H τοξικότητα βγήκε από την πόρτα και επιστρέφει από το…παράθυρο

Ήλπιζα πως τα παθήματα της άνω και της κάτω πλατείας, θα μας είχαν γίνει ως λαού και ως πολιτικού συστήματος μαθήματα. Ακόμη και η διπλή καταδίκη του Αλέξη Τσίπρα στις εκλογές, έδειχναν κάτι τέτοιο. Πίστευα λοιπόν ότι η εκλογή του Στέφανου Κασσελάκη, στην προεδρία του ΣΥΡΙΖΑ και τα όσα αρχικά δήλωνε θα βοηθούσαν να γυρίσει και η αξιωματική αντιπολίτευση και ο τόπος σελίδα. Ότι θα μπαίναμε σε μια νέα εποχή που ο διάλογος και η αντιπαράθεση μεταξύ των κομμάτων θα γινόταν με επιχειρήματα και όχι παραπέμποντας σε πολιτική διαχείριση αλά Τραμπ.

Διαπιστώνω με θλίψη ότι ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ παρά τις αρχικές του επιλογές στην πορεία για να παραμείνει αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ, έγινε σαν το κόμμα του Αλέξη Τσίπρα. Με ίδιες ατάκες, με ίδιες προτάσεις και με ίδια πολιτική συμπεριφορά. Μπορώ να καταλάβω το λόγο, αλλά δεν μπορώ να εξηγήσω την επιλογή που παραπέμπει σαν το γνωστό πείραμα. Που γίνεται στο ίδιο εργαστήριο, με τους ίδιους όρους και ο επιστήμονας που το παρακολουθεί προσδοκά ότι θα παράξει άλλο αποτέλεσμα. Δυστυχώς για εκείνον και για την επιστήμη του, πάντα θα βγαίνει το ίδιο αποτέλεσμα.

Ο Στέφανος Κασσελάκης  χάνει μια ευκαιρία να κάνει τον ΣΥΡΙΖΑ ένα κεντροαριστερό κόμμα, και κυρίως να του δώσει την ευκαιρία την επόμενη ημέρα να είναι ο ρυθμιστής στο χώρο. Τον εγκλωβίζει σε ένα πολιτικό ακροατήριο, που και περιορισμένο είναι και διεκδικούμενο από πολλά και μικρά κόμματα. Το χειρότερο όλων είναι ότι η πόλωση και η αντιπαράθεση με όρους του χθες, σε μια εποχή που η ακροδεξιά και ο λαϊκισμός παραμονεύουν πλήττουν εκτός από τον ΣΥΡΙΖΑ συνολικά το πολιτικό σύστημα. Από τη μεριά της η Νέα Δημοκρατία, μπαίνει και αυτή σε αυτήν την αντιπαράθεση με τους ίδιους όρους, εκτιμώντας ότι έτσι θα συσπειρώσει τη βάση της και θα περιορίσει τα κόμματα δεξιά της. Εκτιμώ και μακάρι να πέσω έξω ότι όταν τροφοδοτείς την κοινωνία με ένταση, αυτή απομακρύνεται από την λογική και είτε κάθεται σπίτι απογοητευμένη είτε πάει σε αυτό που θέλεις να αποφύγει.

Συνολικά έχω την αίσθηση ότι μετά από καιρό και με πολλές προσπάθειες ως κοινωνία την τοξικότητα από την πόρτα και σιγά – σιγά την ξαναβάζουμε από το παράθυρο. Και τα περιστατικά της Θεσσαλονίκης και αλλού είναι απλά επεισόδια από τα προσεχώς…