Κηδεία Σάββα Θεοδωρίδη: Το τελευταίο αντίο στον στρατιώτη του Ολυμπιακού [vid & pics]
Ήταν η τελευταία επιθυμία του Σάββα Θεοδωρίδη. Να κηδευτεί τυλιγμένος με τη σημαία του Ολυμπιακού. Έτσι κι έγινε. Τον στρατιώτη αυτόν της ομάδας αποχαιρέτισε σύσσωμος ο ερυθρόλευκος οργανισμός το μεσημέρι της Πέμπτης. Η εξόδιος ακολουθία τελέστηκε στην Μητρόπολη Αθηνών, το φέρετρο ήταν τυλιγμένο με την ερυθρόλευκη σημαία κι ο αποχαιρετισμός συνοδεύτηκε με τις ιαχές: «Ολυμπιακός, Ολυμπιακός». Όπως ακριβώς επιθυμούσε ο ίδιος...
Στη εξόδιο ακολουθία συμμετείχε όλη ομάδα του ποδοσφαιρικού τμήματος, οι οποίοι προσήλθαν μαζικώς φορώντας μάσκες προστασίας με το σήμα της ομάδας. Στην εκκλησία έφθασε ο δήμαρχος Πειραιά και επί χρόνια παράγοντας της ΠΑΕ Ολυμπιακός, Γιάννης Μώραλης, όπως κι ο υποψήφιος πρόεδρος της ΕΟΚ, Παναγιώτης Φασούλας. Ακολούθησε ο ιδιοκτήτης της ΠΑΕ, Βαγγέλης Μαρινάκης. Στη Μητρόπολη Αθηνών προσήλθαν επίσης ο προπονητής της ομάδας μπάσκετ του Ολυμπιακού, Γιώργος Μπαρτζώκας, ο υπουργός Επικρατείας, Γιώργος Γεραπετρίτης, ο πρόεδρος της UEFA, Αλεξάντερ Τσέφεριν, ο εκπρόσωπος της UEFA, Ζόραν Λάκοβιτς, καθώς και ο Μισέλ Πλατινί. Το «παρών» έδωσαν και πολλοί βετεράνοι ποδοσφαιριστές του Ολυμπιακού.
Καρέ καρέ
Το μήνυμα του Βαγγέλη Μαρινάκη
https://www.facebook.com/emarinakis/photos/a.236983559825263/1404084266448514/?type=3&theater
Ποιος ήταν ο Σάββας Θεοδωρίδης
Στις 7 Φεβρουαρίου του 1953 φόρεσε, για πρώτη φορά, τη φανέλα του Ολυμπιακού σε επίσημο παιχνίδι. Στο Ολυμπιακός - Αστέρας Αθηνών 4-0, για το Κύπελλο Ελλάδος, στο γήπεδο της Ριζούπολης.
Ένα χρόνο αργότερα, στις 20 Φεβρουαρίου 1954, ο Σάββας Θεοδωρίδης, στην πρεμιέρα του πρωταθλήματος, πραγματοποιεί το ντεμπούτο στο Ολυμπιακός-Απόλλωνας, στο γήπεδο της Λεωφόρου. Το ματς τελειώνει 2-0 υπέρ του Ολυμπιακού, με το νεαρό διεθνή να κάνει εντυπωσιακή εμφάνιση αποκρούοντας, μάλιστα, πέναλτι του Λάμπη Σεραφείδη (αδερφού του γκολκίπερ της ΑΕΚ, Στέλιου Σεραφείδη).
Με τον Σάββα Θεοδωρίδη, σε όλες τις φωτογραφίες της εποχής με την ενδεκάδα του Ολυμπιακού, να γέρνει το κεφάλι δεξιά (όπως στη φωτογραφία δίπλα στον Κώστα Πολυχρονίου).
Έτσι, αρχίζοντας να μετράμε από το καλοκαίρι του 1952, που υπέγραψε το δελτίο του στον Ολυμπιακό, με αποκλεισμό δυο ετών γιατί δεν είχε την έγκριση της Ένωσης Αμπελοκήπων, ο Σάββας μέτρησε 68 και πλέον ερυθρόλευκα χρόνια.
Ήταν μορφωμένος, κάτι εξαιρετικά σπάνιο για εκείνη την εποχή. Προερχόταν από καλή αστική οικογένεια με ήθος και αξίες. Είχε αυτοκίνητο, όταν ακόμα στις πινακίδες δεν υπήρχαν γράμματα, αλλά ο αύξων αριθμός. Ήταν οικονομικά ανεξάρτητος και κάθε φορά που η διοίκηση έδινε πριμ, ο Σάββας το μοίραζε στους συμπαίκτες του. Κάτι που έλεγε μέχρι πρότινος.
