Γιώργος Λαζόγκας: Πέθανε σε ηλικία 77 ετών ο σπουδαίος ζωγράφος

Γιώργος Λαζόγκας: Ο Έλληνας ζωγράφος γεννήθηκε στη Λάρισα το 1945.

Σπούδασε αρχιτεκτονική στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (1963-1970) και το 1976 μετέβη στο Παρίσι με υποτροφία της Γαλλικής κυβέρνησης στη ζωγραφική.

Στις αρχές της δεκαετίας του ’70 χρησιμοποίησε τη φωτογραφία και τεχνικές τυπώματος, δημιούργησε κολάζ με φωτοαντίγραφα και χρήση σπρέι. Τον απασχόλησε η καταγραφή των διαφορετικών φάσεων της ζωής ενός αντικειμένου καθώς το υπέβαλε σε διαδικασίες καταστροφής του.

Την ίδια περίπου περίοδο καταφέρνει να εγκαινιάσει το Παλίμψηστο, το οποίο διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στο πλαίσιο καταγραφής του χρόνου στην νέα του εικόνα. Κατά την δεκαετία του 1980 συνεχίζει να εξελίσσεται και να εμπλουτίζει το βιογραφικό του στον τομέα της τέχνης εισάγοντας την νέα ενότητα της Τυφλής Ζωγραφικής. Αυτή η ειδική γραφή η οποία χαρακτηρίζεται αυτόματη ,αποτελεί έναν σύνθετο συνδυασμό αποτελούμενο από την χρήση καρμπόν, υφασμάτων και τελάρων.

Χαρακτηριστικά σημεία στα έργα του Λαζόγκα είναι η διαδικασία επεξεργασίας της ύλης καθώς και το βιωματικό και ταυτόχρονα υπαρξιακό τους περιεχόμενο. Τα Σεντόνια είναι η βιωματική καταγραφή μιας ερωτικής πράξης αλλά και η ιερά Σινδόνη του μεγάλου ύπνου.

Την ίδια περίοδο, οργάνωσε περιβάλλοντα, συλλογικές και άλλες δράσεις (performance). Το 1981 με την θεωρητικό Σάνια Παπά και τον ποιητή Ανδρέα Παγουλάτο πραγματοποίησαν στο υπόγειο του Beaubourg τη δράση «Κορμί – Κείμενο».

Από το 1992 μέχρι το 1997, επαναδιατύπωσε το Παλίμψηστο στην ενότητα Θραύσματα, προβάλλοντας το θεώρημα του τέλους της συνολικής εικόνας και αναδεικνύοντας το θραύσμα, το ίχνος, το ελάχιστο ως το μέρος που αποτυπώνει το όλον.

Ο Λαζόγκας στο έργο του επικεντρώθηκε στη χειρονομία, τη διαδικασία επεξεργασίας της ύλης και τη βιωματική σχέση με τα υλικά, αλλά και στη φιλοσοφική διάσταση εννοιών όπως αρχέγονο, παλίμψηστο, σπάραγμα, ζωή, θάνατος, χρόνος, έννοιες τις οποίες διερευνά μέσα από το εικαστικό του έργο. Η ζωγραφική του ήταν βιωματική με φιλοσοφικό και υπαρξιακό περιεχόμενο.

Από το 1975 έως το 1999 δίδαξε ζωγραφική στην Αρχιτεκτονική του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης ενώ το 2008 εκλέχθηκε καθηγητής ζωγραφικής στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας.

Είχε παρουσιάσει το έργο του σε ατομικές και σε σημαντικές ομαδικές εκθέσεις διεθνώς (Μπιενάλε Νέων, Παρίσι 1980, Μπιενάλε της Λισσαβόνας 1981, Τριενάλε Wroclaw 1981, Art e Poésie στο Ceorges Pompidou, Παρίσι 1981, Εικόνες που Αναδύονται στα Ευρωπάλια, Αμβέρσα, 1982, Μπιενάλε του Σάο Παόλο, 1983, Salon de Μontrouge Παρίσι, 1996 κ.ά.).