Σε έκταση 880 τετραγωνικών μέτρων, σε γειτονιά της ελίτ στο Χάμπστεντ, το αρχοντικό διαθέτει 13 υπνοδωμάτια, 10 μπάνια, αίθουσα υποδοχής, σαλόνι, γραφείο, δωμάτιο κήπου, κουζίνα, πισίνα και κήπο μισού στρέμματος. Το 1967 το είχε αγοράσει έναντι 325.000 λιρών.

Εκεί μεγάλωσε τα πέντε του παιδιά ο τέως βασιλιάς Κωνσταντίνος, ενώ διοργάνωνε φαντασμαγορικά πάρτι αλά Γκάτσμπι.

Στην περιγραφή που δίνει το κτηματομεσιτικό γραφείο Glentree International, που ειδικεύεται στο μάρκετινγκ πολυτελών ακινήτων και ανέλαβε την πώληση του αρχοντικού, αναφέρεται χαρακτηριστικά ότι:

«Ακόμα και για τους πιο κλειστούς κύκλους, θα ήταν δύσκολο να ξεπεράσει κανείς τους επιφανείς καλεσμένους στα πάρτι που πραγματοποιούνταν στη συγκεκριμένη ιδιοκτησία».

Εκεί σύχναζαν τα μέλη της βρετανικής βασιλικής οικογένειας, όταν ο Κωνσταντίνος Γλύξμπουργκ έφυγε από την Ελλάδα το 1967 και εγκαταστάθηκε στο Λονδίνο μαζί με την σύζυγό του, Άννα Μαρία, με την οποία μεγάλωσαν την Αλεξία, τον Παύλο, τον Νικόλαο, την Θεοδώρα και τον Φίλιππο. Ως νονός του πρίγκιπα Ουίλιαμ, ο πρώτος ξάδελφος του Δούκα του Εδιμβούργου και τέως βασιλιάς της Ελλάδας φιλοξενούσε τακτικά την πριγκίπισσα Νταϊάνα, όταν επισκεπτόταν την οικία του με το κάμπριο Audi όχημά της.

«Περνάς την λίμνη Γουαϊτστόουν στο Χάμπστεντ και μπαίνεις σε έναν σουρεαλιστικό, βουκολικό κόσμο παραμυθιού, γεμάτο με κόκκινους τηλεφωνικούς θαλάμους και πολλή πρασινάδα», αναφέρει ο Τρέβορ Αμπράχμσον από το κτηματομεσιτικό γραφείο για το ειδυλλιακό καταφύγιο διασημοτήτων της εποχής και όχι μόνο.

Σε απόσταση αναπνοής βρίσκεται η αποκαλούμενη περιοχή Billionaire’s Row, όπου ιδιοκτήτες των υπερπολυτελών βιλών είναι δισεκατομμυριούχοι.

«Ο χώρος ποτέ δεν ήταν θέμα σε αυτήν την κατοικία, που εκτείνεται σε περισσότερα από 800 τετραγωνικά μέτρα –κάτι που θεωρείται πολύ καλό, καθώς ο ελληνικός βασιλικός τρόπος ζωής χαρακτηριζόταν από ένα ευρύ οικογενειακό περιβάλλον, με ένα κοινωνικό δίκτυο της ελίτ και στρατό οικιακού προσωπικού για να ανταποκριθεί στις ανάγκες τους.

Γι’ αυτό εξάλλου υπάρχουν 13 κρεβατοκάμαρες – σουίτες, όπου ένας μικρός στρατός θα μπορούσε να χαθεί πολύ εύκολα», αναφέρεται ακόμη στην περιγραφή από το γραφείο Glentree.