"Από τον Ολυμπιακό δεν έχω πάρει, έστω και μια δραχμή".
Σε συνδυασμό με το γεγονός ότι σταμάτησε το ποδόσφαιρο μικρός, το 1962 σε ηλικία 27 ετών (τον πίεζε ο πατέρας του, να τελειώσει τις σπουδές του στο πανεπιστήμιο) ο Σάββας είχε φτιάξει από τότε το μύθο του. Ελάχιστοι είναι αυτοί που γνωρίζουν ότι ο Σάββας Θεοδωρίδης έκλεισε την καριέρα του στον Πρωτέα Παλαιάς Φωκέας. Αγωνιζόμενος, όχι στη θέση του τερματοφύλακα, αλλά σαν σέντερ-φορ. Με δικά του χρήματα έφτιαξε το γήπεδο της ομάδας και την ανέβασε δυο κατηγορίες.
Ουδέποτε υπήρξε σκόρερ, ουδέποτε έβαλε τα εντυπωσιακά γκολ του Γιώργου Σιδέρη, ούτε ήταν ο παικταράς που μίλαγε της μπάλας, σαν τον Θανάση Μπέμπη. Ωστόσο, τα οκτώ χρόνια που αγωνίστηκε στον Ολυμπιακό σε συνδυασμό με τα υπόλοιπα χρόνια που τα αφιέρωσε στον δαφνοστεφανωμένο έφηβο, τον καθιστούν έναν αληθινό Θρύλο.
Πριν από κάθε ματς στη φυσούνα του Καραϊσκάκης, έκανε χάι-φάιβ με τους ποδοσφαιριστές. Τους χτυπούσε στην πλάτη και τους εμψύχωνε. Όρθιος, μέσα στον αγωνιστικό χώρο και στα εκτός έδρας ματς. Έχοντας πάντα στην αριστερή εσωτερική τσέπη του σακακιού του, μια μικρή εικόνα του Αρχάγγελου Μιχαήλ του Πανορμίτη! Για να πάνε όλα καλά.
Το μόνο, που φοβόταν ήταν τα αεροπλάνα. Γι αυτό ακόμα και στην Κομοτηνή, για τα παιχνίδια με τον Πανθρακικό, πήγαινε με το αυτοκίνητό του. Στα γήπεδα δεν φοβήθηκε ποτέ και κανέναν.
Πιστός στρατιώτης του Ολυμπιακού
Ο Σάββας Θεοδωρίδης θα έχει πάντοτε το προσωνύμιο του «πιστού στρατιώτη». Δεν σταμάτησε ποτέ να ακολουθεί τον Ολυμπιακό σε οποιαδήποτε κατάσταση υγείας και να βρισκότανε. Αποτέλεσε επί σειρά ετών τον ταξιάρχη του Ολυμπιακού και ουδέποτε σταμάτησε να είναι στο πλευρό των παικτών και των διοικούντων.
Το αφιέρωμα της Μίλαν στον Σάββα Θεοδωρίδη
Η ιστορία, η σημασία της παράδοσης, το ταξίδι στον χρόνο, η συγκίνηση, είναι μερικά στοιχεία τα οποία πάντοτε πάνε πιο ψηλά και πιο μπροστά, από έναν... απλό ποδοσφαιρικό αγώνα. Η Μίλαν, αυτό το τεράστιο κλαμπ, αυτό το τεράστιο ποδοσφαιρικό μέγεθος, αυτή η τεράστια ομάδα, επέλεξε να τιμήσει με τον δικό της τρόπο τον Σάββα Θεοδωρίδη και τον Ολυμπιακό.
Ήταν πριν από περίπου 60 χρόνια, όταν οι δύο ομάδες συναντήθηκαν σε διπλό αγώνα, στο πλαίσιο του Κυπέλλου Πρωταθλητριών. Ένας αγώνας ιστορικός, πελώριας σημασίας. Ήταν η πρώτη εμφάνιση του Ολυμπιακού, όλων των εποχών, στα Κύπελλα Ευρώπης. Αγώνας διπλός, ο πρώτος στο Καραΐσκάκη, στις 13/9/1959. Το σκορ 2-2 με τον Ολυμπιακό να συγκλονίζει!
