Σοφία Μπεκατώρου: Ξεσπά ο πρώην σύζυγός της: Δεν θυμήθηκε τώρα την καταγγελία - Δεν την ξέχασε ποτέ [vid]

Σοφία Μπεκατώρου: «Βίωσα σεξουαλική κακοποίηση από παράγοντα – Είπα όχι, αλλά ασέλγησε πάνω μου»

Σύσσωμο τόσο τον αθλητικό κόσμο όσο και ολόκληρη την ελληνική κοινωνία είχε συγκλονίσει πριν από μερικές εβδομάδες η Χρυσή Ολυμπιονίκης, Σοφία Μπεκατώρου, με τα όσα αποκάλυψε σε συνέντευξη που παραχώρησε στην Εβίτα Τσιλοχρήστου και το διαδικτυακό κανάλι του Marie Claire στο youtube. Εκεί μεταξύ άλλων μίλησε και για τη σεξουαλική παρενόχληση που είχε δεχτεί στο παρελθόν από παράγοντα του αθλητισμού. Η πρωταθλήτρια της ιστιοπλοΐας με στόχο να παροτρύνει κι άλλες γυναίκες να υψώσουν τη φωνή τους σε αντίστοιχες περιπτώσεις, εξέθεσε για ακόμη μια φορά τα όσα οδυνηρά έζησε.

Συγκεκριμένα, στη διαδικτυακή Ημερίδα, με θέμα «Start to Talk/Σπάσε τη Σιωπή – Μίλησε, Μην Ανέχεσαι», που διοργάνωσε το υφυπουργείο Αθλητισμού, στο πλαίσιο του προγράμματος του Συμβουλίου της Ευρώπης για την «Προστασία των Παιδιών στον Αθλητισμό», αποκάλυψε λεπτομέρειες της κακοποίησης που τη στιγμάτισε σε νεαρή ηλικία. «Κάποια στιγμή, όπως μιλάγαμε με τον Χ, γύρισα και με φίλησε. Εγώ πάγωσα, δεν ήξερα πώς να αντιδράσω, δεν περίμενα ποτέ να κάνει μία τέτοια κίνηση. Για μένα ο Χ αντιπροσώπευε το πατρικό πρότυπο, ήταν ένας άνθρωπος που επιτέλους δεν μας πολεμούσε μέσα στην Ομοσπονδία και ήθελε το καλό μας, σκέφτηκα.

Συνέχισα να προχωράω με ταχύτερο ρυθμό, κάνοντας πως δεν κατάλαβα ότι συνέβη, αν και του το ανέφερα, λέγοντάς του ότι δεν περίμενα ποτέ μία τέτοια κίνησή του. Φτάνοντας στο ξενοδοχείο μας, στο ασανσέρ, πριν πάει στο δωμάτιό του, μου ζήτησε να τον ακολουθήσω. Εγώ αρνήθηκα και πήγα να κλείσω την πόρτα. Εκείνος πάντα ευγενικά και με χαμόγελο με ρώτησε αν τον φοβάμαι και τότε του απάντησα πως όχι, αλλά ότι δεν υπήρχε λόγος να πάω μαζί στο δωμάτιό του. Εκείνος, προσπαθώντας να με πείσει, με διαβεβαίωσε ότι δεν πρόκειται να κάνει κάτι ερωτικό, απλά να συζητήσουμε. Ήξερε όμως πώς να μου μιλήσει και πώς να με ηρεμήσει και να με κάνει να ρίξω τις άμυνές μου. Και όταν αυτό έγινε, τότε άρχισε να ασελγεί εις βάρος μου. Προσπάθησα να τον απωθήσω, να του δείξω ότι δεν υπάρχει αμοιβαία επιθυμία, θεωρώντας ότι θα το σεβαστεί.

