Λονδίνο Αντιφασιστικό: Σαν σήμερα, 84 χρόνια πριν

Όταν οι μελανοχίτωνες του βρετανικού φασιστικού συνδέσμου του Μόσλι, το 1936, είχαν τη φαεινή ιδέα να παρελάσουν στο ανατολικό Λονδίνο με σημαίες και με ταμπούρλα, τριακόσες χιλιάδες αντιφασίστες είχαν άλλη γνώμη.

Και η αστυνομία στη μέση -με δέκα χιλιάδες ροπαλοφόρους, οι μισοί περίπου έφιπποι- είχε τη διάθεση να κάνει το χατίρι του Μόσλι.

https://www.youtube.com/watch?v=fiZFyYkcnf4&feature=share&fbclid=IwAR1Fq7ykDip_FvTsKiKOYhnv58ohl3XhlX90QXawEW3iNVmVH0UfbO0CGkI

Δεν ήθελε πολύ για να γίνει το έλα να δεις: οδοφράγματα, σκόνη πέτρες λάσπη, μαδέρια ό,τι είχε ο καθένας εύκαιρο.  Οι κάτοικοι της Cable Street πέταγαν σκουπίδια, σάπια λαχανικά από τα παράθυρά τους. Οι ντόπιοι πετούσαν μάρμαρα στους δρόμους επάνω στα οποία γλιστρούσαν τα άλογα της αστυνομίας και έπεφταν κάτω μαζί με τους ιππείς τους. Οι καταστηματάρχες έφτιαξαν οδοφράγματα με τα καροτσάκια που χρησιμοποιούσαν ως πάγκους πώλησης λαχανικών και φρούτων. Επίσης, η πρόσβαση στην Commercial Street ήταν αδύνατη, καθώς οι κάτοικοι της περιοχής την μπλόκαραν αναποδογυρίζοντας τα βαγόνια του τραμ.

Οι αστυνομικοί κρατούνταν όμηροι σε σπίτια, γενικά το αντιδραστικό Λονδίνο πέρασε ένα συναρπαστικό afternoon, μέχρι να αποσυρθεί ησύχως στις εσχατιές του Hyde Park.  Οι συλλήψεις βέβαια αφορούσαν μόνο τη μεριά των αντιφασιστών πολιτών, όμως μετά από τη μάχη της Cable Street δεν επετράπη ξανά αντίστοιχη πορεία.

Θυμίζουμε ότι η δεκαετία του 1930 σηματοδότησε την άνοδο και την εδραίωση του φασισμού σε πολλά κράτη της Ευρώπης, όπως η Ισπανία με τον δικτάτορα Φράνκο (1939), η Πορτογαλία με τον Σάλαζαρ (1932), η Γερμανία με τον Χίτλερ (1933), η Ιταλία με τον Μουσολίνι (στην εξουσία από το 1922) και η Ελλάδα με τον Μεταξά (1936).

Στην Βρετανία εν έτει 1932 ο Όσβαλντ Μόσλι κατάφερε και ενοποίησε τις φασιστικές συμμορίες της χώρας σε ένα «νόμιμο» κόμμα: τη Βρετανική Ένωση Φασιστών. Τα μέλη της Ένωσης οργανώθηκαν σε ομάδες περιφρούρησης και συχνά επιτίθεντο εναντίον διαδηλώσεων αντιφασιστικού χαρακτήρα. Στις 4 Οκτωβρίου 1936 οι ομάδες των «Μελανοχιτώνων» επιχείρησαν λοιπόν αυτή την πορεία – επίδειξης της δύναμής τους – στην στην καρδιά του Λονδίνου.

Η κυβέρνηση όχι μόνο δεν απαγόρευσε την πορεία, αλλά διέταξε 10.000 αστυνομικούς (4.000 έφιπποι) να συνοδεύσουν και να περιφρουρήσουν την πορεία των φασιστών από τυχόν αντιφασιστικές αντιδράσεις.

Στο κάλεσμα του Μόσλι ανταποκρίθηκαν περίπου 3.000 φασίστες, οι οποίοι επιχείρησαν να περάσουν μέσα από την εβραϊκή και την ιρλανδική συνοικία του Λονδίνου. Οι κάτοικοι του από διάφορες συνοικίες του Λονδίνου, δεν πτοήθηκαν στιγμή και σαν ένας τεράστιος χείμαρρος, ξεχύθηκαν κατά χιλιάδες (300.000) στους δρόμους ώστε να σταματήσουν την φασιστική απειλή.

Όλα τα σπίτια και τα διαμερίσματα στο Stepney είχαν στην πόρτα τους φυλλάδιο με το οποίο καλούσαν τον κόσμο να αντισταθεί στην κίνηση των φασιστών. Έτσι ο κόσμος να βγήκε στους δρόμους. Η αστυνομία προσπάθησε να έρθει μέσω της Cable Street, για ν’ ανοίξει το δρόμο για τους Μελανοχίτωνες και στη συνέχεια προσπάθησαν να θέσουν υπό τον έλεγχό τους κάποια δρομάκια. Αλλά δεν τα κατάφεραν.

Ο Μόσλι τελικά, παραδέχτηκε την ήττα του και μαζί με τους υποστηρικτές του πήραν το δρόμο της επιστροφής. Στις 3μμ ο κόσμος ενημερώθηκε ότι η πορεία μέσα από το East End δεν θα πραγματοποιηθεί. Ο κόσμος ξέσπασε ζητωκραυγάζοντας. Όλοι ήταν ευτυχισμένοι και φώναζαν: «Ελάτε ξανά και θα πάθετε τα ίδια».