Διαιτητής: Φριτς Σάϊπελ (Χαμπερφέλντερ, Σάϊτεν) Αυστρία
Ολυμπιακός: Σάββας Θεοδωρίδης, Ηλίας Ρωσσίδης, Θανάσης Κίνλεϊ (Σούλης), Μίμης Στεφανάκος, Κώστας Πολυχρονίου, Μπάμπης Κοτρίδης, Κώστας Παπάζογλου, Γιώργος Σιδέρης, Ηλίας Υφαντής, Θανάσης Μπέμπης, Στέλιος Ψύχος.
Μίλαν: Τζιανκάρλο Γκαλέζι, Αλφιο Φοντάνα, Τσέζαρ Μαλντίνι, Φρενσέσκο Ζαγκάτι, Νιλς Λίντχολμ, Βιτσέντσο Οκέτα, Τζιανκάρλο Ντανόβα, Κάρλο Γκάλι, Ζοζέ Αλταφίνι, Ερνέστο Γκρίλο, Γκαστόνε Μπεάν.
https://www.youtube.com/watch?v=f3PHr1zX6lE
Το δεύτερο ματς, 23/9/1959, στο Σαν Σίρο, στο Μιλάνο, βρήκε τον Ολυμπιακό να ηττάται από τη Μίλαν με σκορ 3-1. Δίχως να βρίσκει κανείς κάποιον που υστέρησε, τα βλέμματα έπεσαν επάνω στον Σάββα Θεοδωρίδη, ο οποίος ήταν στο τέρμα με τρομερές αποκρούσεις και συνολική εμφάνιση.
Δεν είναι τυχαίο που έκανε 50.000 και πλέον φίλους της Μίλαν να χειροκροτούν με ενθουσιασμό, στις ενέργειές του. Εκείνο το βράδυ, όπως και πολλά άλλα βράδια στην καριέρα του, ο Σάββας Θεοδωρίδης ήταν ένας ήρωας... Και ως τέτοιος τιμήθηκε στο Μιλάνο. Ο επίτιμος πρόεδρος της ΠΑΕ Ολυμπιακός ήταν ο μεγάλος πρωταγωνιστής στο επίσημο γεύμα που παρέθεσε η Μίλαν στον Ολυμπιακό.
Ο Σάββας Θεοδωρίδης άκουσε με προσοχή τον Πάολο Σκαρόνι να λέει «καλωσορίζουμε τον Θρύλο του ελληνικού ποδοσφαίρου, τον Σάββα Θεοδωρίδη. Καλωσορίζουμε τον Ολυμπιακό!» και αισθάνθηκε τεράστια συγκίνηση. Περίπου 60 χρόνια μετά, ένας τέτοιος αγώνας έμοιαζε τόσο μακρινός... Αλλά οι άνθρωποι της Μίλαν, με τον τρόπο με τον οποίο τίμησαν τον Σάββα Θεοδωρίδη, το έκαναν σαν να είναι... χθες! Παρέδωσαν στον αντιπρόεδρο του Ολυμπιακού τόσα πολλά αναμνηστικά, από εκείνη την αναμέτρηση, στο Σαν Σίρο, που τον έκαναν να δακρύσει.
Το περιοδικό της Μίλαν για το Κύπελλο Ευρώπης της σεζόν 1959-60, αφιερωμένο ειδικά στις δύο αναμετρήσεις. Και εκείνο στο Καραϊσκάκη και εκείνο στο Μιλάνο. Υπέροχες φωτογραφίες, με τον άσο του Ολυμπιακού να κάνει τις αποκρούσεις του. Μία εμφάνιση που είχε αφήσει άφωνους τους ανθρώπους της Μίλαν, οι οποίοι δεν μπορούσαν να πιστέψουν ότι ο Σάββας Θεοδωρίδης σταμάτησε το ποδόσφαιρο σε ηλικία μόλις 26 ετών. Ο ίδιος κέρδισε 12 τρόπαια ως παίκτης και τα τριπλάσια σχεδόν, ως Γενικός Αρχηγός και Αντιπρόεδρος του Ολυμπιακού.
Ο Τσέζαρε Μαλντίνι, ο οποίος ήταν παρών το 1959, έσταζε μέλι για τον Σάββα Θεοδωρίδη. Το επίσημο γεύμα ανάμεσα στον Ολυμπιακό και τη Μίλαν είχε πολλή συγκίνηση, πολλή ιστορία, πολλές αναμνήσεις. Και έλαβε χαρακτήρα ενωτικό, φέρνοντας πολύ κοντά τις δύο ομάδες.
