νέοι επέλεξαν αυτές τις πρακτικές η πιο συχνή απάντηση που δίνουν είναι «Έπρεπε να ακουστούμε».

https://youtu.be/W3IDyoS5OSo

Η μικρού μήκος ταινία «Νεκρός Αδερφός» περιλαμβάνει το βίντεο ντοκουμέντο της δολοφονίας,

Το μετά και το σήμερα

Ο αναίτιος θάνατος του Γρηγορόπουλου, αναλώσιμο θύμα της αστυνομικής βίας, έγινε ιστορικό συμβάν. Τα δε σημάδια της έκρηξης είναι ακόμη εδώ. Η μεγάλη πλειοψηφία των νέων κάτω των 35 θυμάται που ήταν και τι έκανε όταν έμαθε για τη εν ψυχρώ δολοφονία του Γρηγορόπουλου. Επηρέασε δραματικά άλλες ζωές, του δασκάλου του και κυρίως φίλων του. Όπως του συμμαθητή του, Νίκου Ρωμανού, που ήταν μπροστά στο φόνο.

Ο Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος, είπαν οι δικοί του άνθρωποι, δολοφονήθηκε τρεις φορές. Μία φορά από τον Κορκονέα, δεύτερη από τα ΜΜΕ και την τρίτη από το αργόσυρτο δικαστικό σύστημα.