«Του είπα όχι, αλλά…»

Του είπα όχι, του επανέλαβα ότι δεν θέλω να προχωρήσω και εκείνος με ψεύτικα γλυκόλογα έλεγε ότι δεν είναι τίποτα, κάνοντας χιούμορ. Έλεγε ότι θα σταματήσει αν δεν το θέλω, όμως δεν σταμάτησε ό,τι κι αν του έλεγα. Κλαμένη και ντροπιασμένη, έφυγα από το δωμάτιο όταν αυτός ολοκλήρωσε και σηκώθηκε από πάνω μου. Γύρισα στο δωμάτιό μου, όπου η συναθλήτριά μου κοιμόταν ανυποψίαστη. Έκανα μπάνιο, ένιωθα βρώμικη, εξαντλημένη, ταπεινωμένη και ανίκανη να υπερασπιστώ τα δικαιώματά μου. Ενώ είχαμε μόλις αποκτήσει το δικαίωμα στο όνειρο με την Αιμιλία, αν εγώ μιλούσα για ό,τι μου συνέβη, μπορεί αυτό να κατέρρεε.

Δεν μπορούσα να διαχειριστώ αυτό το συναίσθημα και δεν μπορούσα να το μοιραστώ με την ομάδα μου, γιατί μπορεί να μας δίχαζε. Η ομάδα μας, που συμπεριλάμβανε και την ανδρική, βρισκόταν πάντα σε ένα λεπτό σχοινί ισορροπίας και δεν υπήρχαν δυνατοί δεσμοί που θα μπορούσαν να με κάνουν να μιλήσω ανοιχτά.

Ο δε προπονητής μας ήταν 25 χρόνων, αρκετά συναισθηματικός και άπειρος σε θέματα διαχείρισης κρίσεων. Επίσης, τότε, δεν είχαμε κάποια συνεργασία με αθλητική ψυχολόγο και φυσικά δεν θα μιλούσα ποτέ στους γονείς μου, γιατί θα με σταμάταγαν από την ιστιοπλοΐα. Στο μικρό και αθώο μυαλό μου η μόνη λύση ήταν να σιωπήσω και να κάνω ότι δε συνέβη τίποτα. Έκλαψα πολύ και όταν ξύπνησα άρχισα μία παράσταση που έληξε μέχρι και πριν από λίγο καιρό.

Με πολλή δουλειά, θεραπεία και ανάλυση κατάφερα να αναλάβω το βάρος της ευθύνης μου, το να μην μιλήσω τότε, ώστε να απομακρυνθεί αυτός ο παράγοντας εκτός αθλητικών χώρων.

Αυτός ο μισάνθρωπος, που δεν είχε όρια, εκμεταλλεύτηκε καταστάσεις, τη συναισθηματική μου ευφορία και την προσήλωση στον στόχο μου. Εκμεταλλεύτηκε την αδυναμία της ομάδας μας, γνωρίζοντας ότι δεν υπήρχε μεγάλη συνοχή και δύναμη, τη θεσμική του θέση, ώστε να ικανοποιήσει το αρρωστημένο του ένστικτο.

Ο μόνος στον οποίο κατάφερα να ανοιχτώ ήταν ο δεσμός που διατηρούσα τότε, από τον οποίο επίσης ζήτησα να μην αντιδράσει, καθώς ήταν κι αυτός αθλητής.

Ο Χ ουδέποτε δήλωσε μετάνοια ή άλλαξε τον τρόπο που λειτουργούσε. Με την αλλαγή της στάσης μου και την ψυχρότητά μου έγινε ειρωνικός και σε γενικές γραμμές αμφισβήτησε τις ικανότητες και τις επιδόσεις μου, σε κάθε δυνατή ευκαιρία, λέγοντας ότι οι νεότεροι αθλητές πρέπει να έχουν πλέον ευκαιρίες και όχι αυτοί των οποίων η καριέρα τους βρίσκεται στη δύση της. Τη νοοτροπία αυτή υιοθέτησε από το 1999 μέχρι το 2019. Στο διάστημα αυτό έχω πετύχει τις περισσότερες διακρίσεις για τη χώρα μας στην ιστιοπλοΐα, έχοντας όμως χάσει το σημαντικότερο αγαθό ως προσωπικότητα: την αγάπη προς τον εαυτό μου»!