Η τελευταία συνέντευξη του Σάββα Θεοδωρίδη μετά τη φιέστα
Θέλω να σας βγάλω στο «ΦΩΣ».
Να γράψεις πρώτα ότι αυτό που κάνει η ΕΠΟ με την αναβολή του τελικού είναι για κακό του Ολυμπιακού και για κακό του ελληνικού ποδοσφαίρου. Πάλι μηνύσεις θα τους κάνω. Βάζουν «τρικλοποδιές» στη μοναδική ομάδα που φέρνει βαθμούς στο ελληνικό ποδόσφαιρο, ενώ οι άλλες ομάδες τα τελευταία χρόνια είναι… ρακοσυλλέκτες. Ο σκοπός τους είναι να αφανίσουν τον Ολυμπιακό, αλλά ο Ολυμπιακός τούς απάντησε φέτος παίρνοντας το πρωτάθλημα με «περίπατο»! Και έχουμε έτοιμη ομάδα, θα το πάρουμε και του χρόνου με 18 βαθμούς διαφορά πάλι. Έχουμε τους καλύτερους παίκτες και τον καλύτερο προπονητή. Και τον καλύτερο πρόεδρο και τον καλύτερο κόσμο.
Πείτε μου για τον Καρεμπέ και για την υγεία σας.
Καταπληκτικός κύριος ο Καρεμπέ. Με είχε πάρει τηλέφωνο και πριν από το ματς και μετά, για να μάθει για την υγεία μου. Να σου πω κάτι; Και με τον ΠΑΟΚ είχα φτάσει στο γήπεδο, αλλά δεν με άφησαν να μείνω, δεν ήμουν καλά και με έστειλαν σπίτι μου… Με την ΑΕΚ όμως και τη φιέστα δεν ήθελα να τη χάσω. Εγώ επέλεξα τον Καρεμπέ να έρθει μαζί μου και τον είχα αγκαλιά. Σαν να ήταν παιδί μου. Είναι μεγάλη επιτυχία του Ολυμπιακού που έχει στις τάξεις του τον Καρεμπέ. Έχω πάει στο εξωτερικό και έχω δει παράγοντες μεγάλων συλλόγων, της Μίλαν, της Μπάγερν, πώς φέρονται στον Καρεμπέ. Κοσμεί τον Ολυμπιακό. Είχε συγκινηθεί δίπλα μου…
Πώς σας φάνηκε η αφιέρωση του Μαρινάκη;
Δεν το περίμενα. Δεν περίμενα να αφιερώσει το πρωτάθλημα σε εμένα. Είναι πράγματα εσωτερικά που είχαν γίνει και δεν ξέρει ο κόσμος. Έδειξε πόσο κύριος είναι και τι άντρας είναι. Με συγκίνησε. Αλλά κι εγώ 9 χρόνια δίπλα του τον έχω στηρίξει και θα τον στηρίζω μέχρι τέλους.
Θα τα καταφέρει με αντιπάλους τους τρεις ενωμένους: ΠΑΟΚ, ΑΕΚ, Παναθηναϊκό; Και σε συμμαχία…
Για εμένα είναι αστείοι αυτοί μπροστά στον Ολυμπιακό και στον Μαρινάκη. Ο πρόεδρος του Ολυμπιακού ήδη έχει υποστεί τους μεγαλύτερους πολέμους, αλλά το λέει η καρδιά του-~και το κυριότερο, είναι άρρωστος Ολυμπιακός. Και τι δεν έχει κάνει για την ομάδα. Άλλοι κοιτάνε να κονομάνε από το ποδόσφαιρο, αυτός κοιτά το καλό του Ολυμπιακού. Και πόσο κόσμο δεν έχει βοηθήσει στον Πειραιά ~και όχι μόνο στον Πειραιά…
Με τη Γουλβς θα πάτε; Έχετε ξεπεράσει και τον φόβο με τα αεροπλάνα.
Τον έχω συντρίψει τον φόβο για τα αεροπλάνα, λόγω Ολυμπιακού. Όπου έχουμε κερδίσει στο εξωτερικό είχα πάει. Και με τη Γουλβς θα πάω, όσο είμαι όρθιος θα πηγαίνω όταν πρέπει να νικάει ο Ολυμπιακός. Και στο Λονδίνο με την Άρσεναλ είχα πάει.
Για τον Μαρτίνς πείτε μου τώρα. Ξέρω ότι σε δύσκολες στιγμές τον είχατε στηρίξει, και με αυτά που λέγατε στον πρόεδρο.
Τον Μαρτίνς τον έχω γνωρίσει πολύ καλά. Κατάλαβα ότι πρόκειται για μεγάλο κύριο και μεγάλο προπονητή. Ο Μαρτίνς θα μεγαλουργήσει στον Ολυμπιακό. Και επειδή είναι η μεγάλη μου συμπάθεια ο Καρεμπέ, χαίρομαι διπλά που δικαιώθηκε ο Μαρτίνς γιατί δικαιώθηκε και ο Καρεμπέ. Ξέρω ότι ήταν το στήριγμά του.
Ποια ήταν η πιο σημαντική μεταγραφή φέτος στην ομάδα;
Για εμένα;
Ναι.
Για εμένα στα δύο χρόνια η πιο σημαντική μεταγραφή που έκανε ο Ολυμπιακός ήταν ο Μαρτίνς. Ο προπονητής. Τον οποίο σέβομαι και αγαπάω. Αυτός μας έκανε ομάδα. Και είναι δική μου θεωρία όλα τα χρόνια: Τα πρωταθλήματα κερδίζονται από τα αποδυτήρια μέσα. Έχουν μερίδιο στην επιτυχία όλοι στον Ρέντη, όλο το προσωπικό που εργάζεται εκεί.
Από τους παίκτες; Ελ Αραμπί ή Βαλμπουενά;
Δεν θέλω να ξεχωρίσω κορυφαία μεταγραφή παίκτη, γιατί ο προπονητής έφτιαξε ομάδα. Αυτό με ενδιαφέρει. Να σου πω όμως ορισμένα ονόματα; Ποιος ήξερε στην Ελλάδα τους δύο σέντερ μπακ, τον Σισέ και τον Μπα; Στοπεράρες έγιναν στον Ολυμπιακό. Ποιος ήξερε τον Καμαρά; Έγινε από τους καλύτερους χαφ στην Ευρώπη. Ποιος ήξερε τον Τσιμίκα; Μιλάμε για μπάκαρο ολκής. Δεν ήταν μεγάλη η επιτυχία με Γκιγέρμε και Ποντένσε; Τεράστιο ποσόν πήρε ο σύλλογος. Τον Μπουχαλάκη ο Μαρτίνς τον καθιέρωσε. Για τον Ελ Αραμπί δεν έλεγαν για την ηλικία του, αλλά έκλεισε σπίτια; Έγινε μια ομάδα που πετάει. Και θα δεις τον Ραντζέλοβιτς όταν πάρει αγώνες στα πόδια του. Είναι σαΐτα! Παίκτη που είναι γρήγορος και ξέρει μπάλα μην τον φοβάσαι. Να σου πω όμως κάτι και για τον Μασούρα;
Είχα βγει με άρθρο «κόψτε το αυτό που κάνετε με τον Μασούρα» και λίγο μετά έδωσε την επική πρόκριση με την Άρσεναλ.
Ο Μασούρας δίνει μεγάλες βοήθειες στον μπακ, είναι αρχή του Μαρτίνς αυτό το πράγμα. Ο Ολυμπιακός είναι μηχανή. Τους εξτρέμ τούς θέλει «σφαίρες» πίσω και μπροστά ο προπονητής. Και θεωρώ μεγάλη επιτυχία του προέδρου που κράτησε δύο χρυσά παιδιά στον Ολυμπιακό, τον Αβραάμ και τον Τοροσίδη. Αυτοί οι δύο είναι η ψυχή του Ολυμπιακού στα αποδυτήρια. Τέλος, σε ό,τι αφορά τον Γάλλο τον Βαλμπουενά, τι να πει κανείς, ο άνθρωπος είναι παικτάρα και ψυχάρα. Και επιστρέφει ο Φορτούνης, που πρέπει να το καταλάβει, να το αποφασίσει: Πρέπει και μπορεί να αφήσει εποχή στο ελληνικό ποδόσφαιρο.
Στην υγεία σας πώς είστε; Ενδιαφέρεται ο κόσμος, γι’ αυτό ρωτάω.
Έτσι κι έτσι…
Όλα καλά θα πάνε.
Καλά είμαι. Με συγκίνησε προχθές ο Βαγγέλης και με έκανε να νιώσω αιώνιος έφηβος! Και είμαι ευγνώμων που έγινα Ολυμπιακός. Μην ξεχάσεις να το γράψεις αυτό.
Τίποτα δεν ξεχνάω.
Είμαι ευγνώμων που έζησα ως Ολυμπιακός.
